Lieve lezers. Door persoonlijke omstandigheden was ik niet in de gelegenheid om jullie de afgelopen twee weken te voorzien van een nieuw hoofdstuk van mijn boek ‘Mannen met borsthaar’. Ik ben blij jullie nu weer van een nieuw hoofdstuk te kunnen voorzien.

Valerie begrijpt niet wat er ineens aan de hand is. Robert heeft een telefoontje ontvangen waardoor hij ineens ziedend is geworden en dit ook botviert op Valerie. Veel leesplezier gewenst!

Valerie in de boeien - Hoofdstuk 19

Ik kon alleen maar zijn stem in de verte horen, hij was duidelijk ziedend. Maar kon niet verstaan waar het over ging. Eén ding was heel duidelijk, dat telefoontje... dat was niet zomaar. Ik ging maar even op het bed zitten en bedekte mij met het dekbed. Ondanks dat de temperatuur in de kamer goed was, had ik het koud gekregen van de angst.

Mijn hart klopte in mijn keel en mijn oren waren helemaal gespitst om te horen of ik toch iets van het gesprek kon oppakken. Ik keek vervolgens in een soort trance naar de brandende kaarsen en na een minuut of tien hoorde ik weer voetstappen in de gang van Robert, die richting de slaapkamer liep.

Hij gooide de slaapkamerdeur open en ik zag aan zijn gezicht dat hij witheet was. Hij vloekte nog steeds,
maar nu wat zachter. Hij zag dat ik half onder de deken gekropen zat met mijn benen opgetrokken en met mijn rug tegen het kussen. Hij liep zonder een woord te zeggen naar één van de spiegelkasten, pakte er iets uit en draaide zich naar mij toe. Ik zag tot mijn schrik dat hij een handboei in zijn linkerhand had terwijl Robert naar mij toe liep.

'Er is iets tussen gekomen en ik moet nu weg, maar ik wil dat jij hier blijft'! zei hij boos terwijl hij de handboei omhoog hield. 'Waarom moet ik dan een handboei om?’ 'Omdat mensen niet te vertrouwen zijn en achter mijn rug om, mij een loer proberen te draaien. Dat heb ik net ook weer meegemaakt'.

'O, dus je generaliseert het direct maar? En waar is het 'vertrouw mij’ gebleven?' vroeg ik boos en schrok van mijn antwoord omdat ik wist dat dit niet slim was. Voordat ik er erg in had voelde ik een snelle pijn over mijn wang, die direct warm en pijnlijk aanvoelde, hij had mij geraakt met zijn hand. Ik wendde in een reflex mijn gezicht van hem af.

'Niemand geeft een grote bek tegen mij, dus je bek houden en luisteren Val, geef je handen hier', zei hij op een vernederende toon. Iets moet hem zo kwaad gemaakt hebben, dat die andere Robert weer naar boven was gekomen en ik luisterde maar, voordat ik nog meer slaag zou krijgen. Ik zag dat zijn ogen anders waren. Er zat geen ziel in… heel eng.

Hij pakte mijn linkerhand en deed de boei om mijn pols, daarna mijn andere hand en trok mij naar het voeteneinde van het bed, waar de metalen spijlen en Oriëntaalse bewerking zat. 'Doe je arm erdoorheen', beviel hij en ik deed wat Robert vroeg. Hij trok de handboei door de spijlen, sloot om mijn rechterpols de andere kant van de boei vast en klikte hem dicht.

'Zo, niet alleen jij moet luisteren naar mij, maar dat gaan anderen straks ook doen', zei hij met een kilte in zijn stem, die aanvoelde alsof het 20 graden vroor. Hij draaide zich om en doofde snel alle kaarsen. Daarna kleedde hij zich in een snel tempo weer aan en deed weer één van de deuren van de spiegelkast open. Ik hoorde hem wat rommelen en hoorde een ratelend metaal geluid.

Even later haalde hij een pistool, inclusief schouderholster, tevoorschijn. Robert keek of het pistool geladen was, deed de holster om en gespte de riem vast. Daarover deed hij zijn colbertjasje aan, waardoor het pistool uit het gezichtsveld was verdwenen. Zelf had ik het idee dat ik in een filmscène zat, maar dan wel van een slechte B film. En ik deed alsof ik niet vastgebonden zat, maar als toeschouwer in de bioscoopstoel.

Hij keek mij alleen nog met vuur doorlopen ogen aan en zei op diezelfde ijzige toon: ‘Ik moet er nu achter zien te komen wat er met een zestal van mijn containers is gebeurd, die zijn leeggeroofd, de lading is nogal kostbaar. Als jij braaf bent, dan maak ik je straks weer los. Als ik erachter kom dat je hebt staan schreeuwen of zo,
zodat de buren gaan klagen, dan heb je bij m’n terugkomst een groot probleem, duidelijk'?!

Waarom Robert mij over de containers vertelde, wist ik niet en eigenlijk had ik geen behoefte aan deze informatie. Het klonk allemaal als louche praktijken en daar wilde ik al helemaal niets mee te maken hebben.
Hij verliet de slaapkamer en sloot de deur met een ferme ruk achter zich dicht. Daar zat ik dan,
vastgebonden en mijn hele lichaam trilde.

Even later stroomden de tranen over mijn wangen van angst. Mijn wang voelde nog warm van de klap die hij net daarvoor had gegeven. Die man was zo gek als een deur en ik werd langzaam ook gek van onzekerheid omdat ik deze situatie helemaal niet kende. Ik voelde zo mij klein als een laboratoriummuis die ook niet wist waarom zij gevangen zat en wat er met haar zou gaan gebeuren.

Als zijn slaaf zat ik daar nu, geboeid aan zijn bed en kon alleen maar afwachten. Ik zat in een onhandige positie en ging uit alle ellende maar half zitten naast het bed. Daarna had ik na heel veel getreuzel door middel van mijn voet en later mond het dekbed een beetje naar me toe getrokken, waardoor ik half onder het dekbed zat.

Beter dan helemaal geen deken, dacht ik. Ik keek nog even omhoog en zag mijzelf vanuit de plafondspiegel als een klein bang wezentje zitten. Hoe lang ik daar uiteindelijk gezeten had, wist ik niet, omdat er ook geen klok in de kamer te zien was. Ik viel uiteindelijk zittend in slaap.

Ik werd wakker met een raar gevoel in mijn armen, omdat deze half over het uiteinde zaten. Mijn handen tintelden en voelde koud, het bloed was natuurlijk door deze houding gaan zakken. Ik kwam langzaam overeind en het was doodstil in het appartement. De muziek was al een hele tijd gestopt en ik had echt geen enkel idee hoe laat het nu was. Het enige wat is wel wist, was dat mijn blaas aangaf dat ik een bezoekje moest brengen aan het toilet. Maar ja, dat ging nu even niet.

Toen het bloed weer naar mijn armen en handen was gestroomd, ging ik weer even naast het bed zitten en ik realiseerde mij ineens weer dat Robert straks terug zou komen. Het idee deed mijn adem stokken en een adrenalineshot ging door mijn lichaam van angst. Op datzelfde moment hoorde ik weer voetstappen in de gang. Briljant!, dacht ik nog cynisch, dit is gewoon de duivel oproepen. Robert was teruggekomen.

Ik wist mij geen houding te geven, het enige wat ik dacht was mond dichthouden en alleen maar ja en amen knikken als hij wat vraagt. De slaapkamerdeur ging open en ik zag Robert in de deuropening staan. Hij had een rare uitdrukking op zijn gezicht. Hij keek mij met een lege blik aan en hij liep zonder verder wat te zeggen naar de kast, waar hij zijn holster met pistool afdeed en in de kast stopte. Ik hoorde nog wat metaalgeluiden en nu kon ik het geluid wat beter thuisbrengen het klonk als een kluis.

Hij liep naar mij toe en ik zag dat hij een sleutel uit zijn broekzak haalde, knielde voor mij neer en deed de sleutel in het sleutelgat van de handboei. Ik zag dat er bloedvegen op zijn knokkels zaten, maar durfde er niets over te zeggen. Mijn handen waren weer bevrijdt uit de boeien en ik draaide met mijn handen om de beurt om mijn polsen. Alsof ik een extra bevestiging wilde dat de handboeien er echt af waren. Daarna voelde ik aan mijn wang, die deed al minder zeer. Vragend keek ik Robert omdat ik nog niets durfde te zeggen.

'Wat is er'? vroeg hij met een vermoeide stem. 'Ik moet erg nodig plassen,' zei ik zachtjes, terwijl ik snel weer in mijn pumps gleed. 'Kom maar mee'. Hij tilde mij via mijn handen omhoog en trok mij zachtjes met zich mee. Achter een andere deur van de slaapkamer was de grote badkamer. Ook hier was alles op elkaar afgestemd. Aarde kleurige tegels met gouden accenten, het was niet kitsch maar juist smaakvol. Ik zag dat de kranen ook goudkleurig waren en daar, daar was mijn verlossing. Het toilet... Ahhh, gelukkig... en ging er snel op zitten.

'Dank je,' zei ik met een opgeluchte stem. Dat hij naast mij stond, kon mij op dat moment helemaal niets schelen. Het enige wat me wel kon schelen, was dat mijn blaas geleegd werd. 'Je hebt niet gelogen, je moest echt nodig’, zei Robert monotoon. Ik wilde bijna zeggen: 'Ja idioot, dat zei ik toch,' maar beet nog net op tijd op mijn lip en knikte alleen maar ja. Het voelde als een enorme opluchting en ik keek hem wel even aan toen ik naar het wc papier reikte, met een blik 'moet je zien hoe ik me afveeg?'

Hij wendde zowaar even zijn blik af. Ik stond op terwijl ik mijn string weer omhoog deed en drukte op het knopje om door te trekken. Robert stond direct weer voor mij en ik keek hem rustig aan. Hou je in Val, dacht ik alleen. 'Mag ik m’n handen wassen,' vroeg ik rustig terwijl ik mijn handen ophield. Robert stapte opzij zodat ik naar de wastafel kon lopen. Daar was ook een spiegel, kon ik direct kijken hoe mijn wang eruit zou zien.

Ik deed de kraan open, zeepte mijn handen in met een mooi groot stuk zeep wat klaar lag en deed mijn handen onder het water. Met diezelfde beweging keek in de spiegel naar mijn eigen spiegelbeeld. Gelukkig was het niet meer te zien dat Robert mij had geslagen alleen een klein beetje rood nog, maar geen blauwe plek. Naast de wastafel lag een stapel gastendoekjes en pakte de bovenste om mijn handen in af te drogen.

Robert kwam naast me staan en ging ook zijn handen wassen. Hij zag dat ik zijn bebloede knokkels had opgemerkt. ‘Hij heeft nu ook geluisterd’, zei Robert zachtjes en droogde daarna ook zijn handen af. ‘Kom Val’, hij pakte mij om mijn middel en we liepen terug naar de slaapkamer waar hij voor het bed bleef staan. Hij drukte mij tegen zich aan. ‘Ik had je niet mogen slaan, sorry'. Hij streelde zacht over mijn wang en hield me daarna dicht tegen zich aan. ‘Je voelt een beetje koud, ik zal je opwarmen’.

Ineens was daar weer de hartelijke Robert, alsof hij uit twee persoonlijkheden bestond. Ik voelde mij verward en ook moe. De angst had toch een heleboel energie gekost en het kon mij op dat moment gewoon niets meer schelen wat er zou gebeuren, als ik maar onder de dekens kon kruipen. Hij tilde mijn kin omhoog, zodat ik hem moest aankijken. Met zijn andere hand streelde zijn wijsvinger vanaf mijn elle boog naar mijn hals en terug.

‘Weet je Val, de avond is uiteindelijk heel anders gelopen dan ik mij had voorgenomen'. Het enige wat ik sarcastisch dacht was: Je meent het!... Ik had me deze avond óók anders voorgesteld. Dat ik ongewild genomen zou worden, wist ik. Maar nog meer vernederend te worden door slaag en vastgebonden en te worden aan een bed? Nee, dat had ik zeker niet kunnen bedenken.

Ik kreeg een zachte kus op mijn lippen en vervolgens begon Robert mijn bh los te maken. Daarna deed hij langzaam mijn string naar beneden en duwde mij zachtjes op het bed, zodat ik op de bedrand kwam te zitten.
 Ik volgde stoïcijns zijn aanwijzingen op, omdat ik geen vechtlust meer in me had.

Hij knielde voor mij en deed mijn pumps uit, zodat ik alleen nog maar mijn zelf ophoudende panty aan had.
Met zijn handen ging hij van mijn voeten, naar boven langs mijn dijen en deed een voor een  mijn pantykousen uit. Robert had nog steeds zijn kleren aan en hij stond op en zei: ‘kruip maar vast onder het dekbed, ik kom er zo aan’.

Hij deed eerst de hoofdverlichting uit, zodat alleen nog de verlichting op de nachtkastjes brandden. Ik was een beetje verbaasd dat hij mij niet direct bij thuiskomst genomen had, maar ik was allang blij met wat hij gezegd had en kroop snel onder het dekbed. Het dekbed was zacht en voelde heerlijk aan op mijn blote huid. Ik bleef Robert wel in de gaten houden en zag hoe hij zijn kleren netjes op de kledingbutler hing.

Hij stond met zijn rug naar mij toe en ik zag hoe hij zijn donker blauwe boxershort die hij alleen nog aan had, uittrok. Ik realiseerde mij op dat moment niet eens dat ik blijkbaar aan het staren was naar zijn welgevormde bilpartij. Hij draaide zich om en zag dat ik hem aan het observeren was.

‘Nu krijg je een echte man in je’, zei hij, terwijl hij weer naar het bed liep. Dat was een understatement!
De vreugde die ik had dat hij geen borsthaar bleek te hebben, viel in het niets met wat ik tussen zijn benen zag hangen. Jeetje! Hij was meer dan goed bedeeld en allemaal hygiënisch geschoren. Shit Val, dacht ik direct, daar ga je weer met je vleselijke drang. Robert sloeg het dekbed open en zag mij nu ook helemaal naakt liggen en zijn ogen werden weer groot en hij kreeg ter plekke een erectie.

Voordat ik er erg in had, lag hij boven op mij in missionarispositie en duwde met zijn hand mijn benen uit elkaar. ‘Ik ben te moe om nu nog een paar uur voorspel te doen Val, maar ik moet echt even ontladen’ en gleed bij mij naar binnen. Ik schrok van de omvang die nu in mijn vagina zat, maar realiseerde mij ook dat hij helemaal geen condoom om had gedaan. Hij zag de paniek in mijn ogen ‘doe ik je pijn'? en hij trok terug.

Ik dorst eigenlijk helemaal niets te zeggen, omdat ik bang was dat hij boos zou worden, maar probeerde het toch heel voorzichtig. ‘Condoom?’ zei ik alleen. ‘Val, ik laat mij regelmatig controleren door mijn arts en ik heb geen enkele SOA, dus ontspan je en ik weet ook dat jij clean bent en een spiraal hebt, vraag mij alsjeblieft niet waarom, maar ik weet het. Na die woorden gleed hij met zijn enorme paal weer in mijn vagina en begon weer hevig te stoten.

‘Streel eens over mijn tepels Val’ en ik volgde zijn bevel op. Ik wist ook wel dat dit hem helemaal snel in extase zou brengen en zijn pompende beweging werd steeds heftiger. Ik kon er niets aan doen, maar de bewegingen brachten mij vanzelf in extase en ik begon samen met Robert zwaarder te ademen. Mijn handen grepen hem om zijn rug en zijn gezicht lag tegen mijn nek.

Na een enorme kreet en vervolgens kortere kreten was Robert klaargekomen. Hij ging van mij af, draaide zich op zijn rug en lag naast mij in bed. Dat was nog eens een ‘vluggertje’ bedacht ik mij direct. ‘Ahhh... lekker was dat. Normaal ben ik wel even met je bezig, maar het al na drieën en ik ben moe, dus dat hou je nog tegoed Val’.

Ik wist even niet wat is er nu allemaal van moest vinden. Ik was al lang blij dat het maar zo’n drie minuten geduurd had, maar bedacht wel dat zijn zaad in mij zat en dat moést eruit. ‘Kan ik nog even gebruikmaken van de badkamer Robert? Ik wil graag mijn gezicht reinigen en mijn tanden poetsen.' ‘Ga je gang Val' en hij ging ontspannen liggen.

In de slaapkamer had Rosa niet alleen mijn tas, maar ook de trolley met daarbovenop de pruik, keurig in de hoek geplaatst. Nadat ik mijn toilettas uit mijn koffertje had gepakt liep ik richting de badkamer en ging op de wc zitten. Ik probeerde eerst zoveel mogelijk het zaad uit mijn vagina te persen. Dat voelde meteen al een stuk beter.

Hoe wist Robert nu weer van mijn spiraaltje?! Ik reinigde mijn gezicht en poetste mijn tanden. Zo... dat zat er dan weer op Val, dacht ik. Misschien is de nieuwigheid eraf en verliest hij snel interesse. Nu eerst slapen, daar had ik enorm veel behoefte aan. Ik deed de badkamerverlichting uit, liep naar het bed en zag dat Robert gelukkig al in slaap was gevallen.

Inderdaad, een man zonder enige scrupules. Hij was klaargekomen en is zonder verdere emoties in slaap gevallen. Gelukkig hoefde ik hem nu geen aandacht meer te geven. Ik deed mijn nachtlampje uit, gleed onder de lakens en sloot mijn ogen. Mijn God..., waar ben ik in hemelsnaam in beland geraakt.

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg… als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de sluier van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet,
Sara Bos