Cadeau voor de man: een leren keukenschort
Is jouw man heel erg lief geweest dit jaar? Wil jij jouw keukenprins verrassen met een écht mannencadeau?
Horeca / Wijn / Groene Thee / Oesters / Connie Palmen / Riesling / California Urumaki’s / Opschrijfboekjes /Gastronomie / JA Der Mouw / Kaastrolleys / Reclame / Pineau de Charentes / Killerheels / Gastvrijheid / Kaarslicht / Tosti’s / Arjen Lubach / Mindfulness / Social Media /Amuses /Quotes / Welkom / Stedentrips / Maria Mena / Hardlopen / Frietjes / FOMO.
Meer?
Ik woon klein, maar fijn. En ik ben een behoorlijke control freak. Ik eet eigenlijk te weinig groente en teveel mayonaise, maar ben sinds een tijdje gelukkig ook meer met gezonde voeding bezig. Ik lees bijna altijd in meerdere boeken tegelijk, en kijk eigenlijk nooit televisie zonder daarbij ook op Twitter te zitten. Ik word helemaal blij van mijn obsessieve lijstjes en planningen. Terrasjes pakken zou best een olympische sport mogen worden en een ei pellen duurt mij altijd te lang. Met nieuwe inzichten doe je mij een enorm plezier. Met kerstversiering trouwens ook. Vroeger verzamelde ik menukaarten en in restaurants bestel ik vaak nog kaas na, terwijl ik eigenlijk al genoeg gegeten heb. Ik loop weleens een rondje Vondel, maar ontdek sinds mijn burn-out ook mindfulness en meditatie. Elke wijnproeverij weer, merk ik dat ik -goddank- nooit uitgeleerd ben. Afwassen vind ik stom, en Social Media juist heel nuttig. Ik wilde dat ik Foie Gras niet zo lekker vond en dat de Efteling dichterbij Amsterdam lag. Verder word ik van treinreizen best wel zen en van over de gracht fietsen altijd weer vrolijk.
Werk:
Ik werkte tijdens mijn studententijd in Groningen veel en vaak in de horeca, en genoot daar volop van. De dag dat ik met drie borden leerde lopen, wist ik dat ik nooit meer iets anders wilde dan gasten blij maken. Bij de Via Romanica Groep kreeg ik de kans mezelf te ontwikkelen, als gastvrouw, maar ook als leidinggevende en op het gebied van management, warenkennis en wijn.
Ik verhuisde naar Amsterdam en werkte als Restaurant Manager, Party Manager, Catering Coördinator, Maître en Sommelier voor o.a. Restaurant Sophia, Ron Blaauw, Groot Paardenburg, Maison van den Boer, Het DeLaMar Theater en Restaurant Jaspers. Tot voor kort werkte ik met veel plezier bij &samhoud; places, waar ik me als Guest Experience Manager inzette voor het service team en het optimaliseren van de gastbeleving. Momenteel werk ik als freelance tekstschrijver en redigeer of publiceer ik culi-columns, persberichten, horeca-lesmateriaal, Mystery Visits en online content.
Bloggen
Bloggen is voor mij echt een manier om beleving te kunnen delen. Soms om te inspireren, soms om te motiveren, en heel vaak ook gewoon om te amuseren. Graag deel ik hier op laagdrempelige wijze mijn culinaire belevenissen.
Website: http://whateverisgoodforthesouldothat.com
Is jouw man heel erg lief geweest dit jaar? Wil jij jouw keukenprins verrassen met een écht mannencadeau?
Alle foodies verzamelen! Het grootste indoor foodfestival van Nederland komt naar de Rai!
Is er geen strand of park in de buurt? Met deze vijf video’s kun je lekker thuis online yogales volgen.
Het kookboek Miljuschka’s Food Trucks werd onlangs gelanceerd door de 24Kitchen-chef Miljuschka Witzenhausen.
Als je Amsterdam aandoet, vergeet deze stekjes niet!
Ik besloot om naar Scandinavië te gaan. Gewoon omdat ik daar zo’n zin in had.
Scrollen op Instagram. Dikke like. Onderweg in de tram, in bed voor het slapengaan of als ik zelf net iets geplaatst heb.
Glouglou is een wijnbar met shop en terras in De Pijp in Amsterdam.
Ja hoor, afgelopen week was het zowaar zo ver: mijn eerste ontbijtje op het balkon! Heerlijk, toch?
Tijdens het herstellen van mijn burn-out kwam ik in aanraking met mindfulness. Was in het begin totáál niet mijn ding, maar inmiddels mediteer ik me helemaal suf.
Ik heb een Spiralizer. Klinkt cool hè? Het is een soort juliennesnijder, maar dan voor oneindige sliertjes van groenten.
1 April popte er in Amterdam namelijk een nieuw concept op: de MelkSalon! Schijnt rond 1900 heel normaal geweest te zijn: melkbarren in Amsterdam.
Ik werkte ooit in een restaurant waar we ‘Salade Gésier’ op de menukaart hadden. En dat is typisch zo’n gerechtje dat bij velen een rillerig ‘huuuu’ oproept.
Kookboeken... ik zoek er dingen in op over het ontstaan van gerechten, hopend op mooie verhalen over verre landen of vroeger.
Topschef Sergio Herman neemt op het hoogtepunt van zijn carrière een radicale beslissing: hij sluit de deuren van Oud Sluis, het geroemde mosselrestaurant van zijn vader.
We zijn in de Pijp. Al voelt dat niet zo. Plastic meeuwen aan het plafond, visnetten aan de muur en zand op de vloer. Het doet eerder denken aan een goedkoop visrestaurant uit 1985, ergens aan een toeristische boulevard.
Mag ik van jou uit de categorie supersimpel de kip met pompoen en pastinaak? Tuurlijk! Komt ie. Eten uit de oven: love it!
Het DWDD pop-up museum is leuk. En nog te bezoeken t/m 25 mei. Het concept is simpel: Neem tien vaste gasten van het tv-programma en bombardeer die tot conservatoren.
En mag ik dan van jou uit de categorie ‘duurt even, maar dan heb je ook wat' het Nieuwe Rijksmuseum? Man man man, wat zijn we er allemaal druk mee geweest. Want… je kon er niet meer onderdoor fietsen.
Toen ik jong was, vond ik mensen die alleen in een restaurant zaten te eten altijd enorm zielig. Dan waren we met mijn ouders en broertje uit eten en zat een paar tafels verder een meneer in zijn eentje aan een tafeltje.
Wij houden wel van een bubbeltje en omdat niet elk bubbeltje een Krug Vintage 1998 (ofzo) hoeft te zijn, gaan we gaan het tóch doen: de No House Wine Vonkelwijn bespreken.
Voordeel van werken in een restaurant: vijf dagen per week wordt er voor mij gekookt. Personeelseten is vroeg, vaak haastig en gezellig tegelijk en natuurlijk eten wat de pot schaft.
Laat ik maar meteen beginnen met het opbiechten van twee zaken. Daar kom ik toch niet onderuit als ik dit recept met jullie wil delen. En dan hebben we dat vast gehad.
Van gruwelijk groene mengsels naar heerlijke havervlokken. Hoera voor halve maatregelen. Ik heb de superfoodtrend tot nu toe eigenlijk een beetje links laten liggen.
Met iets meedoen is belangrijker dan winnen, of zo… Fuck dolfijnentrainer. Ik heb echt de leukste baan ter wereld!
Ik kan geen eieren pocheren. Eigenlijk kan ik nauwelijks een ei koken. Ik durf hier best op te biechten dat ik de woorden ‘ei koken’ een paar keer gegoogeld heb, omdat ik het aantal minuten niet meer wist.
Vandaag en morgen eten we ze weer: oliebollen. Nog even snel voordat we weer aan de goede voornemens gaan. Zompig, vet, warm, koud, zelfgemaakt of van de gebakkraam op de hoek.
'I feel it in my fingers I feel it in my toes'. De kerstvakantie is bijna hier. Ook voor de grumpy ones onder ons is er nu echt geen ontkomen meer aan!
Ik las online: 'volgens schattingen wordt zo’n 5 tot 10% van alle groenten en fruit in Nederland verspild vanwege hun looks'. Omdat ze er ‘anders’ uitzien, dus. Te dik, te dun, te lelijk, te klein.
Er is natuurlijk weer een Taste Theater met demonstraties, battles en ‘ready steady cook’ sessies. Hier komen je favoriete chefs en de lekkerste kerstgerechten voorbij.
Fijne lichtjes, heel veel lekkers, romantische komedies, glitterjurkje, foute feelgood-reclames, vrienden, familie en cadeautjes geven. Allemaal heel leuk, maar december kan soms ook wat stressy zijn.
Ik heb het bakken ontdekt. Nu pas? Jep. Tot een half jaar geleden bakte ik echt nooit iets. Geheim recept voor appeltaart? Heb ik niet. Kinderen om koekjes mee te bakken? Ook niet.
Dat is natuurlijk geen nieuws. Vegafood, amandelmelk, groene smoothies, quinoa... voorheen toch echt wel een beetje voor de ‘healthfreaks’. Inmiddels helemaal mainstream. Van speciaalzaak naar de Appie.
Garnalencocktail. Hoewel deze koningin der hors d’oeuvres al eens rond 1890 door de legendarische Escoffier gemaakt werd, ging ze in de jaren ’60 dankzij de Britse tv-chef Fanny Cradock pas écht sky high.
Ja ja ja, we weten het nu wel. De Plantage is open. Prachtige nieuwe toko bij Artis.
Vorige keer schreef ik al over variatie in de keuken. Hoog tijd voor een glamoureus groenterecept. De bloemkool en ik zijn nooit goede vriendinnen geweest.
Deze week liep ik rond vijven langs een zaakje waar én keiharde muziek gedraaid werd én keihard schoongemaakt werd. Ehm... welke eetgelegenheid gaat er nou zo vroeg dicht? Omelegg, dus. Ome-wattuh?
Nu gebeurt dat natuurlijk heel vaak, maar ditmaal zit ik aan een prachtig gedekte tafel in de eetzaal van een Amsterdams grachtenpand. Het plafond boven mij is gedecoreerd met ornamentiek en immense kroonluchters.
Vanmorgen wilde ik mijn lief verrassen met een Frans ontbijtje. Zelf ben ik eigenlijk niet van de croissants. Ik snap dat het hele idee van bladerdeeg is, dat het bladert, maar ik heb het gewoon niet zo op kruimels.
Waarom ik bijna alleen maar aandacht aan Amsterdam besteed? Jullie hebben gelijk; er gebeurt natuurlijk ook een heleboel leuks en lekkers buiten de Mokumse ring.
Verrassend Vietnamees: Pho 91. Gewoon omdat we daar nog nooit geweest waren. Oké oké, het kwam ook wel een beetje door het feit dat deze week volledig in het teken van klussen staat.
Filmfestivals, kunstfestivals, dancefestivals waar je ook kunt eten en foodfestivals waar je ook kunt dansen. Wat? Het Bacchus Wijnfestival Waar? In het Amsterdamse Bos Wanneer? 5,6 en 7 september.
Gin is hot. Alweer. Nog steeds. En het lijkt er op dat dat voorlopig ook nog wel gewoon zo blijft. Met de opkomst van telkens nieuwe en lokale ginsoorten, een giga selectie aan tonics en vele vele variaties.
Ik woon vier hoog achter. Wel in één van de leukste buurten van Amsterdam. Maar nog steeds vier hoog achter, zo lekker knus onder de nok van een Oud-Zuid pand.
Als je maar lang genoeg wacht, wordt alles weer hip. Dit is de tijd waarin sterrenchefs eigen groenten verbouwen, waarin we weer volgens het seizoen willen eten en waarin duurzaam, lokaal, eco en bio gezellig happy is.
Ik haak graag aan, als de sfeer er al een beetje inzit. Guilty; ik ben zo iemand die alleen op kerstavond naar de kerk gaat, omdat alles dan zo mooi versierd is.
De eerste in de kaasjes-kanen-serie. Hierin reizen we af naar vroegere tijden, bergachtige streken, groene weiden en koude kelders. Met telkens een nieuw kaasje op de plank om te proeven en te proberen.
Even een nogal girliegirlie-dingetje; ik heb een hele tijd een behoorlijke Grey's Anatomy-verslaving gehad. Ik weet het: Fargo, House of Cards en Suits klinken allemaal véél hipper, maar het was al te laat.
Niet normaal. De maand mei is echt helemaal tot aan de nok toe volgepropt met foodfestivals, culinaire evenementen en openingen van gave horecaconcepten of pop-up restaurants.
Ik heb hem driemaal mogen ontmoeten. Nou ja, bedienen, dan. En ik had wel een zwak voor 'm. Ik heb zijn morsige jas opgehangen, hem zijn gekke bril tientallen keren op en af zien zetten.
Pasen staat weer voor de deur. Een lekker lang weekend genieten. Het perfecte moment voor asperges, lam, of een gerecht met ei, natuurlijk. Maar voor mij wordt de ultieme paashap dit jaar toch echt... een hot dog.