Lieve Lezers,

Het feest van Dick van Rooven is een daverend succes. Valerie voelt zich voldaan, maar is ook weer angstig omdat ze weet dat ze Robert weer onder ogen moet komen.

Echter als Valerie naar huis wil gaan, ziet ze de auto van Robert niet staan.

Eenmaal thuis, nadat Valerie twee glaasjes port op heeft en naar bed wil gaan, gaat de voordeurbel. Daar stond alleen geen Robert. ‘Valerie Brugge'? klinkt het met een soort Russisch accent. Er stond een kolos van een man voor mijn deur.

Veel leesplezier.

De man voor de deur - Hoofdstuk 36

Er klonk een overweldigend applaus. Het was even een regen aan rozen richting het podium, waar Dick zijn Marilyn Monroe performance met volle overtuiging had gegeven. De zaal was vergeven van gelijkgestemden die het heerlijk vonden om zich in vrouwenkleding te kleden en op te dossen. Ik had bewust de grote travestieten niet geselecteerd, omdat deze zelf altijd op de voorgrond wilden staan. Dit was de avond van Dick en van niemand anders.

De ‘heren’ gedroegen zich als keurige dames en er hing een harmonieuze sfeer. Het verbaasde mij hoe vrouwelijk sommige mannen eruit konden zien in vrouwenkleding. Sommige hadden een figuur waar ik jaloers op kon worden. Het diner daarvoor was al een groot succes. Grappig om te zien dat de heren er zelfs vrouwelijke tafelmanieren op nahielden.

Er werd gegiecheld en het had meer weg van een high society party. Ik was blij dat ik ook een cameraman had gevonden die zich helemaal thuis voelde in deze setting. Ondanks dat veel heren elkaar niet kenden, was de sfeer uitstekend te noemen. Iedereen genoot van de aankleding van de zaal en de sfeer die voor dat moment gecreëerd was. Maar van de ‘drooglegging’ in die tijd, was weinig te merken op dit feest. De champagne vloeide rijkelijk.

Geheel opgaand in zijn rol al Marilyn Monroe stond Dick te playbacken naast de piano. ‘Marilyn’ zag er net zo uit als in de film ‘Some like it hot'. In een voor die tijd toch wel erg pikante jurk. Een jurk, die met een voorgevormde body speciaal gemaakt was. Onder de jurk had Dick nog een bodysuit met boezem aangetrokken.

De ‘boezem’ was weinig verhullend door middel van geraffineerd kant. Deze liet weinig aan de fantasie over. Daaronder naadpanty’s die de benen ondeugend sierden en mooie pumps van crèmekleurig leer. De make-up en blonde pruik met krullen, maakte het geheel af.

Dick was eerder die dag zelf aangenaam verrast door de make-up kunsten van Nigel die Dick fantastisch had getransformeerd. Hij kon maar moeilijk zijn nieuwe spiegelbeeld achter laten in de trailer.

Ik liep naar voren om 'Marilyn'  een cadeau te overhandigen. Via een veilingsite had één van de medewerkers van The Theme gezocht of er misschien Marilyn Monroe voorwerpen geveild werden. Er was een gesigneerde foto van Marilyn in een prachtige zilveren lijst. De Van Roovens waren zeer goede klanten geworden. 
Het gewone feest was ook aan The Theme gegund. Daarom leek het mij leuk om iets cadeau te geven uit naam van ons bedrijf.

Toen ik de microfoon overhandigd kreeg, verzocht ik 'Marilyn' om nog even te blijven staan. 'The Theme vond het een eer dat u vanavond voor ons heeft willen optreden en de legende Marilyn Monroe op zo’n voortreffelijke manier heeft weten neer te zetten.' Er klonk weer een luid applaus en ik vervolgde met: 'Ik mag u namens The Theme dan ook een mooie herinnering aan deze dag overhandigen.'

Dick nam het geschenk aan en toen hij het papier er enthousiast had afgehaald, straalde zijn gezicht direct.
Hij hield de fotolijst omhoog en liet het aan de omstanders zien die met applaus reageerden. Vervolgens kreeg ik twee 'lucht' kusjes op beide wangen en Dick was danig onder de indruk van zijn ontvangen collectors item.

Het feest was een geweldig succes en alle aanwezigen hadden het absoluut naar hun zin en vonden het geweldig om 'Marilyn'  in de watten te leggen. De diva zelf genoot dat ze met alle egards werd behandeld. 
Claire stond bescheiden op de achtergrond en straalde achter haar man. Ze zag hem zo zag genieten en nu was ze zelfs een beetje emotioneel geworden van alle indrukken.

Toen het feest  ten einde liep, waren de meeste gasten wel wat aangeschoten, maar alles verliep verder keurig. Ik had geregeld dat Claire en Dick zich konden terugtrekken in de trailer om zich af te schminken en om te kleden. Met Claire had ik afgesproken dat ze vervolgens door twee chauffeurs naar hun hotel gereden zouden worden.

Ik had afscheid genomen van de Van Roovens en met alle genodigden zwaaiden wij hen uit. Aan mijn tweede coördinator delegeerde ik nog de laatste zaken voor die avond en ging terug naar mijn kantoor om mijn spullen op te halen. Ik voelde mij wel voldaan door het feest. Maar tegelijkertijd ook weer angstig, omdat ik wist dat ik Robert weer onder ogen moest komen.

Terwijl ik naar mijn auto liep, verbaasde het mij enigszins dat ik de Austin Martin van Robert niet zag staan.
Hij had gezegd dat hij mij zou opwachten. Maar aangezien hij er niet was, ging ik mooi niet op meneer staan wachten. Ik stapte in mijn auto. Het was al half twee ‘s nachts en ik wilde naar huis.

De port die ik voor mijzelf had ingeschonken, smaakte goed en daarom had ik er nog één ingeschonken en nam nog een slokje. Ik merkte dat ik was weggedommeld op de bank, maar zat blijkbaar in een onhandige houding omdat ik wakker schrok. Het was duidelijk tijd om naar ben te gaan. Ik stond duf op en liep loom richting de gang om naar boven te gaan. 

Met de zalige gedachte aan de heerlijke warme douchestralen, ging op dat moment de voordeurbel. Ik schrok door het onverwachte geluid. Dat was natuurlijk Robert en ik was weer helemaal wakker. Ik aarzelde omdat ik helemaal geen zin had om open te doen, maar ik was ook weer bang dat hij stennis zou gaan maken. Straks gaat hij misschien wel voor de deur staan schreeuwen en dan maakt hij de hele buurt wakker. Dus vermande ik mezelf en deed de voordeur open. Daar stond alleen geen Robert.

'Valerie Brugge'? klinkt het met een soort Russisch accent. Er stond een kolos van een man voor mijn deur.
Ik bekeek hem snel van top tot teen. Hij was het type ‘uitsmijter’ bij een louche tent, zonder gedachtegoed... een domme macho. Achter hem stond nog een man, iets kleiner van stuk, donker kort haar ook met een Oost Europees gezicht en een uitdrukking op zijn gezicht die mij niet beviel.

Zijn vlezige nek bolde over zijn kraag heen. Hij had wat weg van een vies vet varken. Het enige wat ik dacht was... O God, die zijn natuurlijk door Robert gestuurd! Er wordt weer een toneelstukje voor je opgevoerd Val. Een toneelstukje waar Robert straks natuurlijk weer de held zal gaan uithangen. Jeetje, wat een façade en dat op dit tijdstip. Ik zou Robert wel een koekje van eigen deeg geven.

‘Zo mannen, jullie zijn natuurlijk door Robert gestuurd,’ zei ik met een flinke cynische ondertoon. De kleinere man keek mij vreemd aan en mompelde iets naar de kolos wat ik niet verstond omdat het voor mij een onbekende taal was, wat wel Oost Europees klonk. Ik stond nog steeds in de deuropening met een vragend gezicht naar de mannen te kijken, terwijl ik met mijn armen over elkaar stond.

‘Wel, waarom heeft Robert jullie naar mij gestuurd, kom op... zeg maar!’ De kleinere man stapte naar voren en hield op een onopvallende manier een pistool naar voren, zodat eventuele omstanders dit moeilijk konden zien. ‘Put on coat en come with us’, zei de man met een Russisch accent.

‘Je mag ook gewoon zeggen dat ik mijn jas aan moet trekken. Het hoeft echt niet in het Engels hoor!’ Ik was nu echt klaar wakker en woest omdat Robert natuurlijk weer één van zijn spelletjes aan het spelen was. En dáár was ik nu toch echt wel klaar mee. Wat dacht die klootzak nu wel niet. Kon hij nu echt niets anders verzinnen? Ik raapte mijn moed bij elkaar en deed mijn armen in mijn zij om krachtig over te komen.

‘Als Robert iets wil dan moet hij zelf maar komen mannen, ik speel dit spelletje dit keer mooi niet mee. Zeg dat maar tegen meneer Noorwoud!’ Met die woorden wilde ik de voordeur dicht duwen, maar meneer Kolos duwde kwaad de deur terug en ik viel daardoor bijna naar achteren. Hij stond nu binnen en zei een aantal harde woorden tegen mij waar ik niets van begreep, maar het klonk dreigend. In de smalle gang werd ik tegen de muur gedrukt.

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg….als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de
sluier van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet,
Sara Bos