Lieve lezers,

Valerie is niet van plan om in een slachtofferrol te gaan zitten vanwege de aanranding door Daan,
dat gunt ze hem niet. Valeries gedachten zijn wel vertroebeld.

Moet ze Robert, die haar feitelijk heeft gered, nu in haar leven toelaten?

Veel leesplezier.

Vertroebelde gedachten - Hoofdstuk 25

Hoe het mij die dag gelukt was om op te staan alsof er niets gebeurd was, was mij nog een raadsel. Het was alsof ik een knop in mijn hoofd had omgezet, in de trend van ‘er is niets bijzonders gebeurd, het was gewoon een slechte date’.

Ik gunde het Daan niet om mij slachtoffer te laten voelen en gisterenavond had ik na thuiskomst al genoeg zelfmedelijden gehad. Buiten dat had ik direct mijn revanche gekregen door Daan een koekje van eigen deeg gegeven. Hoe zou de politie gereageerd hebben toen ze hem daar in zijn blote kont vastgebonden aan een lantarenpaal, die nu omgetoverd was tot schandpaal, hadden aangetroffen?

Ha! Die had wat uit te leggen aan de politie, misschien zat hij nog wel op het politiebureau. Ik wilde die ervaring zo snel mogelijk uit mijn geheugen wissen, dat wist ik wel. Gelukkig hadden Fleur en Amelie niets in de gaten gehad. Ze vroegen wel hoe mijn date was. Ik had ze gezegd dat deze man achteraf niet mijn type was.

'Mam, ik hoop toch dat je een keer een leuke man tegenkomt hoor', zei Amelie en Fleur voegde daar aan toe: ‘Ja, maar ook een lieve man natuurlijk’.

Op kantoor kon ik op mijn tien vingers natellen dat Irma al met spanning zat te wachten om verslag van mijn date te krijgen. Ze kwam mijn kamer binnen en ging half op mijn bureau zitten. ‘Ik denk dat we beter even daar bij het zitje kunnen gaan zitten Irma, ik heb nogal een indringend verhaal. Wil je ook koffie,' vroeg ik terwijl ik al was opgestaan om de koffie te pakken.

Irma was vol verwachting gaan zitten nadat ik haar de koffie had gegeven en ik stak van wal. De ogen vielen bijna uit haar kassen toen ik haar het hele verhaal verteld had. 'Jemig Val, waarom ga je gaan aangifte doen bij de politie'? 'Omdat ik mijn dochters niet in het verhaal wil betrekken Irma en hij al door de politie is gevonden,' zei ik en daar had ze ook alle begrip voor.

'En wat ga je nu met Robert doen', vroeg ze nieuwsgierig. Ik trok mijn schouders op. ‘Weet je Irma, dit is een situatie die ik me nooit had kunnen bedenken. Ik moet Robert natuurlijk wel gaan bedanken omdat hij feitelijk mijn leven gered heeft. Hoe ik dat ga aanpakken, daar moet ik nog even goed over nadenken. Eerst wil ik mij even op ons werk concentreren. Loek heeft mij gevraagd of ik een nieuw thema kan bedenken om zo de concurrentie voor te blijven.’

'Ik moet ook gaan', zei Irma. 'Ik heb straks een overleg met de mensen van de schoonmaak voor het nieuwe rooster, ik spreek je later nog’ en ze verliet mijn kamer met de mok in haar hand. Ik kon mij alleen niet heel goed concentreren, temeer omdat de avond hiervoor toch door mijn gedachten gingen en Robert ook.

Hij had al zo vaak aangegeven wat zijn gevoelens voor mij waren. Had ik mij dan zo enorm vergist in de bedoelingen van deze man? Het was allemaal erg vertroebelend in mijn gedachten. Ik had me voorgenomen om thuis verder te gaan met de opdracht die ik van Loek had gekregen en me nu eerst te concentreren op de mail die ik aan Robert ging schrijven. Starend naar een blanco scherm in mijn mailbox begon ik te typen.

Hallo Robert,

Je zult inmiddels ingelicht zijn door je medewerkers dat ik gisteren bijna verkracht ben. Als ik niet door jouw medewerkers was geholpen, had het zelfs heel verkeerd kunnen aflopen. Hoewel je weet hoe ik tegenover jou sta, wil ik je toch uit het diepste van mijn hart bedanken.

Zonder jouw inmenging in mijn leven had ik nu misschien deze mail niet meer kunnen schrijven omdat ik niet weet wat die gek zou hebben gedaan, na mij verkracht te hebben. Ik wil je daarom voorstellen om elkaar via de mail misschien wat beter te leren kennen, zolang je nog in Afrika moet blijven.

Mijn vooroordelen waren wellicht toch verkeerd. Als wij open naar elkaar corresponderen, dan kan er misschien een vriendschap opgebouwd worden, dat is een stap vooruit. Ik bedoel dat ik nu het gevoel heb dat ik moet komen opdraven wanneer het jou uitkomt. Ik ken je eigenlijk maar een klein beetje en dan nog met een argwanend gevoel. Eh... je begrijpt wel wat ik bedoel.

Ik schrijf dit nu in een opwelling en hoop ook dat ik er achteraf geen spijt van ga krijgen. Ik hoor graag je reactie en nogmaals dank je wel!

Groetjes, Valerie

Voordat ik ging twijfelen, drukte ik snel op verzenden. Zo, nu kon ik niet meer terug. Ik had in ieder geval Robert een dankbetuiging gemaild en nu maar afwachten hoe hij zou reageren.

Donderdagavond ging ik me weer verder focussen op het nieuwe thema dat ik moest bedenken en dat was niet echt eenvoudig. Er waren tegenwoordig zoveel bedrijven die aan thema-avonden of zelfs weekeinden en teambuilding dagen deden.

Ik had mij op het internet laten informeren welke feesten er zoal aangeboden werden. Toen ik even naar de keuken liep om voor mijzelf een kop thee te zetten, liep ik onderweg de woonkamer binnen. De kinderen keken naar een oude film The wizzard of Oz met Michael Jackson, die weer eens herhaald werd op tv.

De film was op het punt dat de hoofdrolspelers de Smaragdstad hadden betreden. Ik bleef een aantal minuten meekijken en op dat moment kreeg ik een ingeving. Fleur en Amelie keken mij vreemd aan toen ik ‘Yes ik heb het’ riep en vanuit de bank opsprong. Ik keek achterom en moest om mezelf lachen.

‘Laat jullie moeder maar gaan, jullie weten dat ik wel eens meer gek doe, maar ik heb een idee voor een nieuw thema voor het werk gevonden. Als ik het helemaal uitgewerkt heb, zal ik het jullie vertellen oké? Maar ik ga nu weer achter m’n computer. Jullie gaan lekker verder kijken.’

Fleur en Amelie giebelden en knikte instemmend, terwijl ze samen nog wat popcorn uit de schaal die voor hen stond pakten. Eenmaal achter mijn computer vlogen mijn vingers over het toetsenbord en werd ik steeds enthousiaster over het idee wat ineens bij mij was opgenomen door naar The wizzard of Oz te kijken.

Doordat ik mij helemaal had gestort op het nieuwe thema kon ik de avond met Daan uit mijn gedachte zetten. Toen ik vrijdag op de zaak kwam, was ik helemaal in mijn nopjes. Ik had mijn idee uitgewerkt en kon deze vandaag aan Loek presenteren. Nadat ik koffie voor mijzelf had ingeschonken, ging ik achter mijn bureau zitten. Ik had vanuit huis mijn plan van aanpak naar het werk gemaild.

Ik zette mijn computer aan en opende mijn mail. Ik zag dat er ook een mail van Robert was binnengekomen. Omdat ik al om 09:00 uur een afspraak bij Loek had, wilde ik mij niet laten afleiden door wat Robert misschien allemaal in zijn mail had gezet. Ik koos ervoor om zijn bericht nog niet te openen.

Mijn plan had ik uitgeprint en voelde vreugde in mij opkomen. Nu maar hopen dat Loek net zo enthousiast zou zijn over mijn nieuwe idee als ik. Op dat moment ging mijn telefoon en ik zag in het scherm dat het Loek was.
‘Is het allemaal nog gelukt Val'? ‘Jawel Loek, ik heb alles klaar, dus als je wilt kan ik nu al bij je komen.’

Hij stemde in. Loek had niet zo lang geleden zijn kamer laten restylen, maar ik moest er nog een beetje aan wennen. Het was ultramodern met veel wit en zwart. Met mijn map onder de arm liep ik de directiekamer binnen. Ik presenteerde mijn idee aan Loek, terwijl hij ondertussen ook de impressies bekeek.

‘Als wij een ruimte inrichten met zoveel mogelijk witte objecten en door middel van verlichting steeds de ruimte kunnen aanpassen aan de gewenste kleuren van de klant. Als een klant een rode avond wil, dan hoeven wij alleen maar de verlichting aan te passen. Als een klant steeds de zaal van kleur wil laten veranderen, dan kan dat natuurlijk ook. En alle kleuren zijn mogelijk, zelfs goud en zilver.

Verder kunnen wij met grote bioscoopschermen willekeurige achtergronden kiezen voor de klant.
Bijvoorbeeld een wintertafereel of de ruimte, wij kunnen eigenlijk van alles verzinnen en de klanten daarbij een zeer breed scala aan keuzes geven. Het enige wat dan aangepast hoeft te worden, is de kleding van de mensen die komen.’

Ik zag aan het gezicht van Loek dat hij er niet afwijzend tegenover stond, maar aan de andere kant was hij minder enthousiast dan ik had gehoopt. ‘Val, op zich vind ik het wel een goed idee, alleen moet ik er toch nog even over nadenken. Wit is natuurlijk wel erg besmettelijk en de materialen en stoffen die wij dan kiezen, moeten niet te kwetsbaar zijn.'

‘Loek, ik ben het inderdaad met je eens dat de materialen en stoffen van een zeer goede kwaliteit moeten zijn en indien mogelijk vuilafstotend zijn of gemaakt worden. Ik heb wel een inschatting gemaakt van de kosten die er met de nieuwe zaal gemoeid zijn en zal dit natuurlijk nog wel wat verder moeten uitwerken.’

Loek stemde in en ik kreeg de opdracht om de kosten goed inzichtelijk te krijgen voor het einde van de maand omdat hij de nieuwe zaal voor het einde van het eerste kwartaal gerealiseerd wilde hebben. De zaal met het thema ‘Sprookjes uit alle windstreken’ waar The Theme in 2003 mee was begonnen, zou hiervoor opgeofferd worden omdat het thema te weinig animo had bij onze klanten. Na mijn presentatie kwam Loek met een aangename verrassing.

‘Val, je werkt nu al een hele tijd voor mij en mede door jou heeft The Theme een goede naamsbekendheid gekregen. Wat zou je ervan zeggen als je een mooie auto van de zaak krijgt waar je ook privé mee mag rijden.
Ik heb vaag iets opgevangen over een auto die hier gebracht is, die je hebt teruggebracht. Ik hoef en wil de verdere toedracht niet weten Valerie, jouw privé-leven is jouw privé-leven, maar het leek mij een goed moment om je dit voorstel te doen'.

Het was even muisstil in de kamer. ‘Loek, dank je wel, ik ben er een beetje stil van dus dank je wel, ik maak graag gebruik van je voorstel.’ ‘Mooi dat is dan afgesproken, ik stuur je vandaag nog even de gegevens door van de garage waar je een auto kunt uitzoeken en alle overige belangrijke informatie’.

Helemaal in mijn nopjes liep ik na de bespreking weer terug naar mijn kamer en bedacht mij onderweg dat er een mailbericht op me stond te wachten van Robert. Gek genoeg was ik wel benieuwd hoe hij gereageerd had. Na het openen van het mailbericht van Robert volgden mijn ogen de volgende zinnen:

Lieve Val,

Dank je wel voor je bericht. Ik ben inderdaad al door mijn mannen ingelicht over het vervelende voorval en ik kan je niet eens zeggen hoe blij ik ben dat ik op tijd heb kunnen ingrijpen, al was het dan vanaf een afstand.
Hoe dan ook, goddank dat er met jou verder niets ernstigs is gebeurd door die perverse klootzak.

Alleen de gedachte al dat jou iets zou overkomen, maakt mij gek en ik had het liefst die hufter zelf even onder handen genomen. Als ik ooit nog een keer merk dat hij bij jou in de buurt komt dan krijgt hij bezoek van mijn mannen en dan wel voor de laatste keer. Hij moet van jou afblijven Val, je bent van mij.

Ik weet dat dit weer anders klinkt dan dat ik het bedoel, maar ik ben een man en mannen denken vaak simplistisch, maar dat wist je waarschijnlijk al. Dat je nu toenadering zoekt, vind ik wel heel fijn. Ik wil ook dat je weet dat ik het meen en dat ik echt naar je verlang op een manier, die ik bijna niet kan omschrijven.

Ik wil er ook alles aan doen om je te laten merken dat ik het serieus met jou voor heb. Weet je... dat alleen al,
de gedachte naar jou, je ogen, je stem, gewoon jij als vrouw en mens mij wild maken van verlangen.

Hier in het ziekenhuis is het echt de rit uitzitten en nu heb ik in ieder geval weer een uitzicht naar ons weerzien. Pfff, mijn geduld wordt hierdoor alleen wel heel erg op de proef gesteld Val. Gelukkig kan in vanuit mijn kamer hier in het ziekenhuis wel werken en mailen, dus kijk ik uit naar je volgende mail.

XXX Robert

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg? Als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de sluiter van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet,
Sara Bos