Lieve lezers,
Robert is in London voor zaken, waardoor Valerie zich volledig kan concentreren op het grote feest voor de Van Roovens.

Claire van Rooven brengt Dick met een smoesje naar het kantoor van Valerie, waar zijn verrassing onthult wordt.

Veel leesplezier.

Dick is overdonderd door de verrassing en gedraagt zich enigszins gestrest. Dick verlaat even de kamer om een telefoontje te plegen. Even later komt Valerie erachter wie Dick heeft gebeld en dat Dick blijkbaar een nog onopgemerkte verslaving heeft.

De verslaving van Dick van Rooven – Hoofdstuk 35

Het waren rommelige drukke weken geweest. Robert had mij gebeld dat hij voor zaken een tijdje in London moest zijn, dus ik had wat rust. Hij zou na het weekend van 8 april contact opnemen. Gelukkig kon ik mij volledig concentreren op de nodige zaken die ik nog moest afhandelen voor het grote feest van de
Van Roovens. Het nabellen van de winnaars van de prijsvraag en informeren of ze de uitnodiging van 8 april hadden ontvangen.

Verder hield ik toezicht op de verbouwing van de Hollywood zaal die getransformeerd werd naar de setting van de nachtclub in de film Some like it hot. Gisteren had ik Claire nog een keer telefonisch benaderd om de laatste details door te nemen. Claire had aangegeven dat de zenuwen nu al door haar lichaam gierden en ze enorm benieuwd was hoe haar man morgen zou reageren.

‘Ik ben er morgen zeker op tijd bij Claire en we gaan er gewoon voor zorgen dat jullie samen een onvergetelijke dag bij The Theme gaan beleven.' ‘Oeoe... ik ben zo benieuwd Valerie, maar heb er ook zeker alle vertrouwen in. Tot morgen dan hè, daaag’, zei Claire enthousiast en verbrak daarmee de verbinding.

De grote dag voor de Van Roovens was aangebroken en eigenlijk ook voor mij omdat dit weer zo’n bijzonder thema was. Fleur zou het hele weekend bij Mart zijn en Amelie was gisteravond met Irma, Amber en Paul meegegaan naar Beekbergen voor het weekend. Ik was vanochtend al om acht uur naar The Theme gegaan en had in mijn kantoor mijn checklist uitgeprint. Straks zou ik de laatste controleronde lopen.

Om 12 uur zouden de acteurs arriveren die zich dan ook alvast gingen omkleden en opmaken. Omdat Dick ook nog eerst getransformeerd moest worden, had het geen zin als de acteurs eerder zouden beginnen. Nadat Nigel zijn artistieke handelingen bij Dick zou hebben uitgevoerd, zou ‘Marilyn’ als grote Hollywood diva de rest van de dag vertroeteld worden in de juiste setting.

Gisteren waren er een paar ouderwetse trailers geplaatst naast het landhuis, inclusief een soort filmsetting om het allemaal wat realistischer te laten lijken. Zelfs met authentieke regisseursstoelen en camera’s uit die tijd. Tja, ook hier was geld geen probleem, dus Claire had er geen enkele moeite mee om voor alle extra’s te betalen. Eén van de trailers had op de deur een ster, met daaronder ‘Marilyn Monroe’, waar Dick en Claire in alle rust door Nigel zouden worden geschminkt en gestyled. Daar zouden ze straks ook een hapje en drankje krijgen, terwijl ze op elkaars transformatie zouden wachten.

Zelf droeg ik een blauw grijze jurk van soepel vallende stof die uiteraard niet te opvallend was.
Een sierradenband om mijn hoofd typeerde die tijd en stond best grappig, maar was bescheiden. De bloemist zou zo komen voor de bloemstukken en de rozen die vanavond aan de gasten uitgedeeld zouden worden.
Na het optreden van Dick ‘Marilyn’ zouden de gasten allemaal een roos als applaus toewerpen naar de diva.

Met Claire had ik nog bedacht dat ze zogenaamd vandaag, onderweg naar ‘hun hotel’, even bij The Theme langs zouden rijden om iets te bespreken voor het feest van 20 mei. ‘Dick doorziet zoiets toch niet Valerie’, had Claire giechelend over de telefoon gezegd. Ik was gesetteld in mijn kantoortje en had gezorgd dat er champagne in een cooler stond. Mijn telefoon ging en ik wist dat de Van Roovens gearriveerd waren. ‘Stuur ze maar door,’
zei ik omdat Claire natuurlijk wist waar ik zat.

Er werd op mijn deur geklopt. ‘Dag Claire en Dick, kom binnen.' ‘Wat zie jij er chique uit Valerie’, zei Dick vriendelijk. ‘Wel Dick, deze outfit heeft een reden, maar komen jullie eerst even zitten. Claire, aan jou de eer.’
Ik ging tegenover Claire en Dick zitten die al handen vasthoudend naast elkaar op de bank zaten.
Claire vertelde Dick de ware reden dat zij bij The Theme waren en ik keek alleen maar toe naar het hartverwarmende tafereel tussen deze twee mensen die zoveel van elkaar hielden.

Dick begon zowaar een beetje emotioneel te worden, dus was het moment voor mij daar om in te grijpen. 
‘Dan is het nu denk ik de hoogste tijd om dit met een glas champagne te beklinken’ en ik stond op om de champagnefles te ontkurken. Dick was door de verrassing toch lichtelijk in een soort stress geschoten,
zo leek het. Hij was meer overdonderd dan ik had verwacht.

‘Jeetje, dit is allemaal wel heftig dames. En ik moet dus vanavond optreden'? ‘Dick, je moet natuurlijk helemaal niets.’ Je vrouw wilde jou gewoon een zeer bijzondere ervaring meegeven en ik ben vereerd om hierin te mogen participeren.’ We proostten met z’n drieën en Dick vroeg ons of hij even geëxcuseerd kon worden en verliet even het kantoor. ‘Hij is er meer door verrast dan ik dacht’, zei Claire een beetje bezorgd.

‘Claire, Dick hoeft niets tegen zijn zin in te doen natuurlijk, maar geef mij de gelegenheid om hem zo nog even rustig toe te spreken. Als ik hem uitleg wat de procedure van vandaag zal zijn en dat er vanmiddag nog meer verklede heren zullen komen, dan draait hij misschien wel bij.' Dick kwam mijn kantoor weer binnen en zei: ‘Sorry dames, ik moest even snel een telefoontje plegen’. En hij ging weer naast zijn vrouw zitten.

Ik legde Dick rustig uit wat er vervolgens allemaal op het programma stond en dat als er iets tussen zat wat hem niet aansprak, ik alsnog zou kijken hoe wij dit in een ander vat konden gieten. Dick werd gelukkig wat rustiger en toen ik hem garandeerde dat hij straks onherkenbaar getransformeerd zou zijn, werd hij zelfs een beetje nieuwsgierig. ‘Jij zult vandaag tot na middernacht als grote diva vertroeteld gaan worden Dick, zal ik met jullie naar de trailer lopen? Deze is speciaal voor jullie ingericht en Nigel wacht daar op op jullie.'

Even later liepen wij buiten op het landgoed. De zon scheen gelukkig en het was een mooie lentedag.
De borders van de tuinen stonden vol met viooltjes en even verderop stond een enorme plantenbak met een overdaad aan tulpen. Ik had Claire en Dick aan Nigel voorgesteld die in de trailer al helemaal klaar stond met zijn visagie koffer.

Dick zijn mobiel ging af en hij verontschuldigde zich weer, terwijl hij de trailer uit liep. Claire riep hem na: ‘Lieverd, hierna moet jij je mobiel uitzetten hoor, vandaag géén zaken'! Claire wendde zich naar mij en zei: ‘Soms heb ik zo’n hekel aan die mobiele telefoons, alsof je als mens altijd maar bereikbaar moet zijn. Phu'! 
‘Ja, soms zou je gewoon niet bereikbaar willen zijn, lachte ik naar Claire. ‘Maar ik laat jou nu in handen van Nigel en ga zelf even bij de acteurs kijken hoe het er bij hun voorstaat. Ik kom straks wel weer even polshoogte nemen oké?’ En ik verliet de trailer.

Terwijl ik over het terrein liep, zag ik in de verte een auto die ik direct herkende. Ik explodeerde bijna van woede! ‘Wel alle’... en liep boos op de auto af. Toen ik dichterbij kwam zag ik Robert achter het stuur zitten, maar naast hem zat Dick? Dick zag mij op de auto aflopen en het was alsof hij zijn gezicht aan het afvegen was. Wat in hemelsnaam was hier nu weer aan de hand?

Dick stapte uit de Austin Martin en lachte schuchter naar mij, terwijl onder zijn neus wreef  ‘Eh, er was nog wat zakelijks tussen gekomen. Ik ga naar de trailer en zie je straks wel weer oké'? en hij liep snel langs mij heen. Terwijl ik hem even nakeek, draaide ik mij even snel weer om naar de auto en zag dat Robert uitstapte. Hij hing nonchalant over zijn deurpost. ‘Ik ben hier puur op verzoek van Dick zelf Val, dus niet zo raar kijken alsjeblieft. Jij ziet er overigens weer eens heerlijk geil uit dame’.

‘Ach man, flikker op met je gei,' zei ik boos en wilde alweer weglopen. ‘Hé... beetje dimmen Val’. Robert kwam razendsnel naar mij toelopen en hij greep mij bij mijn arm. ‘Auw! Robert, je doet me pijn!’ En ik probeerde uit zijn grip te komen, maar dat lukte niet. Ik was verplicht om hem aan te kijken. Zijn ogen stonden weer verkeerd. Meneer had weer eens ‘gebruikt’. ‘Ik heb geen tijd, ik moet werken. Dus als je me wilt verontschuldigen.'

‘Niet voordat je gelooft dat ik hier niet ben om jou te pesten'. Robert keek mij met zijn grote pupillen strak aan. ‘Dick had een gunst van me nodig en ik heb daar gehoor aan gegeven. Hij is een goede vriend van mij en hij had iets nodig om zich goed te voelen omdat hij strest-out was. En ik waarschuw je, Claire weet hier niets van en dat houden we zo, begrepen'!

‘Je bent dus gewoon een dealer Robert? En Dick is één van je junkie volgelingen die je maar al te graag je klerezooi toedient, zodat je hem later weer kunt chanteren?’ ‘Pas op meisje, jij gaat mij hier niet de les lezen, begrepen! In de zakenwereld is het gebruik van coke heel gewoon en ik heb nu eenmaal een paar goede contacten ontwikkeld waar iedereen weer van kan profiteren. In de zakenwereld maakt iedereen gebruik van de zwakheden van de ander. Iedereen maakt gebruik van elkaar, zo werkt het nu eenmaal en aangezien ik
‘On Top’ wil blijven, zal ook ik niet onder de ‘ratrace’ uitkomen Val'.

‘Ik ben anti drugs Robert en wil daar gewoon helemaal niets mee te maken hebben en daarom wil ik ook niets met joú te maken hebben. Buiten dat je dealt, gebruik jezelf ook en dat vind ik eng. Zeker in combinatie met alcohol werkt dat als een accelerator wat een gevaarlijke combinatie is.’ ‘Meisje, meisje... je veroordeelt zo makkelijk hè, waarom probeer je het gewoon niet één keertje, dat kan echt geen kwaad. Je zult merken dat je dan niet meer zo’n halsstarrige trut zult zijn, je wordt er lekker ontspannen geil van en we kunnen dan uren met elkaar vrijen’.

‘Laat mij dan maar een halsstarrige trut zijn. Alsof ik coke nodig heb om mij seksueel vrij te kunnen voelen?
Ha! Man, je hebt ook een kort geheugen hè. Maar…, ik zei net al, ik heb geen tijd ik moet werken, dus ga alsjeblieft uit mijn ogen, met je coke face en laat mij m’n werk doen oké!’

Deze man maakte mij woest. Drugs was iets wat ik altijd al eng vond. Vroeger op school hadden sommigen hasj, maar ook dat wilde ik niet proberen. Ik wilde me altijd bewust zijn van de dingen die ik deed en niet afhankelijk worden van verdovende middelen, die uiteindelijk altijd meer kwaad dan goed deden.

‘Ik weet ook wel dat je van jezelf een hete geile donder bent Val, maar als je zoals nu niet in de stemming bent, dan gedraag jij je soms als een stijve halsstarrige trut'! Hij staat recht voor me en kijkt me met en onoverwinnelijk blik aan. ‘Ik heb net besloten dat jij vanavond gewoon weer lekker mijn metgezel mag zijn…
ik weet dat je tot laat moet werken, maar ik wacht later wel op je. Tot die tijd zal ik wel een paar keer lekker masturberen met de gedachte aan jou en wat ik vannacht allemaal met je ga doen’.

Hij ging met zijn tong om mijn mond en ik wende mijn hoofd van hem af. ‘Ach, man laat me met toch met rust...’  ‘Eh... niet tegenstribbelen Val, eigen schuld, dan had je net maar niet zo’n grote mond tegen mij moeten hebben. Je weet nog steeds je plaats niet meisje en je weet ook nog steeds niet met wie je écht te maken hebt.
Ik verwacht je later'! En met die woorden liet hij mij los, stapte weer in zijn auto en reed weg.

Helaas wist ik maar al te goed met wie ik te maken had! Het was voor mij duidelijk dat door het gebruik van coke hij weer aan grootheidswaanzin leed en daar moest ik toch beter mee omgaan, omdat hij dan onmogelijk was. Waarom was ik weer zo dwars en recalcitrant naar Robert. Ik met mijn grote mond werd gewoon ter plekke de mond gesnoerd en op mijn nummer gezet door hem. Ik moest leren om juist tegenovergesteld te reageren, zodat hij mij niet telkens weer in een hoek kon manoeuvreren waar ik geen uitweg in wist.

Arme Claire... of zou ze het weten en er gewoon op haar manier mee weten om te gaan? Wie zou het zeggen. Een ding wist ik wel, er was werk aan de winkel. Ik zou ervoor zorgen dat Dick en Claire een onvergetelijke dag en avond zouden beleven. En Robert... daar wilde ik mij nu niet teveel zorgen om maken. Tegen de tijd dat ik hem weer onder ogen moest komen, zou de coke alweer uitgewerkt zijn en zou hij hopelijk wat normaler doen dan daarnet. Hoewel, bij Robert wist je nooit.

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg….als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de
sluier van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet,
Sara Bos