Lieve lezers, Valerie moet bij Loek komen en hij is een beetje uit zijn doen. Hij vraagt haar of ze een relatie heeft met Robert Noorwoud.

Als ze aan Loek vraagt waarom hij dat wil weten, krijgt ze een vaag antwoord. Valerie vindt dat Loek wartaal spreekt.

Veel leesplezier.

Op gesprek bij Loek - Hoofdstuk 26

Op 14 februari, Valentijndag, lagen op kantoor de nodige poststukken in mijn postbak. Daartussen lag ook een rode envelop. Ik pakte de envelop uit de stapel en het verbaasde mij dat er een Nederlandse postzegel op zat.

Die zal Robert wel in opdracht hebben laten sturen, dacht ik. Het was een hele lieve Valentijnskaart met allemaal hartjes aan de voorkant en bij het openen stond er geschreven: ‘Voor de mooiste Valentijn die ik bewonder xxx’. Meer stond er niet.

Terwijl ik de kaart voor mij hield, kwam Irma binnen. ‘Zo Val, jij hebt al direct een Valentijnskaart gescoord vandaag hihi, wat ben je trouwens laat'. ‘Ja, ik moest nog even naar Plantenenzo om de nieuwe plantenbakken uit te zoeken voor de ‘color my life’ zaal, maar ik kon daar gelukkig direct om negen uur terecht. Ik kan wel raden van wie ik deze kaart gekregen heb,’ zei ik met een glimlach om mijn mond.

De telefoon ging en ik zag dat het Loek was. 'Goedemorgen Loek.' 'Goedemorgen Val, kun je direct alsjeblieft even naar mijn kantoor komen'? 'Maar natuurlijk, ik kom er aan oké?’

‘Loek wil mij spreken Irma, dus kunnen we nu even geen koffiedrinken, zullen we het wat later op de ochtend doen?’ Irma antwoordde instemmend. Toen ik langs de receptie liep, richting de kamer van Loek, keek Joan achter de receptie mij met een grote glimlach aan, terwijl ze ‘zo te zien’ met een leverancier aan de balie stond te praten. Ik knikte en glimlachte terug.

De deur van Loek stond open dus kon ik zo doorlopen. Loek zat achter zijn bureau wat onrustig heen en weer te bewegen. ‘Morgen Loek, hier ben ik dan.' ‘Hallo Val, koffie'? ‘Ja lekker.’ Ik ging op zijn bankje zitten met een afwachtende houding, omdat ik niet wist waarom ik direct bij Loek moest komen. Misschien een nieuwe klant?

Loek ging naast mij zitten en we nipten samen aan onze koffie en even later vroeg Loek ineens: ‘Val, heb jij een relatie met één van onze klanten, Robert Noorwoud? Ik schrok omdat ik natuurlijk niet of althans nóg niet een echte relatie had met Robert en Loek wist natuurlijk niets van onze voorgeschiedenis. Dus in feite had ik geen relatie en bleef rustig, terwijl ik het eigenlijk wel een hele vreemde vraag van Loek vond. Het enige wat ik heel vervelend vond, was dat ik merkte dat ik bloosde, alsof ik schuld moest bekennen.

‘Nee, ik heb geen relatie met Robert Noorwoud, maar waarom vraag je mij dat eigenlijk Loek?' Loek aarzelde en ik zag ook dat hij zenuwachtig was en daarom legde ik vriendschappelijk mijn hand op zijn arm. Hij keek mij met een soort verdrietige blik aan, die ik niet kon thuisbrengen. ‘Oh, gewoon’ en hij tikte zachtjes met zijn hand op die van mij en hield mijn hand eventjes vast.

‘Kom op Loek, we kennen elkaar toch al zo lang en zo doe je normaal ook niet tegen mij.  Er moet een aanleiding zijn voor je vraag en waarom kijk je zo enorm triest?’ ‘Ach gewoon niet helemaal in mijn hum en dat op Valentijnsdag. Mijn vraag komt omdat ik vanochtend door Robert Noorwoud ben gebeld’.

‘Eh... ja, maar wat heeft dat dan met mij te maken dat hij jou heeft gebeld en dat je daarom suggereert dat wij een relatie hebben?’ Ik vond het steeds vager worden zoals Loek tegen mij deed en wat ging Loek eigenlijk mijn privé-leven aan? ‘Laat ik het dan anders formuleren Val, Robert vindt jou zeer zeker een hele bijzondere vrouw’.

‘Heeft Robert dat dan tegen jou gezegd Loek?’ ‘Niet met zoveel woorden, maar wat hij heeft gezegd komt uiteindelijk wel op hetzelfde neer. Je spreekt wartaal Loek. Ik vraag mij af waarom Robert Noorwoud jou heeft gebeld om iets over mij te zeggen, waardoor jij weer suggereert dat Robert mij een bijzondere vrouw zou vinden en dat ik dan met hem een relatie heb.’

Ik schoot nu zelfs in de lach nadat ik die zin eruit gegooid had. ‘Hahaha... dit lijkt wel een stukje uit een comedy waar je door miscommunicatie geen touw meer aan vast kunt knopen van de dingen die gebeuren. Heb jij mij nu écht gevraagd om naar jou kantoor te komen omdat jij mij deze vraag wilde stellen?’

‘Als je één minuutje hebt Val’, zei Loek, terwijl hij de telefoon pakte en de receptie belde. Hij mompelde iets van ‘is het al groen licht'? Het enige wat ik op dat moment dacht was: die heeft vast iets verkeerd gegeten of zo, maar waarom had Robert hèm gebeld?

Loek had de hoorn neergelegd en richtte zich tot mij. ‘Val, vergeet maar wat ik gevraagd heb. Jouw privé-leven gaat mij natuurlijk niets aan, sorry’. ‘Ok Loek, niets aan de hand hoor, begrijp alsjeblieft van mijn kant dat ik het allemaal wel heel vaag vind wat er net allemaal is gebeurd.' Ik stond op en verliet zijn kamer.

Terwijl ik weer langs de receptie liep, zag ik Joan met een collega praten die zich naar mij omdraaide,
terwijl zowel Joan als de collega een stralende glimlach naar mij toewierpen. Zou er iets in de koffie zitten vanochtend of heeft iedereen vandaag Valentijnkriebels dacht ik, totdat ik bij mijn kantoor kwam en zag dat mijn deur dicht was.

Hè, die had ik net toch open laten staan? Ik opende mijn deur en schrok, maar dan meer dan aangenaam en sloeg mijn beide handen op mijn wangen. Oooh... mijn hele kamer stond VOL vazen met lange rode rozen!
Er was een smal looppaadje vrijgehouden zodat ik naar mijn bureau kon lopen. In de vaas die op mijn bureau stond zat één witte roos tussen alle rode rozen en voor de vaas stond weer een grote Valentijnskaart.

Hè? Robert had mij vanochtend toch al een kaart gegeven? Ik opende de kaart en er stond: ‘Will you be my Val...entijn’ en dat was leuk bedacht, vond ik. Perplex ging ik op mijn bureaustoel zitten en keek alleen maar in de rondte en was beduusd van wat ik zag. Het waren honderden rozen. Wouw!

De puzzelstukjes vielen nu in elkaar. Robert had natuurlijk Loek gebeld met de opdracht dat ik naar de kamer van Loek moest komen, zodat mijn kamer door de bloemenleverancier ingericht kon worden met de rozen. Aha.. dat was natuurlijk die man die ik bij de receptie zag toen ik naar Loek liep en toen ik terugliep had Joan natuurlijk al die honderden rozen voorbij zien komen en zou die leuke roddel wel als een vuurtje helpen verspreiden onder de collega’s.

Terwijl ik daar zo heerlijk van de bloemenzee aan het genieten was, kwam Irma binnenlopen met haar neus in een ordner. ‘Hè Val, heb je even, ik zit hier met een...’ Ineens stond Irma stil en haar mond sloeg open. Het was een erg grappig gezicht om Irma zo te zien staan. ‘Je mond staat open,’ zei ik lachend.

‘Wouwww Val... jemig meid, wat een rozen'! Irma keek haar ogen uit. ‘Ik ben net zo perplexed als jij Irma, geloof me. Robert trekt alle registers open zo te zien en ik zou liegen als ik dit niet ge-wel-dig zou vinden.
Je weet hoe gek ik ben op rode rozen.'

‘Deze Valentijnsdag vergeet je volgens mij nooit meer Val’, lachte Irma. ‘Nee, dat zeker niet. Maar je kwam hier met een vraag binnen, zal ik anders even met je meelopen naar jouw kamer? We kunnen niet eens fatsoenlijk bij het ‘zitje’ komen en de stoel die tegenover mijn bureau staat is weggezet voor de rozen.'

Voorzichtig liep ik door het vrijgehouden looppad naar Irma. ‘Je moet er eigenlijk wel even een foto van maken met je mobiel'. ‘Goed idee Irma, dan kan ik de foto naar Robert mailen, zodat hij kan zien hoe zijn verrassing mijn hele kamer heeft gevuld.'

Nadat ik Irma geholpen had met haar vraag over een leverancier liep ik weer naar mijn kamer terug en maakte met mijn mobiel een paar foto’s van mijn kamer. Deze Valentijnsdag zou ik niet snel vergeten. Er was wel een vraag die door mij heen bleef gaan. Wat was de reden dat Loek nu op Valentijnsdag zo verdrietig was?

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg? Als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de sluiter van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet,
Sara Bos