Ten eerste wil ik graag al mijn lieve lezers de allerbeste wensen voor 2015 geven. 

Dat het voor jullie een jaar vol gezondheid en vele mooie momenten mag worden.

We vervolgen het verhaal mannen met borsthaar en zijn beland bij hoofdstuk 16.

Valerie voelt zich machteloos na de eis van Robert. Vanwege haar werk kan ze gelukkig even haar gedachten verzetten. Ze krijgt de opdracht van een nieuwe klant die wel heel bijzonder is. Door die opdracht krijgt Valerie een goed idee, waardoor ze bij de volgende ontmoeting bij Robert niet echt Valerie zal zijn, maar een personage. Veel leesplezier.

Een nieuwe klant - Hoofdstuk 16

Ik was verdoofd achter gebleven. Robert had mij in zijn greep en ik stond machteloos. Er ging van alles door mij heen. Hoe moest ik dit toch allemaal gaan aanpakken? Ik miste mijn ouders op dit moment. Eigenlijk miste ik mijn ouders iedere dag, na dat dramatische auto-ongeluk, maar nu nog meer. Er werd zachtjes op mijn deur geklopt. Irma stak haar hoofd net om de kier van de deur ‘Mag ik binnenkomen'?

‘Ja, kom maar’ en ging weer een beetje rechtop ging zitten. Irma zag dat ik uit mijn doen was en kwam naast mij op de bank zitten. Ik vertelde haar wat er zich net allemaal had afgespeeld en in wat voor hachelijke situatie ik terecht was gekomen. ‘Die man spoort gewoon niet Val, weet je zeker dat je hiermee niet naar de politie wilt gaan'? Ben je gek geworden Irma, die man is gevaarlijker dan jij denkt. Hij weet volgens mij alles over mij en heeft zijn mannetjes, dus ik kijk wel twee keer uit om naar de politie te gaan.' 'Meid, ik pas komend weekend wel op je dochters, laat ze maar naar ons komen'.

'We gaan naar Beekbergen met al die mooie sneeuw. Paul en Amber zullen het alleen maar leuk vinden en ik zal je helpen waar ik kan. Ik weet zeker dat je hier uit zult komen Val, je bent een sterke vrouw die niet voor één gat te vangen is', zei Irma troostend. ‘Je bent een goede vriendin Irma, dank je wel. Het is zo fijn dat ik je in vertrouwen kan nemen, want niemand, maar dan ook niemand mag het verder weten. Ik wil niet dat mijn kinderen enig gevaar lopen.' ‘Ik bel je vanavond thuis op Val en nodig je meiden uit, dan hebben ze ook geen argwaan, deal'? ‘Deal Irma, dank je.'

Irma en Paul hadden een vakantiehuisje gekocht in een park in Beekbergen bij Apeldoorn. Daar waren ze bijna ieder weekeind als het zo uit kwam en omdat het midden in de bossen lag was er altijd wel wat te doen. Er was ook een klein zwembad op het complex, maar die voldeed prima voor kinderen en er werden ook altijd allerhande activiteiten georganiseerd, dus vervelen deden kinderen zich daar niet snel. Ik had Robert diezelfde middag nog een email gestuurd. Ik heb een oppas voor het weekeind en ik vraag je of je mijn kinderen niet door jouw waakhonden zou willen laten volgen. Ik zal doen wat jij vraagt, als jij dit voor mij wilt doen. Groet, Valerie. Met die laatste woorden drukte ik op verzenden.

Toen ik die middag thuiskwam, zaten Fleur en Amelie aan hun huiswerk en waren vrolijk aan het zingen met een lied wat uit de radio klonk. ‘Dat klinkt gezellig dames,' riep ik terwijl ik, alsof er niets aan de hand was, naar binnen liep. ‘Hai mam riepen ze bijna in koor. Je bent lekker op tijd thuis vandaag, wat een rot weer hè'. ‘Ja, ik miste jullie, zei ik terwijl ik ze om beurten een dikke kus op hun wangen gaf. En omdat het zo koud is buiten lusten jullie vast wel een kopje warme chocomel?’

‘Mogen we dan ook een roze koek erbij mam'? vroeg Amelie al goedkeurend naar Fleur kijkend.
‘Natuurlijk lekkerbek’ en ik schoot in de lach. Ik had de chocomel in geschonken en we gingen met z’n drieën op de bank zitten 'Zo, even lekker keuvelen met mijn lieve dochters. Weten jullie wel hoeveel ik van jullie hou?
Dat jullie mijn alles zijn en het mooiste wat mij ooit is overkomen?’

‘Natuurlijk weten wij dat mam’, zeiden ze bijna zuchtend en ik kreeg van beiden kanten heerlijke kussen op mijn wangen. Het was net acht uur in de avond en we hadden lekker een karbonade gegeten met puree en zelfgemaakte rode kool. We hadden met zijn drieën de tafel afgeruimd en de vaat in de vaatwasser gedaan. Daarna stonden we nog even in de keuken te dollen, toen de telefoon ging.

‘Pak hem wel mam', riep Fleur en ze liep de woonkamer in. Amelie liep erachteraan, want die was altijd wel nieuwsgierig wie er belde. Ik wist natuurlijk al lang dat het Irma was en bleef nog even in de keuken om koffie voor mezelf te maken. ‘Mam, hoorde ik vanuit de woonkamer, terwijl Fleur naar mij toe kwam lopen met in haar kielzog Amelie. ‘Mam, ik heb Amber aan de telefoon en Amelie en ik zijn uitgenodigd om dit hele weekeind met hun mee te gaan naar hun huisje in Beekbergen'.

'Mag het mam, alsjeblieft, alsjeblieft’, zei Amelie er direct achter de woorden van haar zus aan. ‘Natuurlijk mag het, maar jullie moeten wel je huiswerk meenemen als dat nodig is hè.' ‘Jippie’, schreeuwde Amelie enthousiast en Fleur keek naar haar zus en moest lachen. ‘Je hoort het Amber, zei Fleur door de telefoon. We mogen met jullie mee. Ik zal m'n moeder nog even geven, dan kan ze met jouw moeder even de tijden en zo bespreken, oké'?

En met die woorden kreeg ik de telefoon in mijn handen geduwd. Terwijl ik met Irma de details besprak, zag ik hoe opgetogen Fleur en Amelie waren over het feit dat ze vrijdagmiddag mee mochten gaan. Als de sneeuw zou blijven liggen konden ze nog een grote sneeuwpop maken. 

Die donderdag kon ik gelukkig mijn gedachten een heel andere kant op laten gaan. Ik hoefde even niet te denken aan wat er komend weekeind allemaal zou gaan gebeuren. Ik had een afspraak met mevrouw Claire van Rooven uit Zeist. Mevrouw Van Rooven was een zeer welgestelde vrouw, die getrouwd was met Dick, directeur van kunststoffabricaten en handelaar op Europees gebied.

Claire had een heel bijzondere wens voor haar man, die in april van het volgend jaar zijn zestigste verjaardag zou vieren. Het zou een wens zijn die weer eens uiterste discretie voor The Theme zou eisen en ook nu weer wilde de klant niet over de telefoon de specifieke opdracht vertellen. Ik had om half elf ’s morgens de afspraak gepland op kantoor, maar door het slechte weer kwam ze pas een half uur later binnen.

Mevrouw Van Rooven was een statige vrouw die bij de receptie op mij stond te wachten met haar schitterende intens koperrode lange winterjas met bijpassende hoed en leren handschoenen. Ik begroette haar vriendelijk en zij volgde mij naar mijn kantoor. Nadat ik voor ons koffie had ingeschonken en tegenover haar was gaan zitten op de bank, pakte ik mijn schrijfblok en mijn pen.

‘Wel mevrouw Van Rooven, wat kan The Theme voor u betekenen'? ‘Ik heb uit betrouwbare bronnen vernomen dat u, indien de klant wil betalen, aan zeer specifieke wensen kunt voldoen'? ‘Dat hangt natuurlijk van de wens af en of The Theme dit kan verwezenlijken.' En mevrouw Van Rooven stak van wal.

‘Ik wil voor mijn man een heel bijzonder verjaardagscadeau mevrouw Brugge en ik weet dat jullie heel discreet zijn. Mijn man houdt er namelijk van om zich te verkleden in vrouwenkleren. U begrijpt natuurlijk wel dat vanuit zijn positie en functie dit in het grootste geheim moet gebeuren. Thuis mag hij van mij zich lekker uitleven.
Ik ben al zo lang gewend dat hij zich thuis transformeert tot vrouw en als er geen zakelijke afspraken zijn, dan blijft hij het liefst het hele weekeind in huis en waant zich dan de Grand Dame.

Hij is helemaal idolaat van Marilyn Monroe en als hij zich heeft opgedoft, dan staat hij voor de spiegel in onze slaapkamer haar liedjes te zingen, zoals: I wanne be loved by you en diamonds are a girls best friend. Alleen ik ben de enige die hem in een totale andere persoonlijkheid ziet veranderen en optreden. Als hij eenmaal in vrouwenkleding loopt en een pruik opheeft, komt er ook een heel ander persoon naar buiten.

Hij speelt geweldig toneel en leeft zich helemaal in zijn rol. Hij wordt nu zestig en ik weet natuurlijk niet hoe lang wij nog in goede gezondheid zullen zijn, maar één keer wil ik hem verrassen nu hij nog gezond en goed bij verstand is. Het thema wat ik van The Theme wil vragen is dat mijn man een dag en avond als Marilyn Monroe mag laten beleven.

Jullie personeel moet hem dan adoreren en de sterallures geven die Marilyn vroeger ook kreeg. Verder wil ik dat hij als de grote Marilyn Monroe mag optreden voor een echt publiek van een man of 70 en hoewel hij playbackt, moet het publiek aan het eind bloemen naar ‘haar’ gooien. Mijn man en ik zijn eigenlijk de enigen die hier zullen komen en jullie moeten voor alle andere personen zorgen. Is het mogelijk dat jullie extra mensen inhuren, acteurs of iets dergelijks'?

Claire was er helemaal vol van en bleef maar doorratelen. Kunnen jullie ook een eersteklas grimeur regelen, zodat het gezicht van Dick er zo goed mogelijk uit komt te zien als die van Marilyn, door middel van een latex masker of zo? Mijn man kan moeilijk zijn wenkbrauwen zo laten epileren, dan kan hij na het weekeind niet meer op de zaak verschijnen'.

Toen ze uitgesproken was, keek ze mij hoopvol aan en vroeg: 'Kunnen jullie deze wens in vervulling laten gaan? Mijn man draagt mij altijd op handen en ik weet dat hij intens veel van mij houdt. Ik hou ook zoveel van mijn man en geld is geen issue, als ik maar één keer zijn grote droomwens in vervulling mag laten gaan. Als jullie dit voor mij doen, dan mogen jullie ook het grote feest voor zijn zestigste verjaardag organiseren, maar dat is dan natuurlijk een gewoon feest voor familie en vrienden, waar wij gewoon als Claire en Dick van Rooven zullen verschijnen’.

Ik was aangenaam overdonderd door deze toch wel bijzondere wens, die ook de liefde liet zien tussen mevrouw van Rooven en haar man en dat vond ik heel mooi. Mensen als Claire en Dick van Rooven benijdde ik. Hoewel ik nooit zou klagen over de liefde die ik gehad heb van de mannen in mijn leven, de ware liefde in mijn leven had ik nog niet meegemaakt. De essentie van onbaatzuchtige liefde. Die essentie hadden de Van Roovens beiden naar elkaar en dat was pure liefde.

Marilyn Monroe was een icoon en uit mijn jeugd wist ik nog dat mijn eigen oma ook gek op deze actrice was en dat ze vaak keek naar de buitenlandse tv zenders omdat die veel oude films uitzonden. Als ik dan bij hun op visite was en er kwam een film met Marilyn Monroe, dan moest alles daarvoor wijken en was het gewoon verplichte kost om te kijken. Mijn oma ging dan ook meezingen als Marilyn dat deed, alleen kon mijn oma helaas niet zo zuiver zingen.

Eén film van Marilyn Monroe is mij altijd bijgebleven, Some like it hot, waar Marilyn als zangeres Sugar in een vrouwenband speelde. Voor mij zijn de karakters van Tony Curtis en Jack Lemmon me altijd bijgebleven,
die zich als vrouwen verkleedden en in de vrouwenband gingen spelen, op de vlucht voor de maffia.

‘Mevrouw van Rooven, ik ga mijn uiterste best voor u doen omdat ik de liefde die u voor uw man aan mij laat zien het helemaal waard is. Op zich moet het te doen zijn. Onze Hollywood zaal is hiervoor uiterst geschikt en ik kan het desgewenst in de scène van de nachtclub in Florida laten omzetten. Over de extra mensen zal ik nadenken hoe ik dat ga aanpakken, maar maakt u zich daar maar geen zorgen over. Dat komt dik in orde.
Ik maak voor u een offerte als ik al uw specifieke wensen op papier heb gezet. Vervolgens moeten wij een datum voor de verrassing voor uw man gaan prikken.’

Claire van Rooven was helemaal opgetogen toen ze dit hoorde en wij namen samen nog alle details door en ik schreef ze allemaal op. We prikten een datum in de agenda voor de weekenden die hiervoor geschikt zouden zijn. Uiteindelijk koos mevrouw van Rooven zaterdag 8 april 2006 voor het Marilyn Monroe feest en zaterdag 20 mei het grote verjaardagsfeest voor familie en vrienden. Dick zou op 20 mei zestig worden, dus was die zaterdag de perfecte dag, als ik een goede grimeur of in dit geval eerder een Special Make-up Artist  zou kunnen vinden.

Ik zou Claire ook laten grimeren in een onherkenbaar personage, zodat niet toevallig iemand zou ontdekken wie ze werkelijk was. Nadat ik afscheid had genomen van die bijzondere Claire van Rooven liep ik weer terug naar mijn kantoor. Wat een apart thema had ik weer in portefeuille gekregen. Het verhaal van Claire zette mij wel aan het denken. Als haar man zich helemaal in een rol kon inleven, waarom zou ik dat dan niet kunnen?

Dat zou mijn ‘ontsnapping’ kunnen zijn als ik bij Robert zou moeten komen. Wat zou er gebeuren als ik voor mijzelf een toneelstuk zou gaan opvoeren zonder dat Robert het in de gaten zou hebben. Ik weet wel dat ik mijzelf voor de gek houd, maar dat is wel de enige manier om niet zelf gek te worden van de situatie waar ik nu in beland ben. Met die gedachte liep ik naar de kamer waar de rekwisieten, kostuums en pruiken voor de diverse thema’s lagen opgeslagen. Daar kwam ik Suzan nog tegen, die altijd zorgde dat alles netjes op zijn plek stond en verstelde zelfs kostuums.

‘Je kijkt maar wat je nodig hebt Val. Als je maar wel opschrijft wat je hebt geleend en als je het terugbrengt, moet het ook weer in de staat zijn waarin je het hebt geleend’. Er stond werkelijk van alles aan pruiken en na een tijdje had ik er drie tussenuit gehaald die ik wilde passen. De eerste was een zwarte korte bobline die leek op de pruik die Catherine Zeta-Jones in de film Chicago droeg.

Deze stond echt geweldig, ik voelde mij een heel ander personage. Gek genoeg had ik me al tal van keren voor een thema moeten verkleden inclusief pruik. Nu pas besefte ik de kracht van het verkleden en dat je daardoor een ander personage kunt worden. De andere twee pruiken een rode en een blonde had ik weer terug gelegd.

Als Robert een prostituee wilde, wat ik in principe vanaf morgen zou worden, dan kon hij het krijgen. Het enige verschil voor mij zou zijn dat ik niet betaald zou krijgen voor mijn diensten, maar zelf de prijs moest betalen.
De prijs van het beschermen van mijn dochters.

Wordt vervolgd…

Al benieuwd naar het vervolg… als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de sluiter, van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet, Sara