Vrij naar de gelijknamige film, Haarlem, 1572. De stad wordt belegerd en langzaam uitgehongerd door de Spanjaarden.
Kenau Simonsdochter Hasselaer, de (spreekwoordelijk geworden) vrouw uit één stuk en voor de duivel niet bang, roept zo'n driehonderd vrouwen op het noodlot niet af te wachten, maar hun lot zelf in de hand te nemen.

Zij aan zij vechten ze vanaf de stadswallen met de soldaten.
Het gaat er niet zachtzinnig aan toe; ze gooien hete pek, kokende olie en brandende hoepels over de hoofden van de aanstormende vijand. De vrouwen worden gedreven door angst, omdat de Spanjaarden kort daarvoor een waar bloedbad hebben aangericht onder de vrouwen en kinderen van Zutphen en Naarden.