Afgelopen week werd mijn boek op radio
‘Lokale Omroep Stichting Den Helder’
aangeprezen door Moon Kager, recensent van Thrillerlezers.blogspot.nl

Ze plaatste op haar Facebookpagina de opmerking dat ze dat geen straf vond. En dat Koninklijk Complot haar favoriet is.

Opnieuw een mooie opsteker! Uiteraard heb ik de uitzending opgenomen. Eind deze week kun je het terughoren op mijn pagina

Maandag was het een heerlijke drukte op de Vrijmarkt in Amsterdam. Mijn favoriete jaarlijkse uitje. En wat een super weer. Ik heb genoten. Je zult begrijpen dat ik minder aan mijn tweede manuscript heb kunnen werken. Maar volgende week beslist meer.

Zo, dat was het weer even. Hierna nog twee hoofdstukken te gaan. Daarna stop ik helaas met het delen van hoofdstukken. Maar natuurlijk blijf ik jullie wel informeren over mijn nieuwe roman en al het nieuws rondom ‘Koninklijk Complot’.

Heel veel leesplezier.

Het plan van Charles - hoofdstuk 28

Aan het eind van de zomervakantie van de jongens gaat Diana bij Charles langs op Highgrove House om de kinderen te brengen. De bel doet het niet en de deur staat op een kier. Het is voor het eerst sinds hun onenigheid dat ze elkaar weer zien. Ze wil met hem praten over hun scheiding en de toekomst van hun twee zoons.

Diana loopt het sombere huis binnen. Het is er erg donker, saai en het ruikt er naar gesmolten boter. William en Harry rennen meteen naar de werkkamer van hun vader, maar Charles is daar niet. Zijn kamer is rommelig en er slingert van alles rond. Aan de muren hangen aquarellen van bekende kunstenaars. Charles is er verzot op.

Diana gebiedt William en Harry om alvast naar hun speelkamer te gaan, waar Tiggy Legge-Bourke hen opwacht. Sinds de scheiding van tafel en bed heeft Charles een nanny ingehuurd. De mooie, langharige brunette, die vier jaar jonger is dan Diana, is de dochter van een vooraanstaande bankier.

Charles is gek op zijn kinderen, maar hij heeft te veel verplichtingen om de rol van Diana over te nemen. Daarnaast is hij niet spontaan genoeg om daarin te slagen. William en Harry zijn nu al erg gesteld op de kinderjuf die heel familiaal met ze omspringt.

Er is zelfs, tot ongenoegen van Diana, een wederzijdse affectie tussen Tiggy en de jonge prinsen ontstaan. Daarnaast ligt ze goed binnen de koninklijke familie en dat steekt Diana nog het meest.

De prinses heeft Tiggy al meerdere malen te verstaan gegeven dat alleen zij de moeder van William en Harry is en niemand anders. Ze is jaloers op de vrouw die nu al veel tijd met haar kroost doorbrengt. Daarom wil ze dat de nanny de jongens alleen opvangt als het strikt noodzakelijk is. Ook wil ze niet dat Tiggy, een fanatieke rookster, in het bijzijn van haar kinderen rookt.

Diana loopt door de gangen op zoek naar haar echtgenoot. Ze is paranoia aan het worden en ze ziet inmiddels overal spoken. Nu is het Tiggy die achter haar man aan zit. Er zijn al verhalen in de media verschenen.
Charles zou een oogje hebben op de mooie nanny.

Iedereen ziet Tiggy als een goede vrouw voor de kroonprins en een perfecte ‘surrogaat moeder’ voor William en Harry. Ze is een persoonlijkheid, single en haar familie heeft een sterke band met de koninklijke familie.
Het zijn weliswaar geruchten, maar toch ...

Vroeger hebben Charles en zij er wel eens smakelijk om moeten lachen. Om het stereotiepe verhaal dat haar man er vandoor zou gaan met de aantrekkelijke kinderjuf. En nu lijkt het werkelijkheid te worden. Ze begrijpt steeds minder van haar echtgenoot.

Voor haar scheiding heeft Diana altijd geweigerd een nanny in dienst te nemen. Ze wilde er juist zelf graag voor haar kinderen zijn en de opvoeding niet aan een vreemde overlaten. Abrupt blijft ze staan, ze hoort vaag Charles’ stem in een van de kamers. Hij lijkt een telefoongesprek te voeren.

De prinses nadert de kamer, maar nog steeds kan ze niet goed horen wat hij zegt. Zijn toon is opgetogen,
maar ook behoedzaam. Plotseling wordt zijn stem serieus. ‘Waar heeft hij het over,’ vraagt ze zich af.

Dan vangt ze iets op over een auto-ongeluk, falende remmen en ernstige hoofdwonden. Het gaat over haar,
dat is duidelijk. Ze willen haar uit de weg ruimen. Ze beramen een plan om haar te vermoorden.
Waarschijnlijk om zo de weg voor Charles vrij te maken om te kunnen trouwen met Tiggy.

Haar mond valt open van verbazing. Wat Charles zegt is zo onwerkelijk, het is werkelijk ongelooflijk dat haar man van plan is haar te laten verongelukken. ‘Heb ik hem dan zo verkeerd ingeschat,’ vraagt ze zich af.
Lang heeft ze gedacht dat ze Charles goed kende. Maar nu beseft ze hoe weinig ze van hem weet. Ze vraagt zich af of hij daadwerkelijk in staat is tot zo’n gruwelijke actie.

Opeens is het stil. Diana kijkt verward om zich heen. Haar blik verraadt totale paniek. ‘Zou hij me hebben gehoord?’ Ze haalt diep adem. Haar hartslag versnelt en het bloed stijgt naar haar hoofd. Ze heeft het gevoel dat ze omlaag wordt gezogen, een put in die zojuist onder haar voeten is verschenen. Ze weet zich geen raad met de situatie.

Helaas heeft ze niet door dat wat ze zojuist heeft opgevangen, onderdeel uitmaakt van ‘Mission Escape’.
Ze kent het plan op hoofdlijnen, maar nog niet tot in het detail. Charles vervolgt nietsvermoedend zijn gesprek. Diana staart naar de muur en luistert bevreesd naar wat hij nog meer te vertellen heeft. ‘Mooi, dank u meneer Fayed', zegt hij tevreden.

Diana blijft bewegingsloos staan. Ze laat de feiten tot zich doordringen: een moordcomplot, niet werkende remmen, hoofdwonden. De kleur trekt uit haar gezicht. Ze is te geschokt om de strekking van de woorden werkelijk te begrijpen. Seconden gaan voorbij die uren lijken. Ze is echt bang dat ze binnenkort doodgaat.

Blinde paniek giert door haar heen, ze voelt zich licht in haar hoofd. ‘Wat gaat hij met me doen? Ik wil niet dood.’ Ze besluit de jongens achter te laten en te verdwijnen zonder haar echtgenoot gesproken te hebben.
Ze omhelst haar kinderen en geeft ze allebei een dikke kus. Zij mogen niks merken van haar angst.

Als ze zich omdraait om te vertrekken, schrikt ze van de gestalte in de deuropening. Charles. Diana voelt haar gezicht verstrakken en kijkt hulpeloos om zich heen. Het lijkt haar het beste hem niet te laten merken wat ze gehoord heeft. ‘Ik ga weer,’ zegt ze rap. De emotie slaat op haar stem.

Charles kijkt haar onderzoekend aan. ‘We hebben toch een afspraak', vraagt hij kalm. ‘Wat wil je nu eigenlijk, Diana'? ‘Dat weet ik niet,’ protesteert ze. ‘Misschien moeten we maar een andere keer praten.’ Met gebogen hoofd loopt ze naar de voordeur. Hij volgt haar afkeurend.

De prins blijft een half uurtje bij zijn kinderen in de speelkamer, blij de jongens weer te zien. Hij heeft niet door dat Diana iets van het gesprek heeft opgevangen. Daarna gaat hij weer verder met zijn werkzaamheden.
Tiggy neemt zoals gewoonlijk William en Harry onder haar hoede.

Meteen bij thuiskomst gaat Diana achter haar bureau zitten en vertrouwt wat ze heeft gehoord aan het papier toe. In haar verfijnde handschrift schrijft ze:

‘Ik zit hier aan mijn bureau en ik verlang naar iemand die me knuffelt en me de moed geeft om mijn hoofd rechtop de houden. Deze bijzondere fase in mijn leven is de meest gevaarlijke. Mijn man bekokstooft
‘een ongeluk’ in mijn auto, met remmen die niet werken. Zo zal ik zwaar letsel aan mijn hoofd oplopen en zal voor hem de weg vrij zijn om met Tiggy te trouwen. Het is niets anders dan een valstrik. We worden allemaal gebruikt door Charles, in elke zin van het woord.'

Ze is van plan om de brief aan Paul te geven als een soort verzekering voor het geval haar daadwerkelijk iets overkomt. Ze zet er een datum op, doet de brief in een envelop en schrijft er ‘Paul’ op. Daarna verzegelt ze de envelop, doet hem in een koker en verstopt hem in een gat in de muur achter haar nachtkastje. Het is haar plek om haar geheimpjes in op te bergen.

Ze beseft dat ze met niemand kan praten over wat ze heeft gehoord. Even overweegt ze om Dodi te bellen, maar besluit het niet te doen. Wellicht dwingt hij haar dan om ‘Mission Escape’ meteen in gang te zetten. En dat kan ze nog niet. Haar kinderen hebben haar nog steeds te hard nodig.

En wat nog erger zou zijn: misschien zit Dodi met Charles in een complot waar zij niets van weet en is
‘Mission Escape’ alleen maar een dekmantel om haar om de tuin te leiden. Wie weet kan ze Dodi juist helemaal niet vertrouwen.

Een paar dagen later neemt ze een besluit. Ze wil haar geheim met Paul delen, ze moet het hem vertellen.
Hoe kan Charles haar dit in godsnaam aandoen? Ze weet dat ze het koningshuis ‘in de weg’ zit. Maar toch,
dit kan hij niet maken.

Met haar hart in haar keel en trillende vingers overhandigt ze Paul de brief. ‘Ik heb de datum erop gezet en geef deze brief aan jou. Bewaar hem goed voor het geval mij iets overkomt,’ zegt ze tegen hem. Haar stem trilt.
‘Ik ben bang dat Charles een plan beraamt om mij uit de weg te ruimen. Ik heb het opgeschreven.’

Paul kan bijna niet geloven wat ze hem vertelt, maar hij ziet Diana’s oprechte angst en belooft haar de brief thuis in zijn kluis op te bergen.

Wordt vervolgd...