Als het ego kon spreken
Naar mijn mening heeft het ego meer gesproken in dit leven dan ik zou willen.
Mijn naam is Ilona Pelders geboren in Goirle en woonachtig in Tilburg.
Een hooggevoelig kindje. Eerste twee levensjaren veel gehuild. Moeder vaak in paniek om haar dochtertje, dat maar bleef huilen. Op vierjarige leeftijd verloor ik al mijn haar door teveel aan prikkels van buitenaf. Dat herstelde zich een jaartje later en ik werd een spontaan en een redelijk druk kind. Op latere leeftijd werd het teveel aan prikkels, onderdrukt door het nemen van marihuana. Jarenlang werden de gevoelens op die manier onderdrukt. Op zoek naar iets en niet weten wat dat iets zou zijn. Een gemis naar huis, want dit was niet thuis.
Als een jong meisje hoorde ik mezelf vaak zeggen dat ik krachtig zou zijn. Maar hoe serieus neem je zoiets? Het werd door mezelf afgedaan als een teveel aan fantasie. Net zoals dat ik kon praten met iets wat ik niet kon zien. Ook een teveel aan fantasie. Daarnaast werd dat ook vaak bevestigd door de omgeving en de maatschappij. Ik leek in een wereld te leven dat niet kon bestaan. Ik hield deze wereld dan ook geheim. Het mocht er niet zijn.
De zoektocht bleef intuïtief doorgaan. Want intuïtie is mijn manier van denken en communiceren. Ik voelde dat ik iets moest vinden maar geen idee wat het zou moeten zijn. Dit heeft mij door hele diepe dalen geleid. Het gevoel dat ik nu vaak ook een ritje naar hel noem. Daar vond ik veel mensen die mij leken te geven waarnaar dat ik zocht. Maar weer de intuïtie heeft mij kenbaar gemaakt dat ook dat niet het geval was. En weer ging de zoektocht verder.
Dan zou ik misschien wel ziek zijn in mijn hoofd en ben hulp gaan vragen. Ik ben terecht gekomen op een psychiatrische dagbehandeling. Ik heb daar bijna twee jaar verder gezocht naar wie ik was en wat ik voelde en waar dat het allemaal vandaan zou komen. Maar ook daar vond ik niet waar ik naar zocht.
Na het ritje hel en de psychiatrie waar ik allerlei benamingen heb gekregen heb ik me een tijdje terug getrokken. Ik werd als het ware een beetje tegenstrijdig tegen het leven, tegen de mensen en vooral tegen de maatschappij. Het voelde niet goed. Wat zij mij allemaal vertelde klopte voor mijn gevoel niet.
Daar kwam ik op een punt dat er echt iets moest gaan gebeuren en dat gebeurde. Ik begon me weer te herinneren hoe ik was toen ik nog klein was en de maatschappij, kennissen, vrienden en familie nog niet mij van mijn waarheid had kunnen afhalen. Dat kindje was puur. Dat kindje had toen nog alle informatie bij zich over wie zij in werkelijkheid was. Zij zou mij gaan helpen in de zoektocht van mijn ware ik.
Daar begon de reis naar het echte leven van het leven… Ik ben een nieuwetijdskind.
Naar mijn mening heeft het ego meer gesproken in dit leven dan ik zou willen.
Wanneer de lente de eerste zonnestralen weer laat zien, komt het kind in mij weer even terug naar de oppervlakte. Als een kind zo enthousiast en ongeduldig kan ik niet wachten om naar buiten te gaan.
Ik ben een dromer. Een illusionist van mijn eigen geest. Ik creëer werelden waarin alles mogelijk is.
Zie mij niet als een mislukking. Zie mij niet als een zwakkeling. Zie mij niet alsof ik alles kapot maak, alleen omdat ik niet in jouw illusie wil leven.
We doen of zeggen allemaal weleens iets waar we later spijt van krijgen tegenover iemand anders. En we denken dan dat het te laat is en dat we er niets meer aan kunnen doen want het is toch al gezegd of gebeurd.
Mens zijn betekent dat we voelen, ervaren en beleven. Een mens is geen mens zonder emoties en gevoelens.
We kunnen soms zo boos worden op een ander door bepaalde situaties die dan plaatsvinden en die we niet leuk vinden.
Het is al enige tijd voelbaar. De enorme krachtige energie die weer van alles teweeg brengt in ons en om ons heen.
Eén van de vele lessen die wij krijgen in het leven is loslaten. Maar hoe laat je los op de juiste manier? Hoe laat je los zonder dat het een blokkade kan gaan vormen binnen in jezelf.
Nieuwetijdskinderen hou je niet voor de gek. Ze weten het, ze voelen het en sommige zien het. Ze weten door te voelen. Ze voelen door hun intuïtie en ze zien situaties in beeldvorm als zijnde visioenen.
Het is alsof er een grote opruiming gaande is. Al het oude wordt opgeruimd en er wordt plaatsgemaakt voor het nieuwe. Het weer buiten is als een spiegel voor mijn ziel.
We zijn aan het transformeren gegaan en er lijkt geen einde aan te komen. In 2014 zullen velen onder ons eindelijk de middenweg gaan vinden. We zijn op weg naar balans.
Spiritualiteit kun je niet leren, je kunt er niet over lezen. Je kunt het enkel ervaren. Zelf ervaren, voelen en ontdekken.
Ik merk dat ik de laatste tijd veel minder goed kan zwijgen. Ik voel dat er bepaalde situaties soms besproken dienen te worden. Ik kan het niet meer onderdrukken. Mijn hart wil spreken.
Vaak als we het hebben over een hoge intelligentie, dan spreken we veelal over het IQ, dat dan gemiddeld hoger is dan normaal. We worden met z'n alle steeds weer aangespoord om ons IQ te verbeteren.
Ik heb er soms moeite mee om te zien en om te horen dat mensen niet hun eigen mening hebben of niet hun eigen mening durven te laten horen. Angst voor wat een ander denkt of vindt.
Het ego voorbij. Het licht duidelijk zichtbaar. Ik kijk regelrecht in je ziel. Geen kwade bedoelingen, alleen maar pijn, verdriet en angst, dat als enige nog tastbaar is voor wat mijn ziel voelt in die van jou.
Ik voel me niet gejaagd en ik voel ook geen tijd die mij beklemt in het leven. Het is pure ontspanning.
Van de piek naar het dal en weer terug. Het waren heftige lange weken. Ik werd plotseling met een snelvaart uit mijn wereldje getrokken.
Het vertrouwen in een ander zoeken is nutteloos als je bijvoorbaat al geen vertrouwen in iemand anders hebt. Je uit je wantrouwen naar de ander en wat je geeft krijg je altijd terug.
Een onschuldig leugentje dat lijdt tot een patroon waar je niet meer uit komt. Het ene moment is het onschuldig en voor eigen bestwil. Niets ernstigs, eigenlijk is er nog helemaal niets aan de hand.
Het verdwenen licht. De ziel is onze ware wezen die in ons lichaam huist. Een wezen zoveel ouder dan we als mens zijnde weten.
De ziel, dat nu wil spreken omdat het lang niets meer te zeggen heeft gehad. Het ver-stand dat toekijkt en zal helpen wanneer dat nodig is. Het grote geheim achter een gelukkig leven is de balans.
Daar waar jij als persoon in geloofd zal jouw waarheid worden. Geloven is iets zo ontzettend krachtigs, zodat het op alle vlakken de macht en controle kan hebben in ieders leven.
De tijd is aangebroken om vrede te sluiten met onszelf en met de wereld, het leven en alles wat leeft.
De vrijheid van het leven in eigen handen genomen. Kettingen verbroken die mij geketend hadden. Geketend door het eeuwige bestaan van dit leven hier op aarde. Geketend en vergeten.
De steeds weer terugkerende spiegel! Telkens wanneer we denken dat we nu alle obstakels hebben gehad, komen we toch steeds weer terug bij onze oude spiegel des leven.
Wanneer de zon schijnt veranderen de mensen om mij heen. Ze fluiten, zingen, lachen, dansen en stralen volop. Ineens is alles veel kleuriger. Alles voelt beter en problemen die zijn er nog wel.
Medelijden hebben, dat kennen we allemaal. Ik had medelijden met de hele wereld. Met elk wezen wat op deze planeet leeft. Bloemen, planten, bomen, dieren en voornamelijk de mensen. Maar helpen we daarmee ook een ander?
Het leven is leren. Leren van de levenslessen die wij allemaal op ons levenspad tegen komen.
Het teken van balans. Iedereen over de hele wereld kent het symbool van de Yin Yang. De Yin Yang wordt ook door iedereen erkend en geaccepteerd. Het vertegenwoordigt het goede en het slechte.
De natuur brengt innerlijke rust. Een wandeling kan zo magisch zijn, wonderlijk… De aarde onder je voeten. De hemel boven je hoofd. Het is alsof je eventjes weer klein bent.
De tijd waar het wezen van de mens niet kan bestaan zonder de ziel.
Voordat ik begin met artikelen te schrijven en te publiceren wil ik jullie eerst laten kennismaken met mijn ziel. Dit klinkt voor sommige een beetje raar, maar om mij te kunnen volgen is dat wel enorm belangrijk.
Mijn naam is Ilona Pelders geboren in Goirle en woonachtig in Tilburg. Een hooggevoelig kindje. Eerste twee levensjaren veel gehuild. Moeder vaak in paniek om haar dochtertje, dat maar bleef huilen.