Lieve lezers,
Na een aantal dagen in gevangenschap is de haat naar Robert groter dan ooit. Valerie is vastbesloten om Robert zelf in een val te lokken en besluit om een deal met Nicolai te sluiten.

Valerie legt haar voorstel uit aan Nicolai, alleen wil hij weten of Valerie echt wel zo loyaal naar hem is als ze zegt. Om dat te bewijzen wil hij haar op film vastleggen terwijl Nicolai toekijkt hoe Valerie en Anna seks hebben.

Robert wordt in een val gelokt - Hoofdstuk 39

Vier dagen gingen voorbij. Ik voelde me rillerig en doodmoe van alle spanning. Eerder uitgeput dan moe.
Een apathische toestand die uitzichtloos leek. Buiten Anna kwam er niemand in de kamer waar ik verbleef. Anna zorgde ervoor dat ik te eten kreeg, hielp mij als ik naar de WC moest en bleef bij mij in de badkamer als ik onder de douche stond. Het enige wat niet gewassen werd, waren mijn haren omdat anders de tape nat zou worden. Ik hoopte maar dat ik snel uit deze situatie bevrijd zou worden.

Er waren genoeg woordenwisselingen te horen in het huis wat mij steeds onzekerder maakte. Het duurde mij allemaal te lang. Buiten de ervaring van de bijna verkrachting was dit toch wel de meest angstige ervaring van mijn leven. Naast angst maakte ook onzekerheid en enorme woede deel uit van mijn gemoedstoestand.
Hoe vertroebeld voorheen, hoe duidelijk en helder alles nu was geworden.

Robert had een negatieve invloed in mijn leven gebracht. Hoe geblindeerd ik nu ook was, hoe blind was ik daarvoor met mijn ogen open? Steeds viel ik weer voor de charmes van de geraffineerde Robert.
Die geraffineerdheid, die als het hem uitkwam en hij zijn kwetsbare kant liet zien, waar ik weer met open ogen ingetuimeld was.

Ik koppelde zijn gedrag aan die van iemand die duidelijk last had van een narcistische persoonlijkheidsstoornis, dat was gewoon helder, hij had alle symptomen. Dat ik ooit een LOI opleiding psychologie was begonnen waar allerhande persoonlijkheidsstoornissen de revue passeerden had inhoudelijk veel indruk gemaakt.

Door mijn scheiding met Pascal was de opleiding in een verhuisdoos verdwenen en nooit afgerond. Ik moest toen zorgen voor ‘brood op de plank’ door snel werk te vinden. Nu ik hier zeeën van tijd had om na te denken over honderdduizend gedachten, waaronder het analyseren van de persoon Robert, dacht ik aan wat de theorieboeken aan informatie hadden gegeven. Narcisten waren moeilijke mensen die zichzelf boven alles en iedereen verheven voelden.

Nu werd alleen de grote Robert Noorwout door een ander gemanipuleerd en dat vond hij vast niet leuk. Nu was zijn grote eer en grootheidswaanzin aangetast. Nu werd hem duidelijk gemaakt dat hij niet zo superieur was als hij altijd gedacht had. Medelijden was wel het laatste wat ik voor deze man had.

De tijd ging voorbij, hoewel het natuurlijk een eeuwigheid leek, kon ik niet duidelijk krijgen welk dagdeel het soms was. Behalve als het tijd was om te gaan slapen, kwam de vrouw nog in haar gebrekkige Engels vragen of ik naar het toilet moest omdat het daarna wel tot morgen zou duren voordat ze weer zou komen.

De vrouw eindigde iedere zin nog steeds standvastig met oké? Als het tijd was om te slapen werd ik vastgebonden aan het bed. Mijn handen werden wederzijds aan de bedrand vastgebonden, zodat ik op mijn rug moest liggen. Niet veel later zou het muisstil worden in de ruimte waar ik lag en ook de stemmen in de andere kamers waren dan stil. Hieruit concludeerde ik dan alleen maar dat iedereen was gaan slapen. Terwijl ik zo vastgebonden op het bed lag, herinnerde ik mij die keer dat Robert mij aan zijn bed had vastgebonden.

Robert verdiende straf voor wat hij mij en nu ook mijn kinderen allemaal had aangedaan. Ik wenste hem een langzame en pijnlijke dood toe. Die gedachte had mij moeten choqueren, omdat ik nooit het idee had dat ik zo slecht kon denken over iemand, maar dat deed het niet. Robert was het kwaad, de duivel en verdiende ook om zo behandeld te worden… dat was wat er door mij heen ging. De volgende gedachte die binnenkwam was… rattengif.

Ik had een tijd geleden een heel artikel gelezen over slechte huwelijken waarbij de man of vrouw probeerde de ander om zeep te helpen door regelmatig wat rattengif door de koffie te roeren. Dit is een gevaarlijk zeer giftig middel, waar na inname soms urenlange periode van heftige, zeer pijnlijke spierkrampen, trillingen angst voorkomen en uiteindelijk zou je dood gaan aan de verlamming van het ademcentrum. Een vreselijke dood.
Het zou lijken op een hartstilstand en kon alleen met een grondige lijkschouwing de werkelijke doodsoorzaak gevonden kunnen worden.

Zou ik het kunnen? Ik moest hier eerst zelf levend uit zien te komen, maar mijn wraakgevoelens waren nog nooit zo groot als nu. Robert had me gewoon teveel en te vaak kapot gemaakt en nu... nu zou ik hem kapot maken als ik de kans kreeg!

Ik had weer de hele nacht liggen woelen en weer honderdduizend gedachten die door mij heen gingen.
Gelukkig hadden ze de warme bivakmuts afgedaan, alleen de tape zat nog op mijn ogen geplakt. Ik moest hier heel uit zien te komen en wilde proberen om misschien een deal te sluiten met de bewuste Nicolaï.

Het zou mij echt worst zijn wat er met Robert zou gebeuren, maar ik wilde leven. Ik wilde naar mijn kinderen, naar huis. Naar mijn gevoel zat ik daar al een week. Geluiden kwamen mijn oren binnen van zingende vogels en het ruisen van de wind door bomen.

Ik hoorde de deur opengaan en voetstappen die binnen kwamen. Die waren van de vrouw, ik herkende haar lichte voetstappen. In haar gebrekkige Engels wenste ze mij goedemorgen en zei dat het tijd was om op te staan. Natuurlijk eindigde ze weer standvastig met... oké? Ik gaf haar te kennen dat ik al wakker was en wilde Nicolaï spreken en vroeg rustig maar duidelijk aan de vrouw: ‘I want to talk to Nicolaï please… oké?’

Ik moest in haar manier van communiceren blijven. De vrouw zei niets en verliet de kamer weer, maar ze liet zo te horen de deur open. ‘Nicolaï’ riep ze hard terwijl ze de kamer uit liep en wat ze daarna zei hoorde ik niet, maar ik hoopte dat ze tegen hem gezegd had dat ik hem wilde spreken. Ik hoorde meerdere voetstappen de kamer naderen. De parfumgeur van Nicolaï vulde de kamer en de vrouw was er ook bij.

‘You want to speak to me', zei hij op een argwanende toon. Ik bevestigde zijn vraag en zei tegen Nicolaï dat ik Robert Noorwoud haatte en dat ik hem wilde helpen om Robert te wreken. Het was een paar tellen stil in de kamer. Ik hoorde dat hij een stoel naar zich toetrok en erop ging zitten. Hij vroeg mij hoe ik hem dan zou willen helpen.

Ik vertelde hem rustig wat ik de afgelopen nacht had bekokstoofd. Ik wilde dat Nicolaï mij zou gaan filmen en ik zal deze keer gaan acteren voor meneer Robert Noorwoud. Ik zou de drama-koningin gaan uithangen en angstig gaan huilen, terwijl ik Robert zou smeken mij te helpen en dat hij alles moest doen wat Nicolaï hem zou vragen... als hij echt zoals hij had gezegd, van mij houdt. Nicolaï kon een goede prijs bedingen voor mij.

Nicolaï vroeg nog steeds met een argwaan in zijn stem waarom ik dit wilde. Ik vertelde hem in een notendop wat Robert mij allemaal in de afgelopen maanden geflikt had en waarom ik op dit moment mijn eigen wraak wilde nemen. Ik vertelde hem ook hoe obsessief Roberts gedrag naar mij toe was en dat Robert steevast volhield dat hij van mij hield, terwijl hij mij alleen maar wilde bezitten.

Robert wilde ik uit mijn leven hebben, uit mijn systeem. Ik maakte hem ook duidelijk dat ik mijn eigen gewone eenvoudige leven weer terug wilde en mijn kinderen miste. Met de gedachten aan Fleur en Amelie begon ik spontaan te huilen en smeekte Nicolaï of ik hem mocht helpen. Ik eindigde mijn pleidooi dat het mij niet eens kon schelen als hij Robert in de val zou lokken en liquideren. Ik wilde mijn vrijheid terug!

Het bleef een paar minuten stil. Daarna zei Nicolaï dat ik moest bewijzen dat ik hem wilde helpen. Nicolaï begon te lachen en zei een aantal dingen in het Russisch tegen de vrouw, die hij Anna noemde. Nu wist ik eindelijk de naam van de vrouw die mij hier in ieder geval met het meeste respect behandelde en verzorgde... Anna.

Nicolaï benaderde mij en streelde mijn gezicht. Ik moest doen wat hij zei en ik... ik stemde in. Anna verliet de kamer en ik bleef alleen achter met Nicolaï.

Zenuwen gierden door mijn lichaam. Jeetje, stomme trut, wat had ik net gedaan!? Ik was akkoord gegaan om een deal te sluiten met Nicolaï en beloofde om alles te doen wat hij van mij wilde. Dat realiserend, voelde ik mij misselijk worden. Mijn ademhaling was onregelmatig en het klamme zweet brak mij uit. De deur ging weer open en ik hoorde Anna iets tegen Nicolaï zeggen.

De stem van Anna was anders dan voorheen, ze klonk zwoel. Ik hoorde dat er iets op de stenen vloer geplaatst werd, het klonk als een metalen statief. Vervolgens gevolgd door nog meer geluiden en ze sloot de deur.
Mijn oren stonden op scherp en ik probeerde de geluiden te analyseren. Anna liet het woord camera vallen, tja internationaal woord wat ik wel begreep, de rest ging weer in het Russisch. Ik hoorde hoe de camera werd geïnstalleerd.

Er kwam ineens ook een zoete geur mijn neus binnen, wat een beetje teveel van het goede was. Anna had een zoet geurtje opgedaan en haar zwoele parfum vulde nu de kamer. ‘You and Anna have seks now’, zei Nicolaï op een erotische toon. Wàt!... moest ik met Anna seks hebben? Ik geloofde mijn eigen oren niet. ‘I like to watch', vervolgde hij en gaf een geile kreun.

Ja, dát kon ik wel geloven, dat Nicolaï wilde toekijken hoe Anna en ik seks zouden hebben. De natte droom van bijna iedere hetero man om te zien hoe twee vrouwen samen seks hebben. Ik slikte een paar keer en probeerde m’n gedachten te ordenen. Seks met een vrouw... om Nicolaï te overtuigen zodat hij zou geloven dat ik aan zijn kant sta. Mijn God, waar was ik aan begonnen, in plaats van Robert in de val te laten lokken, was ik zelf in een val gelopen.

Ik zat in een rollercoaster van een aaneenschakeling van seksuele gebeurtenissen. Nu weer! Alleen maar om Nicolaï te overtuigen. Maar natuurlijk. Aansluiten in de rij meneer. Hij was gewoon weer zo’n perverse klootzak met geile ideeën. De wereld zat er vol mee!

Ik voelde de handen van Anna strelend over mijn hoofd gaan. Daarna liep ze achter me langs en ze maakte mijn handen los. Ze vroeg iets aan Nicolaï die haar vraag met ‘Da’ beantwoordde. Haar handen gingen weer strelend over mijn gezicht en ik voelde hoe ze langzaam de tape probeerde los te maken.

AU! De tape trok aan mijn gezicht, terwijl Anna zo voorzichtig mogelijk te werk ging. Mijn ogen kregen voor het eerst weer licht binnen en moest knipperen omdat het licht pijn deed. Langzaam wende mijn ogen aan de lichtinval. Van wazig werd alles langzaam aan weer helder. Anna maakte nu ook het touw om mijn voeten los.
Ik keek langzaam om mij heen en nam alles in mij op.

De kamer was simpel ingericht. Witte muren, grijze vloertegels en een grenen kastje en stoel. Een paar canvassen met bloemen erop fleurde de muren enigszins op. Het bed was wit met metalen bogen aan zowel het hoofd- als voeteneind. Alleen bij het hoofd was de boog wat hoger. De gordijnen zaten dicht en waren rood gemêleerd met aardetinten.

Nicolaï zat onderuitgezakt op de stoel met zijn rechterbeen over zijn linker en ik herkende hem direct. De man die met zijn pistool op mij gericht, mij maande mee te komen. Vunzig geil vadsig varkentje dat was de enige gedachte die in mij opkwam. Anna was hoog geblondeerd met bruine ogen en ze lachte vriendelijk naar mij.
Ze was slank en gekleed in skinny jeans met een wit topje.

Ik zag nu ook dat er inderdaad een camera opgesteld stond. Anna legde haar hand op mijn wang en ze en vroeg mij om haar aan te kijken. Buiten het feit dat ze veel te veel make-up op haar ogen had, zag ik ook dat haar pupillen groot waren. Geweldig, weer een gebruiker! Arme Anna was verslaafd en vergruisd.

Ze begon me te kussen en haar lippen voelden zacht en vreemd. Ik voelde mij puberaal en onwennig door het idee dat ik met een vrouw zou gaan vrijen en ongelofelijk gespannen. Ze merkte dat ik trilde van de angst en suste mij zachtjes, terwijl ze door mijn haren streelde. ‘Sshhtt, everything will be oké... oké? I will be gentel... oké?

Haar tong betrad mijn mond en haar tederheid verraste me. Het verraste me omdat ik nog nooit eerder met een vrouw gezoend had. Geen stoppels maar een zachte huid vleide langs de mijne en ze streelde mijn gezicht met haar dunne vingertoppen. Ze liet me los en begon zich uit te kleden. Toen ze bloot voor mij stond, begon ze ook mij langzaam uit te kleden en ik moest meewerken.

Ik moest… ik moest meewerken aan mijn vrijheid, aan het overtuigen van Nicolaï… aan mijn overlevingskans.

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg….als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de
sluier van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet,
Sara Bos