The Royal Windsor Ball - hoofdstuk 26

26 Maart 1993 is een tamelijk koude en een half bewolkte dag als Charles en Diana gezamenlijk ‘The Royal Windsor Ball’ bijwonen in Buckingham Palace, de officiële residentie van de koninklijke familie. Voor beiden is het een heel opwekkend idee om de komende lente apart te vieren. Diana staat aan het begin van wat ze zal worden.

Voor het bal is een select gezelschap uitgenodigd. Diana weet dat Camilla, samen met haar echtgenoot
Andrew Parker Bowles, op de lijst staat. Ze heeft medelijden met de man van Camilla. Ze kan zich heel goed in hem verplaatsen, ze zitten immers in hetzelfde schuitje.

Ook alle leden van de Britse koninklijke familie zijn aanwezig, met uitzondering van de koningin en haar echtgenoot prins Philip. Zij hebben die avond andere verplichtingen. Maar ondanks hun afwezigheid wappert de koninklijke standaard op het middelste paviljoen. Normaal gesproken, als de koningin niet aanwezig is, wordt de Union Jack gehesen.

Het bal is vooral bedoeld voor een speciaal publiek met een upperclass levensstijl, het aristocratische, rijke en adellijke publiek. Ze steken elkaar de loef af met de meest verheven titels. Ze vertonen allemaal dat stomme neplachje en zijn overdreven statig uitgedost.

‘Rijke mensen zijn arme mensen die geld hebben,’ vindt Diana. ‘Het zijn nietsontziende ratten in hoge functies, met hun vlinderdasjes en snelle babbel.’ De gasten zijn op hun best gekleed; de mannen schitteren in hun rokkostuums met vlinderdasjes en gouden manchetknopen, de dames zijn prachtig uitgedost in lange avondjurken van zijde en satijn. Hun sierlijke vingers zijn getooid met meerdere juwelen.

Het bal kost een vermogen. Hoeveel glazen wijn en champagne zullen er niet gedronken worden, hoeveel eten verorberd? Hoeveel geheimen uitgewisseld en leugens verteld, voordat de avond voorbij is? En dat zijn dan de zogenaamde hogere kringen. Voor de gewone man is het onvoorstelbaar dat er zoveel geld wordt verspild.

Diana is iemand die zich om het lot van de armen bekommert. Ze is allerminst vrekkig of afstandelijk. Ze wil haar medemens op wat voor manier dan ook helpen. Charles vindt haar gedrag ongepast en ergert zich aan haar vertoon van genegenheid. Hij vindt dat ze teveel doordraaft in wat ze doet.

Diana werpt nog een laatste keurende blik op haar spiegelbeeld in een van de koninklijke suites en fronst haar voorhoofd bij de gedachte dat ze ook nu weer een charmante indruk op de gasten moet maken. Men verwacht van haar dat ze altijd glamour uitstraalt en dat ze er op en top verzorgd uitziet. Ze bepaalt de trend en is het stijlicoon voor een hele generatie vrouwen.

Zoals altijd is ze perfect gekapt en opgemaakt en getooid met de diamanten die ze van haar schoonmoeder op haar huwelijksdag kreeg. Ze ziet er betoverend uit. Haar tiara, halssnoer, oorbellen en armband fonkelen in het warme licht van de talrijke kroonluchters. Ze draagt een rijk versierd gewaad van haar favoriete ontwerpster Catherine Walker, dat perfect om haar ranke figuur sluit. Eronder draagt ze handgemaakte schoenen met puntige neuzen en hoge hakken van Jimmy Choo.

Hoewel ze inwendig een en al opwinding is, staat alles haar vandaag tegen. Ze is net ongesteld geworden en een vervelend gevoel in haar onderbuik treitert haar. Ze heeft een vitamine B-complex genomen. Het helpt goed tegen haar menstruatiepijn. De pijn vermindert, maar haar emotionele buien houden standvastig aan.

Haar nieuwe leven is veel moeilijker dan ze had verwacht. Voor een ‘normaal’ leven moet ze een hoge prijs betalen. Ze is compleet teruggeworpen op zichzelf en krijgt geen bescherming meer van de koninklijke beveiliging. Dat betekent dat ze min of meer vogelvrij is verklaard en dat de paparazzi haar als bloedhonden achtervolgen. Op zoek naar een nieuwe roddel, een nieuw schandaal. Alles wat ze doet en draagt is nieuws.

De fysieke menstruatiepijn verdraagt ze echter duizend keer beter dan de pijn om het verlies van Charles.
Op haar slechte momenten wenst ze haar echtgenoot terug, maar alleen als hij afstand doet van Camilla.
Een illusie. Haar stemming schiet heen en weer tussen woede en wanhoop.

Terwijl Diana’s stylist en vertrouweling Sam McKnight haar make-up bijwerkt en haar lippen stift met zachte lipgloss, luistert ze naar de geluiden die weerkaatsen tussen de hoge muren van het paleis. Ze hoort voetstappen en luide stemmen. Zo te horen zijn de meeste genodigden al aanwezig. Men is exact op tijd om niets van het spektakel te hoeven missen.

Zonder dat er eerst wordt geklopt, gaat de deur van de suite open. Het is Charles. Er valt een ongemakkelijke stilte. Ze ontwijkt zijn observerende blik. Het stoort haar dat hij niet even de moeite neemt om te kloppen.
 ‘Ben je eindelijk zover’, klinkt zijn onuitstaanbare en geïrriteerde stem. Hij kijkt zijn vrouw neerbuigend aan. Een complimentje over de kleding die ze draagt, kan er niet eens van af. Ze zucht, strijkt haar avondjurk glad en verontschuldigt zich tegenover Sam. Dan loopt ze naar de prins toe en sluit de deur achter zich.

Charles begeleidt zijn vrouw wanneer ze de statige balzaal binnenlopen. Diana laat zich zijn hoffelijkheid welgevallen. Zijn aanraking is ze niet meer gewend, het liefst zou ze minstens een meter tussen hen in houden. Op exact het juiste moment en begeleid door muziek, schrijden de twee koninklijke hoogheden door de deuren, de zaal in. De prinses moet glimlachend haar entree maken, hoe beroerd ze zich nu ook voelt.

Diana komt nooit gewoon een ruimte binnen. Ze betreedt de zaal met een bescheiden lach, waarmee ze iedereen voor zich inneemt. Ze vertraagt haar pas op zo’n geraffineerde wijze dat ze er zelf versteld van staat. Ze beweegt zich met een zodanige zekerheid, zo’n autoriteit dat men de neiging krijgt om te buigen en opzij te gaan. Ze ziet er intrigerend uit en betovert iedereen met haar charisma.

Zoals altijd brengt haar verschijning een enorme opschudding teweeg. Niet alleen vanwege haar privéleven of de kleding die ze draagt, maar nog meer vanwege haar adembenemende schoonheid. Op elke galagelegenheid is ze de koningin van het bal. En overal oogst ze grote bewondering. Ze volgt de modetrends niet, ze maakt ze.

Zodra het vorstelijk paar de balzaal binnen wordt geleid, valt er een plechtige stilte. Alle spots zijn als vanzelf op de prinses gericht. Iedereen draait zijn hoofd naar haar toe. Ze is de ster van de avond en Charles is niet meer dan een figurant in haar schaduw. 

De gasten verschansen zich in lange rijen om met name de prinses kort te woord te kunnen staan. Er wordt van haar verwacht dat ze langs de rijen gaat en dat ze gesprekken op gang houdt. En ervoor zorgt dat iedereen het naar zijn zin heeft. Diana begroet de genodigden die ze tegenkomt alsof het oude kennissen zijn. En met haar oprechte vriendelijkheid weet ze iedereen voor zich in te nemen.

Op de buffettafels branden kaarsen in de kristallen kaarsenstandaards met gouden voetjes. De flakkerende kaarsen vangen af en toe de glinstering op van de vele juwelen. Het licht van de kroonluchters speelt over de zilveren schalen en karaffen op de tafels. Een aangename geur van eten verspreidt zich door de ruimte.

Charles loopt naar het podium, gaat achter het spreekgestoelte staan en heft zijn glas met champagne.
Hij houdt een clichématige speech waar bijna niemand naar luistert. Tot ieders opluchting is het een korte redevoering. Als hij bijna aan het einde van zijn betoog is, wordt er iets te vroeg geapplaudisseerd.

Zonder hem zijn zin af te laten maken, dringt het gezelschap zich gretig naar voren, richting de buffetten. Charles blijft pruilend achter, zoals hij altijd doet wanneer hij niet langer in het middelpunt van de belangstelling staat. 

Diana laat het buffet aan zich voorbijgaan en opent samen met Charles het bal. Haar echtgenoot begeleidt haar naar de dansvloer. Ze voelt zijn hand op haar arm. Ze probeert te glimlachen en gewillig laat ze zich over de glad geboende vloer leiden. Vergeleken met haar is Charles een stijve hark. Hoe lang de dans duurt, weet ze niet, maar de live muziek lijkt het ritme van haar hart te volgen.

Zodra er voldoende gasten op de dansvloer zijn en de muziek een seconde staakt, houdt Charles het voor gezien. Hij heeft zijn verplichte dans achter de rug en tot een bevredigend einde gebracht. Hij verontschuldigt zich tegenover zijn vrouw. Ze zeggen iets tegen elkaar en vervolgen daarna ieder hun eigen weg. Charles blijft ver uit de buurt van de dansvloer staan. Hij laat zijn blik over de gasten dwalen die hun best doen om elkaar te overstemmen. Zijn blik doorzoekt de ruimte.

Ondertussen kijkt Diana naar de genodigden, de manier waarop ze de balzaal vullen. Een rijk pallet aan fleurige jurken en slanke ruggen. Hoofden draaien zich naar haar toe, mensen roepen haar naam. Iedereen lijkt zich te amuseren en druk in gesprek te zijn. In de menigte van hoog opgestoken haar en mannen met strak geknoopte vlinderdasjes voelt ze heel duidelijk de blik van Charles. Dan ziet ze hem naast Camilla staan.

Uit het niets voelt ze een steek in haar buik. Het is niet de buikpijn die bij haar ongesteldheid hoort. Het is de pijn van een gebroken hart. Ze probeert haar waardigheid te bewaren en onverschillig te kijken alsof het haar helemaal niets kan schelen. Opeens lijkt de muziek in de balzaal alsmaar luider te klinken. In paniek sluit ze haar ogen. Dat doet ze altijd als het om onaangename zaken gaat.

Dan opent ze ze weer en observeert hun stralende gezichten en onbekommerde conversatie. Ze ziet hem met Camilla praten met haar in afzichtelijke feestkleding gestoken lijf. Haar man staat daar in het openbaar te pronken met zijn minnares. Plotseling wordt ze kwaad. ‘Ik haat ze!’ fluistert Diana voor zich uit. ‘Ik haat ze echt!’

Charles vangt haar starende blik op. Zijn lippen plooien zich weliswaar in een vriendelijke glimlach, maar er ligt een ijskoude en hooghartige blik in zijn ogen. Daarna draait hij zich weer om naar Camilla. Diana observeert haar rivale. In haar ogen draagt Camilla een avondjapon die eruit ziet als een kledingstuk van haar grootmoeder. Haar huid heeft z’n jeugdige ongereptheid al lang verloren. Het is een oudere vrouw met een aardig buikje dat niet kan worden verhuld door wat voor kledingstuk dan ook.

De prinses raapt al haar moed bij elkaar. Ze loopt naar de twee toe en kust Charles zachtjes op de wang.
'Dank je voor de eerlijkheid en oprechtheid die ik in je ogen kan lezen,’ zegt ze grootmoedig. Haar stem is kalm. Ze kan een glimlach niet onderdrukken en werpt hem een liefdevolle blik toe.

Geschrokken draait Charles zich naar haar toe en schudt zijn hoofd. Hij begrijpt niets van haar reactie.
Dan wenkt hij naar een ober om een glas water dat hij meteen krijgt aangereikt. Diana kijkt naar Camilla.
Een donkere woede neemt bezit van haar. ‘Camilla,’ zegt ze. ‘Ik wil met je praten! Nu! Onder vier ogen!’

Camilla is overdonderd door Diana’s reactie en deinst terug. ‘Wat krijgen we nou? Hier? Waarom? Wat wil je van me'? Haar stem stokt in haar keel. ‘Op dit galafeest? Ik weet niet of ...’ ‘Ja hier,’ zegt Diana. ‘Ik neem aan dat je daar geen probleem mee hebt? Ik wil je nu spreken.’ Haar stem is sarcastisch.

De dames nemen elkaar op en kijken elkaar recht in de ogen. Voordat Camilla de kans krijgt haar mond te openen, zegt Diana: ‘Vertel het maar, waarom laat je mijn man niet met rust, Camilla?’ Tot haar verbazing stromen de woorden rustig en zonder hapering uit haar keel. Ze voelt zich meteen opgelucht. Het hoge woord is eruit, eindelijk is ze verlost van de last die al zo lang op haar drukt.

De vraag met de dwingende mededeling, verbluft Camilla. Het is moeilijk te zeggen wie van de twee zich ongemakkelijker voelt. Diana in haar frustratie of Camilla die vooral in verlegenheid is gebracht. Diana laat het erop aankomen. ‘Ik ken het al. Jullie waarheid, jullie relatie, jullie geheimen.’

De prinses noemt de telefoongesprekken, de liefdesbrieven, de bezoeken op zondagavond. Ze verwijt Camilla dat ze Charles van zijn kinderen vervreemdt en hun huwelijk te gronde heeft gericht. Van een afstand aanschouwt Charles het gebarenspel van Diana, dat boekdelen spreekt.

Camilla protesteert. Ze blijft ontkennen en volhouden dat ze niets met Charles heeft. Diana kijkt haar rivale ondertussen sceptisch en onderzoekend aan. Ze draagt een ring aan haar vinger met een flinke diamant.
‘Die heeft ze vast van Charles gekregen,’ denkt ze. Dan onderbreekt ze Camilla resoluut.

‘Wat heeft dit verdorie te betekenen? Ben je niet goed snik? Kun je nooit iets toegeven? Je liegt glashard over je relatie met mijn man. Je gaat al jaren met hem vreemd.’ Ze richt haar woede op de aanstichtster van al haar ellende. Er valt een ongemakkelijke stilte. ‘Ik weet echt niet waar je het over hebt, Diana', zegt Camilla uiteindelijk.

Secondelang blijft het stil. ‘Wil je dat nog eens herhalen,’ zegt Diana nadrukkelijk. Uit frustratie stampt ze op de grond. Ze is furieus en tegelijkertijd merkwaardig opgewekt omdat ze Camilla op haar plaats zet. Dan besluit ze om het gesprek dat geen gesprek is, te beëindigen. Ze is er klaar mee.

Demonstratief draait ze zich om en loopt naar de andere kant van de zaal. Het feest is voor haar voorbij.
Maar nog voor ze bij de uitgang is, wenkt Charles haar terug met een gebiedend gebaar. Diana gaat naar hem toe en zegt beheerst: ‘Ik ga er nu vandoor.’

Hij schudt met zijn hoofd en zijn koele ogen boren zich in de hare. ‘Daar komt niets van in. Je gaat helemaal niet weg. Niet zonder mij. We verlaten het bal gezamenlijk. De koningin gaat hier niet mee akkoord'. ‘O, is dat zo? Wat kan mij het schelen. Het gaat nu om mij,’ antwoordt Diana honend. Ze is duidelijk niet te vermurwen.
Zelfs de gedachte aan de koningin kan daar deze keer geen verandering in brengen.

Zwijgend geeft ze blijk van haar afkeuring over zijn houding en wuift zijn opdracht weg alsof het een hinderlijke vlieg is. Charles opent zijn mond om haar terug te roepen, maar het is te laat. Diana is uit het zicht verdwenen. In de balzaal gaan de gesprekken en het gelach onverminderd door.

Wordt vervolgd...