Vijfluik Portugal even ‘on hold’
Beste lezeressen en lezers, Aangezien ik het druk heb met de zorg voor 6 pups, lukt het mij niet om de vijfluik over Portugal af te schrijven, althans voorlopig niet.
Ik ben geboren op 3 maart 1965. Mijn zoon Dane is 28 jaar. Ik ben een single femna40. Ik kom uit Amsterdam en verblijf in Portugal. Om precies te zijn in de Algarve, waar de zon bijna elke dag lijkt te schijnen.
Ik schrijf wekelijks een column over het wel en wee van mijn bewogen leven van toen en nu.
Cigana Azul
Sinds oktober 2013 woon ik samen met mijn Portugese hond Teuntje in een oude Volkswagenbus. Een blauwe Volkswagen uit 1980, omgebouwd als camper met alleen de basis behoeften. Ik noem de bus Cigana Azul, wat blauwe zigeunerin betekend. Het is een langgekoesterde wens van mij om in een bus te wonen, nu is het zover!
Genoeg over te vertellen!
Jong getrouwd, jong gescheiden
Op mijn 15e kreeg ik verkering, we gingen samenwonen toen ik 17 was. Twee jaar later was ik zwanger. We trouwden en kregen onze zoon Dane. Op mijn 24e waren we gescheiden en ik werd een single moeder. Na de scheiding heb ik een aantal jaren flink de bloemetjes buiten gezet. Het waren de roemruchtige jaren ´90.
Ik schrijf er graag over!
Techniek
Sinds mijn 25e heb ik mij bezig gehouden met techniek. Die liefde werd, uit trots, geboren na de scheiding. Ik vond dat ik moest kunnen klussen. Ik begon voorzichtig met het schilderen van de muren. Van schilderen kwam een gaatje boren in de muur en daarna durfde ik met elektra aan de gang. Klussen werd een hobby. Door een reeks van toevalligheden ben ik met lassen in aanraking gekomen. Van 1993 tot 1995 heb ik op het CCV (Centrum vakopleiding voor volwassenen) mijn lasdiploma’s gehaald. Ik ben vijf jaar werkzaam geweest in de metaal. Van decorbouw tot pijpleidingen heb ik gelast. Het was een geweldige periode tussen al dat manvolk.
Hilarische verhalen!
Klusbedrijf
Daarna heb ik een paar jaar in een ijzerwaren winkel gewerkt, zo’n een typische Amsterdamse buurtwinkel waar uitleg over materialen en gereedschap hoog in het vaandel stond. Ik heb daar véél geleerd. Omdat er veel vraag was naar de k snoerschakelaar bevestigt kwam ik op het idee om een cursus klussen voor volwassen op te zetten. Mijn cursisten vroegen regelmatig of ik bij hun thuis kon komen klussen. Zo ontstond mijn eigen klusbedrijf.
Niet alles ging van een leien dakje.
Peru
In 2005 kwam ik in aanraking met stichting Los Cachorros. Een Nederlandse stichting die in Peru (Ayacucho) een nachtopvang heeft opgezet voor straat en kansarme kinderen. Ze wilden een timmerwerkplaats voor straat en kansarme jongens. Mij werd gevraagd of ik dat wilde doen. Dane was middels twintig en ik was klaar om uit te vliegen. Mijn klusbedrijf stopte en ik trok de stoute werkschoenen aan en vertrok naar Peru. Van 2006 tot 2009 ben ik – met tussen pozen in Holland – bezig geweest met het vrijwilligerswerk en heb daadwerkelijk een timmerwerkplaats opgezet voor de kinderen van Ayacucho.
Het heeft onze levens veranderd!
Boek
Ik heb over de bijzondere periode in Peru een boek geschreven. De titel van mijn boek heet: Cappuccino met karakter, en ligt sinds 14 december 2012 in de boekhandels en is te bestellen bij mijn uitgever Elikser:
http://webshop.elikser.nl/reisverhalen/cappuccino-met-karakter.html
En uiteraard bij de bol.com´s.
Nooit verwacht dat ik een schrijfster zou worden.
Ik hoop dat jullie met veel plezier mijn verhalen zullen lezen, zij het de columns zij het mijn boek. Of beide!
Veel leesplezier!
Beste lezeressen en lezers, Aangezien ik het druk heb met de zorg voor 6 pups, lukt het mij niet om de vijfluik over Portugal af te schrijven, althans voorlopig niet.
We stappen in de rode jeep en gaan naar het huis van Otto in Moncarapacho. De achterkant is open. Om bij zijn huis te komen rijden we door de bergen.
De reis naar Spanje verloopt, op wat zeikerds na die achter ons zitten, voorspoedig. We worden keurig afgezet bij ons hotel in Blanes. Een spuuglelijk hoog en zachtgeel gebouw.
Soms kom je ergens terecht door toeval, soms afgesproken en soms door een samenloop van omstandigheden. Ik ben door het laatste in Portugal terechtgekomen.
Ik sta vroeg op. Vandaag ga ik naar een pup kijken! Ik ben zenuwachtig en vrees voor een teleurstelling; ik ben nog zo gek op Ko en ik mis hem!
Zonder Ollie had Ko niet bestaan... Ik huur een appartement in Spanje voor een aantal maanden, om in rust te kunnen schrijven. Om mijn hoofd op orde te houden, wandel ik dagelijks door de bergen.
Ik huur een oude omgebouwde stal waar ooit een ezel stond. Het is klein maar voldoet; een woonkeuken en een slaapkamer. De douche en het toilet zijn buiten. In de slaapkamer steekt een metalen ring uit de muur.
Ik dacht dat ik de bus wel even een weekje in zou rijden en dan met frisse moed de wereld in zou trekken. Hier en daar zou ik even stoppen om te schrijven om straf door te gaan met de wekelijkse column voor FemNa40
Lieve lezeressen, hier even een bericht van mij uit Portugal, waar ik verblijf met mijn hond Teun.
Ik sta in De Telegraaf! Een pagina over mijn klusbedrijf. Klusbedrijf Karin van der Waals. Naast het interview prijkt een full color afbeelding van mij in m'n overall op de fiets.
Ik word gebeld door Janny. Ze vraagt of ik haar huis wil behangen. Ze had over mij gehoord van een klant. Ze praat vlot en doordacht. We maken een afspraak.
Dames ik raad jullie aan om tijdens het boren geen kleding met wapperende mouwen dragen. Lange kettingen afdoen en bossen met krullen opsteken. 'Maar Karin, je gaat toch niet in je nieuwe jurk een gat in de muur boren?'
Ik heb klussen gedaan die van een leien dakje liepen: Klus opnemen, materiaal kopen het gereedschap sorteren, klus beginnen en de klus afmaken. Klant betaalt, fijn bedankt en tot ziens.
Elke ochtend rond de klok van acht is het raak in de fabrieken, werkplaatsen, garages en constructiebedrijven. Om acht uur worden de mannen nerveus. Ze gaan kuchen, draaien rond en wippen met de benen.
Als je het beu bent om voor elk wissewasje je buurman, je broer, je ex-man of je collega te vragen voor een klusje, adviseer ik je om te beginnen met het vullen van een gereed-schapskist.
Mijn vriend, die in 1993 in een garage werkte, nam mij een keer op een zondag mee om te barbecuen met zijn collega's. Hij was zo'n grote stoere met zwarte klauwen, ik was net een paar weken op een cursus lassen.
Als Karin van der Waals in de krant een artikel leest over een vrouw die een nachtopvang heeft opgezet voor straatkinderen in Peru, wordt ze daar erg door geraakt.
Het probleem, dat vaak gebeurt voordat je gaat klussen, bijvoorbeeld een tafel schilderen, is dat je al met het eindresultaat bezig bent. Je ziet voor je hoe de kleur is geworden, in gedachten zit je er met vrienden aan