Lieve lezers,
Valerie bereidt zich voor op de verplichte afspraak met Robert, waarvan ze weet dat het ook zal inhouden dat ze met hem naar bed moet.

Ze ondergaat een metamorfose waardoor, als ze in de spiegel kijkt, een ander personage ziet. Zo hoopt ze door dit ‘spel’ te spelen zichzelf enigszins te beschermen.

Of Robert hiervan gecharmeerd is...
Veel leesplezier gewenst!

De grote metamorfose - Hoofdstuk 17

De kinderen waren net opgehaald door Irma, Paul en Amber. Ze zouden toch niet naar Apeldoorn gaan vanavond. Er lag teveel sneeuw, daarom gingen ze direct door met de kinderen naar een wokrestaurant en morgen zouden ze dan kijken wat het weer zou doen. Ik had de weekendtas aan hun meegegeven en ze nog heerlijk geknuffeld voordat ze wegreden.

Irma woonde tien minuten van mij vandaan. ‘Ga lekker genieten allemaal en ik zie jullie zondag weer.
Rij voorzichtig Paul, het is nog steeds rot weer,’ zei ik terwijl ik ze allemaal uitzwaaide. Toen de space wagon langzaam de hoek om was gereden, liep ik weer naar binnen.

Het was net zeven uur geweest en ik had Robert eerder op de dag nog een sms gestuurd dat zijn chauffeur mij gewoon thuis kon ophalen. Zijn chauffeur zou mij om half acht ophalen, dus moest ik mij snel omkleden en mijn eigen metamorfose ondergaan. Ik had een zwarte jurk aangetrokken met daaronder zwarte zelf ophoudende pantykousen met een kanten bovenstuk. Daaronder een pikant zwart lingeriesetje. En ik had mij heel bewust opgemaakt en knalrode lippenstift op gedaan.

Ik had een heel nieuw parfum gekocht, wat bij mijn andere personage moest passen en die ik alleen zou gebruiken als ik moest hoereren. De nodige sierraden. Mijn zwarte pumps en als laatste, de zwarte pruik, om het af te maken. Ik keek naar mezelf in de spiegel en zag wel mijzelf, maar het voelde niet als mijzelf. En dat was nu net juist de bedoeling. Ik was onrustig van binnen, omdat ik gedeeltelijk wel wist wat er zou gaan gebeuren, maar natuurlijk niet helemaal hoe.

De voordeurbel ging. Dat moest de chauffeur zijn. Ik pakte mijn schoudertas en mijn kleine handbagage trolley, waar ik wat schoon ondergoed en kleding in had gedaan. Ik had mijn dikke winterjas aangedaan, want het was nog steeds guur en koud en ik moest voorzichtig met mijn pumps over de stoep lopen, uitkijken dat ik niet zou uitglijden.

Zijn chauffeur hield netjes de deur van de Mercedes voor mij open. ‘Mevrouw, neemt u plaats, zal ik uw tas even aannemen', had hij heel beleefd gezegd. Ik ging op de beige leren achterbank zitten. Na een goed uur reed de chauffeur de parkeergarage van het hoge appartementencomplex binnen en mijn zenuwen begonnen de overhand te krijgen. Overal hingen bewakingscamera's, wat wel een veilig gevoel zou moeten geven, maar zo voelde het niet. De chauffeur hield de deur voor mij open en ik stapte uit.

Robert moet geweten hebben dat wij net waren gearriveerd, want hij stond al in de kelder bij de liftdeur op mij te wachten. Hij was heel relaxed gekleed in een trendy jeans met leren riem en een mooi wit overhemd.
Hij kwam op ons aflopen en zei: 'Theo, dank je wel, je kunt nu naar huis gaan, ik laat je wel weten wanneer ik je weer nodig heb'. Ik wist nu in ieder geval hoe zijn chauffeur heette en bedankte hem uit beleefdheid ook,
toen hij mijn trolley aan Robert gaf, omdat hij deze wilde dragen.

Toen de Mercedes weer uit de garage was vertrokken en de deur zich automatisch sloot, liep ik achter Robert aan de lift in. Hij drukte op de knop voor de 13e etage en draaide zich om. Hij bekeek mij van top tot teen en zei: ‘Behalve die pruik, zie je er mooi uit Val, je hebt naar mij geluisterd’. ‘Ik had hier geloof ik geen keus hè?' zei ik toch wat sarcastisch, omdat ik het niet kon laten.

Ineens pakte hij mijn arm en trok mij met een ruk naar zich toe en zei boos: 'Moet je even goed luisteren Val,
ik deel hier de dienst uit en niet jij, ik waarschuw je! Daarna veegde hij mijn lippenstift met zijn duim van mijn mond, deed hij mijn rechterarm achter mijn rug, trok mij tegen zich aan en begon mij heftig te zoenen op mijn mond. Hij ging met zijn rechterhand door mijn pruik en rukte deze ineens van mijn hoofd.

Toen hij mijn lippen losliet, zei hij boos: 'Ik wil je hier niet als één of andere hoer, maar als Valerie. Als ik een hoer wil, dan bestel ik die. Ik wil de Valerie die naar mij luistert en mijn commando's voor lief gaat nemen of je dat nu leuk vind of niet. Leer er maar mee te leven Valerie'!

Hij drukte weer even hard zijn lippen op die van mij en zijn gretige tong eiste mijn tong op. Zijn rechterhand ging door mijn haren en daarna langs mijn rug naar mijn billen. De tranen schoten in mijn ogen van de angst en ik liet ze de vrije loop. Robert liet toen weer even los en keek mij geschrokken aan.

'Verdomme Val, zie je nu wat je mij laat doen! Hij nam mij innig in zijn armen en kuste mijn voorhoofd. Jij maakt mij echt helemaal buiten zinnen, je kwelt mijn geest en door die kwelling komt de duivel in mij naar boven'. 
Hij pakte met zijn twee handen mijn hoofd vast en met zijn duimen probeerde hij de tranen weg te vegen.
'Weet je dan niet dat ik stapel gek op je ben, je adoreer en je de wereld wil geven'?

Hij keek mij nu ineens heel liefdevol aan en ik kon nog geen woord uitbrengen omdat ik nog steeds bang was. Bang en verward. Hij deed zijn armen weer om mij heen en suste mij terwijl ik nog aan het nasnikken was.
Mijn armen liet ik gewoon naast mijn lichaam hangen, omdat ik er geen raad mee wist.

Ik keek hem aan en zei: ‘Je maakt mij bang, je intimideert en bedreigt mij. Je flikt het om mij met de veiligheid van mijn kinderen te chanteren. Wat voor reactie verwacht je van mij Robert, alsof er niets aan de hand is?'
Ik legde mijn hoofd weer tegen zijn borst omdat ik loom in mijn hoofd was door alle verwarring.

Hij zette zijn rechterhand zachtjes onder mijn kin, zodat ik naar hem moest opkijken. 'Je laat mij geen keus Val, voorlopig althans niet'. De lift was eindelijk op de dertiende verdieping aangekomen. Robert pakte de trolley en de pruik van de grond en liet mij als eerste de lift uitstappen.

De hal was belegd met een fraai granieten vloer. 'Zal ik je een rondleiding geven, voordat we aan tafel gaan'?
Hij legde de pruik op een haltafel neer en parkeerde de trolley naast de tafel. ‘Je tas kun je hier laten, mag ik je jas aannemen'?' Ik deed wat Robert mij vroeg en gaf mijn jas, die hij in een garderobekast ophing.

'Kom binnen, dan gaan we na de rondleiding eerst rustig een hapje eten, misschien kalmeer je ondertussen een beetje en hij pakte mij om mijn middel en gaf mij een tedere kus op mijn mond. Daarna keek hij mij met een heel warme blik aan. 'Ik wil je alleen maar beminnen Val, dus zorg dat de duivel in mij niet naar buiten komt, dan kan je niets gebeuren'.

Hoewel Robert de laatste zin zachtjes had gezegd, hield het wel een boodschap in. Ik liep stoïcijns met hem mee, trek had ik maar een beetje, maar dit gaf mij even een adempauze en kon ik mijn gedachten weer rangschikken. De situatie waarin ik zat was bizar en uitzichtloos, behalve als ik ervoor kon zorgen dat het beest in hem bleef.

De woonkamer had een prachtige bewerkte parketvloer en twee serres. Vanuit de woonkamer was er over 180 graden panoramisch uitzicht over het strand, de zee en de duinen en hoewel het donker was, zag ik toen ik naar binnen liep dat bij de ramen een prachtig lichtspel naar binnen scheen, van alle verlichting die van buiten het complex te zien was. Er waren maar liefst twee badkamers en drie slaapkamers had Robert gezegd tijdens zijn tour door het appartement.

Er was ook een aparte kamer als kantoortje ingericht. Wij stopten voor een deur en hij zei met een vreemde ondertoon: 'Deze kamer laat ik je straks pas zien. Als ik deze kamer nu laat zien dan loop je het risico er niet meer uit te komen tot morgenochtend'. Dat moest dus wel de hoofdslaapkamer zijn, dacht ik.

De woon-eetkeuken was een ware droom, crèmekleurig met een prachtig granieten bovenblad en van alle gemakken voorzien. In de voorkamer stond een ronde tafel gedekt met een prachtig damast en een kandelaar met twee kaarsen. Op de borden stonden onder cloches, zodat het eten warm zou blijven, het zag er uit zoals in een film, zo elegant. Er was zelfs een rustgevend achtergrondmuziekje. Hij had overal aan gedacht.

Robert schoof een stoel naar achteren. ‘Mag ik je verzoeken om plaats te nemen Val’ zei hij heel hoffelijk. 
Er stond ook een fles rode wijn klaar en een fles witte wijn in een wijnkoeler vol met ijs. ‘Wat mag ik je inschenken? zei hij gebarend naar de twee flessen. Bij het eten past de witte Chablis het beste’.

‘Doe die dan maar alsjeblieft,’ zei ik en hij schonk beide glazen in. Het maakte mij op dat moment niet zoveel uit wat voor wijn het was, als ik maar een slokje tegen de spanning kon nemen en daardoor werd mijn eetlust misschien wat beter. Op dat moment werd er op de deur aan de linker kant van de muur zacht geklopt.

'Als u mij nu niet meer nodig heeft meneer Noorwoud, dan ga ik naar huis’, riep de stem achter de deur. Ik had niet eens in de gaten dat er nog iemand in het appartement aanwezig was. ‘Dank je wel Rosa, je kunt nu naar  huis gaan, fijne avond nog’. ‘Dank u wel meneer Noorwoud, u ook nog een fijne avond’ en de stem verdween weer even zo snel als deze was gekomen.

Robert keek mij aan: 'Mijn huishoudster en geweldige kok Rosa, zei hij om mijn vragende blik te beantwoorden Ik hoop dat je het lekker vind Val, je mag je clouche eraf halen en op de bij tafel neerzetten’. Ik was blij dat het niet een te ingewikkeld gerecht was. Een mooi stukje kippenborst met een torentje rijst en cantharellen. Ik nam een paar hapjes en proefde dat het met smaak was bereid.

Terwijl ik een beetje aan het bijkomen was van alle commotie van daarvoor, keek ik naar Robert terwijl hij zat te eten. Ik moest hem eigenlijk intenser dan intens verafschuwen, maar waarom kon ik dat niet, waarom had hij zo'n vreemde aantrekkingskracht op mij? Dat was dè vraag die steeds weer in mij opkwam. Hij zag er nu ook weer ontspannen uit en hij bemerkte dat ik hem aankeek.

'Wil je wat zeggen lieverd', vroeg hij, op een toon alsof wij al jaren samen waren. Ik legde mijn bestek samen rechts op het bord, omdat ik uitgegeten was en pakte mijn glas wijn. 'Ik ben nu inderdaad wat tot rust gekomen. Het eten smaakte goed en de wijn is erg aangenaam. Je huishoudster is een goede kok Robert, dank je wel’ en nam een slokje om m’n woorden te bevestigen. 'Ik zal het aan Rosa doorgeven Val’ en Robert legde met die woorden ook zijn bestek neer.

Ik had mijn mond gedept met het grote servet, dat eerder op mijn schoot lag en legde het naast mijn bord. Robert stond op en ging achter mij staan. 'Mag ik je uit je stoel helpen'? Ik stond op terwijl hij de stoel naar achteren schoof, zodat ik makkelijker kon uitstappen. 'Dank je wel.' Robert schoof de stoel weer terug en pakte mij om mijn middel. 'Zal ik nog even een lekkere kop koffie voor ons maken, je mag zelf een smaakje kiezen'.

'Ik heb wel trek in een kopje, zwart en niet te sterk graag.' Vanuit een gewoonte pakte ik onze borden op en draaide mij naar Robert die met een glimlach om zijn mond naar mij keek. 'Je mag het laten staan hoor,
wordt morgen wel door Rosa opgeruimd'. 'Ik sta er nu al mee in mijn handen, dus kan ik het net zo goed even naar het aanrecht brengen toch?'

Robert knikte en pakte direct ook de cloches mee en de glazen. 'Dan maken we het voor Rosa ook lekker gemakkelijk voor een keertje, kom maar mee deze kant uit’ en ik volgde Robert naar de keuken. Ik liep naar de gootsteen en spoelde de borden even af. ‘Kom maar, ik zet ze meteen even in de vaatwasser’ en ik reikte hem de borden aan. Hij pakte daarna wat kopjes uit de kast en zette de cup in de koffiemachine en even later liepen we samen met onze kopjes in de hand naar de woonkamer. ‘Wil je nog een likeurtje of een cognacje bij je koffie'? 'Nee, dank je wel, gewoon lekkere koffie is genoeg.' 

Zijn appartement was zeer smaakvol ingericht, met crème en aarde tinten. De loungebank was van donkerbruin nubuck, alles was op elkaar afgestemd. Rosa had zeker nog even snel een aantal kaarsen aangestoken, voordat ze weg was gegaan, de hele woonkamer was daardoor in een zeer romantische sfeer gehuld. Ik liep nog even naar het raam en genoot van het uitzicht van al die dansende lichtjes. Omdat het een heldere avond was zag ik ook op zee af en toe een lichtglinstering.

'Morgenochtend zal je nog meer je ogen uitkijken Val, het is iedere dag anders en het verveelt nooit. Maar kom ga lekker zitten' zei Robert en wees met zijn hand naar de bank waar ik kon zitten, zette zelf nog even zijn koffiekopje op de salontafel en liep naar het dressoir waar een prachtige Bang & Olufsen muziekmeubel stond. ‘Even nog wat achtergrondmuziek’ zei hij zacht zingend en even later klonk er heerlijke Lounge muziek door de kamer. ‘Ik hoop dat je geen scène gaat maken als ik naast je kom zitten Val?’ zei hij met een plagerige stem.

Tijdens het eten had ik voor mijzelf besloten om maar gewoon de avond op zijn beloop te laten gaan. Ik was als de dood voor die ‘duivel’ die in hem verscholen zat en als ik zijn zin zou geven, zou het misschien allemaal wel meevallen. Er ging nog een gedachte door mijn hoofd. Als ik vanavond seks met hem zou hebben, dan is het nieuwtje er vanaf. Misschien wil hij mij daarna niet meer. Hij zou mij goed behandelen als ik hem goed behandelde, had hij gezegd, dus gokte ik het er maar op.

Wordt vervolgd…

Al benieuwd naar het vervolg… als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik voordat het nieuwe hoofdstuk verschijnt, al een tipje van de sluiter.

Lieve groet,
Sara