Ik ben geboren in 1944 in Leiden. En bracht mijn jeugd door op de Haarlemmerstraat in Leiden, mijn katholieke ouders begonnen na de oorlog een speelgoedzaak. Aan het eind van die Haarlemmerstraat, richting station, kreeg ik scholing van ‘De zusters van Liefde’, een orde die oorspronkelijk uit Tilburg kwamen, maar al in de jaren dertig naar Leiden waren getogen voor het onderwijs aan katholieke meisjes.


Dat bevatte kleuterschool, lagere school en het Agnes lyceum. Op dat lyceum werd al spoedig via opstellen haar schrijftalent ontdekt. En zelf wist zij op haar veertiende al heel zeker: ‘ik wil journaliste worden’.


Helaas was dat een vak dat vooral door mannen werd uitgeoefend, maar na het voltooien van mijn driejarige studie Perswetenschap in Amsterdam slaagde ik er toch in een plek te veroveren op de redactie van De Leidse Courant.


Ik was tweeëntwintig jaar en won de Blankensteinprijs, een landelijke journalistenprijs voor de beste wetenschappelijke bijdrage. Had inmiddels een serie van zeven afleveringen gemaakt over de nieuwbouw van drie Academische ziekenhuizen,
de veranderingen binnen de artsenstudie en de nieuwe mogelijkheden om ziekten te bestrijden. De prijs werd mij op het Binnenhof uitgereikt.


Was inmiddels getrouwd met Ben Crul, anesthesioloog, en later hoogleraar Pijnbestrijding, kreeg twee dochters en werkte bij verschillende kranten en tijdschriften, zoals onder meer Margriet, waar zij toentertijd - nog voordat Opzij bestond - over emancipatie schreef, Elsevier, De Gelderlander Pers, en de laatste jaren een groot aantal opiniestukken voor NRC.


Ben verschillende keren te horen of te zien op radio en tv en nam deel aan talrijke symposia als spreekster.
Inmiddels heb ik zeven kleinkinderen. Naast mijn journalistieke werk heb ik elf boeken geschreven. De laatste is haar eerste, recent verschenen roman: Het Veertiggevoel.


http://hcrul.diebe-media.nl