Lieve lezers. Het is Robert in het verkeerde keelgat geschoten dat Valerie zijn gift niet heeft geaccepteerd.

Hij confronteert Valerie op een manier die ze niet had zien aankomen.

Veel leesplezier gewenst.

Valerie wordt geschaduwd - Hoofdstuk 15

Buiten was het echt winterweer. Er lag veel sneeuw en het was een zooitje op de weg van de sporen van de zoutstrooiers, waardoor de sneeuw door het vervuilde wegdek zwart leek. Ik had de hele weg bijna stapvoets naar mijn werk gereden, maar toen ik eenmaal binnen was, stond de verwarming op een aangename temperatuur. Ik was in mijn kantoor druk bezig met een aantal aanvragen, die binnen waren gekomen.
We naderden het einde van 2005 en begin december had nog een paar grote feesten op stapel staan voor
The Theme.

De telefoon ging en ik nam hem aan. ‘Goedemorgen, met Valerie Brugge van The Theme, wat kan ik voor u doen?’ ‘Als je slim bent, dan hang je nu niet op, maar luister je heel goed naar wat ik te zeggen heb’, klonk het enigszins dreigend aan de andere kant. Die stem herkende ik uit duizenden. Het was Robert en mijn hart klopte in mijn keel. Ik moest alle moed verzamelen om zo rustig mogelijk blijven. ‘Dag Robert,.. je hebt mijn boodschap dus ontvangen?’ ‘Ik ben net weer terug van een goede week in London en zie dat je mijn gift hebt geweigerd, wat ik jou als aandenken van het feest heb gegeven. Mag ik vragen waarom', vroeg Robert geërgerd.

‘Jij durft mij te vragen waarom? Je hebt mij na het feest al een aandenken gegeven Robert,’ zei ik boos.
’Waar haal je verdomme de arrogantie vandaan!’ Het was even stil aan de andere kant en ik hoorde Robert zachtjes vloeken. ‘Niet op deze manier! Ik wil je persoonlijk ontmoeten en wel vandaag nog'! Hij wond er geen doekjes om en ik constateerde dat ik bang werd van zijn uitspraak. Denk aan je wraak Valerie, denk aan je wraak... was wat er door mij heenging. ‘Oké, mag ik wel uitkiezen waar we afspreken? Het is namelijk nogal rotweer buiten. Al moet ik naar je kantoor komen Val, ik moet je spreken’.

Geen gek idee, bedacht ik me. Er waren genoeg mensen op kantoor en hier kon hij mij nu, in ieder geval niets doen. Ik hoefde dan tenminste niet naar buiten, waar het aan het stormen was. Voordat ik Robert antwoordde, liet ik hem even wachten, om hem de indruk te geven dat ik niet bang voor hem was. In werkelijkheid gierden de zenuwen door mijn lijf. Ik moest sterk overkomen en na een stilte moment zei ik: ‘Oké  dat is goed, hoe laat wil je komen?’ Toevallig had ik voor vandaag geen afspraken staan, dus dat kwam nu goed uit. ‘Ik ben over een goed uur bij je’, zei hij geërgerd en hij verbrak met die woorden de verbinding.

Een uur had ik de tijd om mij geestelijk op een weerzien met Robert voor te bereiden. Ik stond op en schonk een glas water voor mijzelf in en probeerde mij innerlijk te kalmeren. Wat er gebeurd was, liet mij maar niet los.
Ik had een schaamtegevoel met opgekropte emoties. Ik liep naar de kamer van Irma en klopte op haar deur. ‘Binnen’ hoorde ik aan de andere kant en liep naar binnen. ‘Wat is er aan de hand Val, het lijkt er op alsof je net een geest hebt gezien, kom ga zitten’. ‘Het gaat wel Irma, ik heb alleen wel een vraag aan je. Ben je over een uur ook nog op de zaak of heb je afspraken buiten de deur?’ ‘Ik ben vanochtend gewoon op de zaak, hoezo'?
Ik werd gek van mijzelf en mijn geheim. Ik moest iemand in vertrouwen nemen en Irma was een goede vriendin van mij geworden.

Na een grote zucht vertelde ik Irma het hele verhaal van Robert en dat hij over een uurtje hier zou komen omdat hij mij persoonlijk wilde spreken. Op dat moment kon ik mijn tranen redelijk in bedwang houden, het was meer de frustratie en boosheid die de overhand hadden. Terwijl ik Irma het verhaal vertelde keek ze mij met grote verbaasde ogen aan, met haar mond half open. ‘Daarom wilde je de maandag na dat weekeind nog extra verlof opnemen, nu snap ik het. Meid, dat je al die tijd met deze ellende hebt moeten rondlopen, ik zal je vertrouwen niet beschamen en het blijft tussen deze vier muren. Die Robert Noorwoud is dus een hele gevaarlijke man, ik dacht dat het gewoon een heel succesvolle zakenman was. Hij staat notabene in de Quote 500'!

‘Hij is multimiljonair Irma, maar zijn overige zakelijke transacties zijn natuurlijk niet transparant voor de buitenwereld. Hij is slim en gewiekst. Buiten dat... die vijfduizend euro dan, terwijl ik zelf een goede baan heb en niets tekort kom. Ik heb altijd goed voor mezelf en mijn dochters kunnen zorgen. Mensen als Robert hebben een compleet ander levensperspectief en kennen helaas niet het echte verschil tussen arm en rijk. Ik zag pas nog een interessante tv-special over de grote miljonairs van de wereld. Daar hadden ze een theorie over
The have a lot’s’ en ‘The have not’s van deze wereld. De rijken denken dat ze met al hun geld hun geweten kunnen sussen. Daar hoort Robert ook bij.'

Irma stond op en sloeg haar armen om mij heen. 'Val, kom hier, even een hug. Je hebt tenminste een last van je schouders af, nu je het aan mij verteld hebt en je weet dat ik onze vriendschap koester'. 'Dat klopt, dank je wel Irma, dat ik m’n geheim met je mocht delen.' ‘Lieve Val, weet je niet meer hoe vaak ik bij jou mijn hart heb mogen luchten! Dat vergeet ik gewoon mijn leven niet meer en zal er ook voor jou zijn Val’. Ik had met Irma afgesproken dat ze mij na tien minuten zou bellen en ik zou doen of het een buitenlijn was die ik moest aannemen. Als ik zou zeggen dat ik haar zou doorverbinden met de afdeling crediteuren, zou Irma weten dat het fout zat en zou ingrijpen. Als ik haar gegevens zou noteren en zeggen dat ik terug zou bellen omdat ik in een gesprek zat, wist ze dat ik het zelf aan kon.

We moesten eigenlijk wel lachen. ‘Lijkt wel iets uit een detectiveroman Val’ en ze gaf mij nog een omhelzing.
Ik liep terug naar mijn kamer en pakte nog even mijn make-up tasje om te zorgen dat ik er perfect zakelijk uit zou zien. Ik zou die vuile klootzak nog wel krijgen. Mijn toestel ging en Joan van de receptie gaf aan dat de heer Noorwoud bij de balie stond en vroeg mij of hij door mocht lopen of opgehaald zou worden. ‘Laat hem maar doorlopen Joan, hij weet de weg.' Ik had mijn deur al half open staan en ik hoorde zijn voetstappen in de gang, die steeds duidelijker werden naarmate hij naderde. De deur werd verder geopend en in de deuropening stond Robert, met in zijn ene hand nog de deurkruk vasthoudend.

Op dat moment was ik boos op mijn gevoel, omdat die tegenover m’n logica stond. Waarom was deze man zó enorm aantrekkelijk en mannelijk, riep mijn gevoel… maar mijn ratio schreeuwde: ‘HALLO!, deze klootzak had je bijna echt verkracht! Ik probeerde zo rustig mogelijk over te komen, maar mijn stem sloeg bijna over.
'Dag Robert, kom binnen’ en keek hem net zo strak aan als hij bij mij deed. ‘Verdomme Valerie, wat doe je allemaal met me’ zei Robert terwijl hij de deur sloot en voor mijn bureau kwam staan met zijn handen leunend op mijn bureaublad.

‘Wat ik met je doe?’ riep ik boos terug. ‘Ben je nu al vergeten wat je met mij gedaan hebt Robert!’ Als mijn blikken konden doden, viel hij nu echt ter plekke dood neer. ‘Ik had coke gebruikt Val en ik weet dat ik aan de ene kant fout ben geweest en aan de andere kant kon ik niet anders. Jij maakt mij helemaal gek en mijn verlangen naar jou wordt met de dag sterker. Ik kan je alles geven wat je maar wilt’.

‘Ha!.. dan heb jij wel een héél vreemde manier van hofmakerij. Ik ben niet te koop en ik heb jou helemaal geen aanleiding gegeven om je mij zomaar te mogen aanranden!’ Daar had hij mooi niet van terug. ‘Er zijn miljoenen vrouwen daarbuiten die zeker wel voor je geld willen gaan, zei ik al wijzend naar het raam. Je kunt mij niet wijsmaken Robert, dat een invloedrijke zakenman als jij zit te wachten op een gescheiden vrouw met twee puberende kinderen. Jij kunt je omringen met de mooiste vrouwen die je maar kunt bedenken en jij zit echt niet op mij te wachten. Waarom kun je mij niet gewoon met rust laten. Ik zit niet te wachten op een vent die denkt te weten wat goed voor mij is. Ik kan heel goed voor mijzelf en mijn kinderen zorgen en vraag hier niet om!’

‘Ik wil niet die miljoenen vrouwen daarbuiten. Natuurlijk heb ik de mooiste vrouwen gehad geloof me.
Vergeet één ding niet Val, ik heb mijn eigen vermogen door heel hard te werken, zelf bij elkaar verdiend.
Ik weet wat het is om geen geld te hebben. Mijn jeugd was eerder arm te noemen, omdat mijn vader al heel jong is gestorven en mijn moeder in de bijstand zat. Dus hoef jij je niet te verontschuldigen over het feit dat jij jezelf als eenvoudig betiteld.

De afgelopen achttien jaar zijn financieel voor mij fantastisch geweest en ook door te beleggen en te investeren, zal ik nooit meer financiële problemen hebben. Ik heb nu zakelijk zelfs heel veel gedelegeerd en word eigenlijk alleen bij calamiteiten direct benaderd. Zakelijk kan ik alles volgen via mijn laptop en verder doe ik eigenlijk alleen nog de dingen die ik leuk vind en die ik wil. En één van die dingen die ik wil ben jij. Ik wil jou Valerie, jou en niemand anders,’ zei Robert nu een stuk rustiger.

‘Moet ik nu onder de indruk zijn van wat jij hebt bereikt Robert? Prachtig verhaal hoor, maar dan hebben we toch nog een probleem hè. Ik wil jou namelijk niet!' ‘Ik weet dat je dat niet echt meent Val, ik heb dat gemerkt toen ik je gekust heb, je bent alleen bang om jezelf over te geven aan mij’. Zijn kussen kon ik mij maar al te goed herinneren, mijn gevoelige kant had zich maar wat al te graag aan hem overgegeven terwijl mijn rationele kant wist dat dit Meneer Verkeerd was. ‘Het is juist jouw geld in combinatie met je manier van machtsgebruik wat ik niet wil Robert. Als je dat niet had, zou het misschien wel anders zijn, maar dat is het niet dus kan ik niet anders dan bij mijn besluit blijven.’

‘Dus als ik een arme sloeber geweest zou zijn, had ik wel een kans? Ik geloof er geen snars van Val en ik ga…' 
Op dat moment ging mijn telefoon. Gelukkig Irma, dacht ik. Perfecte timing maar ik kon de situatie goed aan en speelde mijn rol glansrijk. Ik pakte de telefoon op en zei tegen meneer Van Buuren dat ik zijn gegevens zou noteren en later op de dag zou terugbellen. Aan de andere kant hoorde ik Irma giebelen en een zware stem opzetten alsof ze een man was. Toen ik de hoorn weer op de haak had gelegd stond ik op en liep naar de koffietafel. Ik had trek in koffie gekregen van de spanning. ‘Wil je ook wat drinken?' vroeg ik, terwijl ik voor mijzelf een kop koffie inschonk. Robert stond ineens weer naast mij en pakte mijn pols, zodat ik hem wel aan moest kijken.

‘Ik was nog niet uitgesproken Val', zei hij en met zijn andere hand pakte hij het kopje uit mijn hand en zette het op de koffietafel terug. Toen pakte hij ook mijn andere pols en trok mij dicht naar zich toe. Trut, moest je weer zo nodig opstaan, dacht ik en keek Robert afwachtend aan, terwijl ik dondersgoed wist wat er zou gaan gebeuren. Robert keek mij heel doordringend aan.

‘Die ogen van jou, die ogen maken mij gek’ en hij drukte zijn mond op de mijne en begon mij te zoenen.
Eerst heftig en daarna teder en zacht. Zijn tong wist zo goed hoe hij moest bewegen en ik kon wel weer inpakken. Hij had mij stevig tegen zich aangedrukt en woelde met een hand door mijn haren, terwijl hij mij aan het zoenen was. Na een paar minuten liet hij zachtjes zijn mond van mijn lippen loskomen en hijgde zachtjes na.
Waarom was ik toch zo machteloos tegen zijn zoenen.

Van binnen voelde ik een enorme woede opkomen omdat ik niet alleen boos was op mezelf, maar nog meer op Robert. ‘Beweer je nu nog steeds dat je geen gevoelens voor mij hebt Val'? ‘Verdomme, arrogante klootzak!’ en met die woorden gaf ik hem een klap in zijn gezicht. Robbert deinsde enigszins achteruit en lachte arrogant ‘Ahh... het katje heeft klauwtjes'. Mijn ogen schoten vol met tranen, ik was weer compleet verward door zijn zoenen en was boos op mezelf. Verdomme... waarom moet je mij zo nodig hebben Robert. ‘Misschien is het wel het eeuwenoude verhaal. Wat je niet kunt krijgen, wil je juist hebben en misschien is het dat wel. Ik ben nu eenmaal gewend te krijgen wat ik wil, dus geldt dat ook voor jouw Val. Of je nu wilt of niet. Vrijwillig of zelfs onder dwang, de keuze is aan jou.

‘Pardon? Wil je dat nog een keer herhalen,' zei ik boos. ‘Het is heel simpel Val. Jij weet niet dat ik je sinds de dag na mijn verjaardag laat schaduwen en niet alleen jou, maar ook je dochters. Ik heb zo mijn mannetjes die dat voor mij doen. Ik ga een deal met je maken. Als ik jou wil zien, dan ga je aan mijn wens voldoen en in ruil daarvoor zal ik zorgen dat jouw dochters buiten schot blijven en een zo normaal mogelijk leven kunnen blijven leiden, zonder ongelukjes of zo. Duidelijk'?

Ik stond aan de grond genageld en mijn hoofd was verdoofd door de zinnen die het net te verwerken had gekregen. Ik werd gechanteerd en gemanipuleerd tegelijk. Machteloos voelend ging ik zitten op de bank en keek verdoofd voor mij uit. Hij had mijn bankrekeningnummer helemaal niet nodig gehad van Loek om mijn adresgegevens te achterhalen. Hoe naïef kon ik toch zijn. Deze man lag boven mijn macht, boven mijn grens van begrip.

‘Je bent geen mens Robert, maar een echte schorpioen, je doet je sterrenbeeld eer aan. Hoe kun jij met jezelf leven man. Iedere keer als jij in de spiegel kijkt moet je toch walgen van wat je ziet? Walgen omdat je spiegelbeeld laat zien wat voor enorme hufter je wel niet bent. Een hufter die door middel van zijn macht, misbruik van mensen maakt! Nu maak je misbruik van mij. Jij durft mij te bedreigen met wat mij het meest dierbaar is in deze wereld, mijn dochters. Ben je nu trots op jezelf?' Ik keek weer omhoog en keek hem aan, stond weer op en stak mijn rechter wijsvinger naar zijn borst en vervolgde: ‘Ik heb duidelijk geen keus, maar je zult mijn ziel nooit echt krijgen Robert.’ 

Robert keek weer met die zelf ingenomen blik in zijn ogen en pakte mijn wijsvinger: ‘We zullen zien Val,
we zullen zien. Voorlopig wil ik dat je oppas gaat regelen voor dit weekend, want ik weet zelfs al dat je dit weekend niet hoeft te werken. Ik wil dat je vrijdagavond naar mijn appartement in Scheveningen komt. Ik zal je laten ophalen bij het wegrestaurant bij de Meern bij de parkeerplaats. Mijn chauffeur brengt je vanaf daar naar mijn appartement in Den Haag.

Je ziet dat ik zelfs rekening houd met je kinderen, die begrijpen anders niet dat je thuis wordt opgehaald door een chauffeur met een Mercedes. Of als je toch voor je huis opgehaald wilt worden, dan hoor ik dat graag. Ik zal een diner voor ons regelen en ga je er maar op voorbereiden dat ik je de mijne zal maken. Als je doet wat ik zeg, komt alles goed, je weet wat ik gezegd heb. Trek wat moois aan en wie weet kan ik je van gedachten laten veranderen na dit weekend'.

Met die woorden trok hij mijn wijsvinger naar zijn mond en zoog er zachtjes aan met zijn tong eromheen draaiend. Hij liet daarna weer los. ’Nog twee nachtjes slapen en dan zal ik je van top tot teen kussen, ruiken en proeven en ik zal je beminnen, zoals je nog nooit in je leven bemind bent. Daarna zien we nog wel of je niet terug komt op je uitspraak', zei hij terwijl zijn ogen en de mijne op zeer dichte afstand waren.

Hij kuste mijn hand en liet daarna los. Gaf met zijn hoofd een kleine buiging en verliet mijn kamer terwijl hij de deur achter hem nog op een kier open liet.

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg… als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de sluiter, van het volgende hoofdstuk. Het volgende hoofdstuk zal echter pas in januari weer verschijnen.

Ik wens jullie allemaal fijne feestdagen met al die jullie dierbaar zijn en een gezond en gelukkig 2015!

Lieve groet, Sara