Lieve Lezers. Valerie spreekt  Robert weer sinds een paar maanden en ze is verheugd om oog in oog met hem te staan.

Ze vraagt hem of hij wil stoppen met de 24-uurs bewaking voor haar kinderen en zichzelf.

Hij doet dit zonder enige tegenstribbeling. Was hij zo in zijn voordeel veranderd?

Geen bewaking meer - Hoofdstuk 28

Mijn mobiel ging over en ik zag in het scherm dat het Robert was. Mijn hart ging van opwinding sneller kloppen. ‘Hé hallo,’ zei ik vrolijk. ‘Je bent weer in Nederland'? ‘Ja, ik ben weer in Nederland lieverd en zelfs dichterbij dan jij denkt. Ik had een impulsieve bui en sta hier buiten op jullie parkeerterrein. Kan ik naar binnen komen'?

Mijn hart maakte een vreugdesprong. ‘Ik heb geen afspraken, dus je kunt nu binnenkomen hoor. Ik zal tegen de receptioniste zeggen dat je direct kunt doorlopen oké'? ‘Mooi, ik ben binnen een paar tellen bij je’ en met die zin verbrak Robert direct de verbinding.

Ik had Robert nu al sinds eind november niet meer gezien. En hoewel het toen zeker geen leuke avond was,
had ik die wel een plekje kunnen geven. Nu had ik een andere kant van Robert leren kennen. Ik wist mij even geen houding te geven en controleerde snel even of mijn make-up en haar nog goed zaten. Met mijn make-up spiegel nog in mijn hand stond ineens Robert in de deuropening met een grote grijns op zijn gezicht.

‘Geloof me lieverd, jij bent buitengewoon mooi van jezelf’. ‘Oei, Robert, ik had je niet gehoord,' zei ik met overslaande stem en liet mijn spiegeltje bijna uit mijn handen vallen, maar kon het nog net op tijd opvangen. Robert keek geamuseerd en begon om het tafereel te lachen.

‘Je liet me schrikken hoor,' zei ik verontschuldigend en stond op uit mijn stoel. Robert had de deur achter zich dichtgedaan en liep mijn kant op. Hij was wel afgevallen zag ik, maar al met al zag hij er goed uit. Ik stond voor hem en wij keken elkaar diep in de ogen aan. Zeker een minuut stonden we daar, zonder enige woorden uit te wisselen, naar elkaar te staren.

Zelfs toen Robert daarna mij bij mijn schouders pakte wisselden wij alleen maar blikken uit. ‘Dag meisje van me... jeetje wat heb ik jou gemist en veel aan je gedacht. En nu mag ik weer in die mooie ogen van je kijken’.
Hij pakte mij nu wat steviger vast en begon mij heel teder te zoenen. Zijn tong gleed in mijn mond en onze tongen verstrengelden zich op een heerlijke manier.

Wij wisselden speeksel uit en mijn hemel, wat smaakte hij lekker. Robert had weer eens een heerlijk after shave op gedaan en ik snoof zijn geur met extase op. Het wond mij altijd weer op als een man zo lekker kon ruiken.
Na een paar minuten liet hij mijn lippen weer los en keek mij weer doordringend aan. Zijn ogen zagen er nu rustig en berustend uit. Er zat een vriendelijkheid in die ik ook even gezien had op de bewuste avond in zijn appartement, voor het moment dat zijn mobiel toen afging.

‘Hmmm lekker...’ dat was op dat moment het enige wat er uit mijn mond kwam, terwijl ik hem aankeek. 
Robert grinnikte: ‘Zeg dat wel Val, hmmm lekker'! Ik legde mijn hoofd op zijn borst. Zijn armen waren als een deken om mij heen gevouwen en hij streelde over mijn rug.

‘Meisje, meisje, meisje. Wie had dit kunnen bedenken, ik sta hier met jou zonder dat je lelijk tegen mij doet, zonder enige tegenstribbeling. Weet je hoe mooi ik dit vind'? ‘Ik...' meer kon ik niet zeggen, omdat zijn tong alweer in mijn mond gleed en het leek weer alsof de tijd stil stond. Nadat onze lippen elkaar weer hadden losgelaten vroeg Robert zachtjes nahijgend: ‘Heb je nog vrij voor komend weekend'?

‘Ja,' kwam er hees uit mijn mond. ‘Ik ben vanaf vrijdagmiddag vrij, ik moet nog wat dingen regelen, je weet wel vrouwenzaken en dan hoef ik pas maandag weer te gaan werken.’ ‘Mooi, dan kom ik je vrijdagavond ophalen oké'? ‘Er is wel iets wat ik nog aan je wil vragen Robert.’ Ik pakte Robert zijn handen stevig vast zodat ik volledig zijn aandacht had. ‘Wil je alsjeblieft stoppen met de 24 uurs bewaking. Ik wil graag gewoon leven en niet steeds het idee hebben dat ik in de gaten gehouden word.’

‘Lieverd, als dat jouw wens is, ga ik straks een telefoontje plegen en daarmee is de zaak afgedaan oké'? Ik gaf hem een tedere kus op zijn mond  ‘Dank je, dat doet mij heel veel dat je mij begrijpt.' De telefoon op mijn bureau ging en Robert liet mij los en gebaarde dat ik gewoon op moest nemen.

Ik pakte de hoorn van het toestel. Het was mevrouw Van Rooven en ik vroeg haar of ze een klein momentje had. Ik hield mijn hand voor het toestel en Robert begreep mijn blik en zei met een grapje: ‘zaken gaan nu eenmaal voor de man hè’.

Hij gaf mij een handkus en zei zachtjes ‘tot vrijdag liefje. Bel je nog wel daarvoor oké'? en hij verliet mijn kamer. Met een stille handkus wuifde ik nog terug naar Robert, die de deur achter zich sloot. Ik focuste me weer snel op de realiteit van de dag en zei vriendelijk: ‘Dag mevrouw Van Rooven, wat kan ik voor u doen?’

Binnenin voelde ik mij mooi en rustig. Dit was een compleet andere Robert dan ik had durven verwachten.
Mijn mondhoeken kreeg ik gewoonweg de hele middag niet meer naar beneden. De gedachte dat ik vanaf vrijdagmiddag tot maandag vrij was, deed me goed.

Fleur zou vanaf school het hele weekend bij Mart blijven en Amelie ging 's middags uit school direct mee met Irma, Paul en Amber voor een weekendje Beekbergen. De verkering van Fleur was nu al een tijdje aan en ik had er vrede mee dat ze seks had met Mart. Hij was een goede jongen en zijn ouders mocht ik ook heel graag. Al met al had ik het weekend goed voor kunnen bereiden en Fleur en Amelie gunden het mij alleen maar.

Robert zou mij vrijdagavond om acht uur komen ophalen. Ik voelde me al opgewonden bij de gedachte dat wij een weekend samen zouden doorbrengen. Welke lingerie zou ik voor vanavond uitkiezen? Ik had een lade vol met mooie bh's en bijpassende slip of string. Mmmm... ienne mienne mutte, zou ik de lichtgroene nemen of de zwarte? Ja... die daar.

Uiteindelijk koos ik voor de donkergrijze met een licht motief, die was mooi. Prikkelend maar niet te ondeugend voor onze eerste échte afspraak. Omdat we de fase intiem al voorbij waren en het verlangen duidelijk was,
zou het vreemd zijn als we niet na het eten met elkaar naar bed zouden gaan.

Robert had me gevraagd om samen lekker in casual kleding te gaan eten omdat hij zich daarin toch het meest op zijn gemak voelde. Ik trok een strakke jeans aan en daarboven een licht blauw shirtje met kant. In de badkamer maakte ik mij een klein beetje op en kamde m’n haar in model. Omdat Robert mij mee uit eten nam, deed ik toch nog even een net donkerblauw colbertje over mijn shirtje.

Ik bekeek mijzelf van top tot teen kritisch in de spiegel. Straks nog even mijn blauwe pumps aan en ik was helemaal klaar voor vanavond. De klok gaf aan dat het kwart voor acht was. Ik liep snel naar beneden. In mijn schoudertas zocht ik naar mijn parfum en spoot een beetje op mijn hals en polsen.

Toen de voordeurbel ging, voelde ik direct mijn hartslag sneller gaan. Jeetje, ik was bloednerveus alsof ik voor het eerst een afspraakje met Robert had. Het waren paniekgevoelens van verliefdheid. Ik opende mijn voordeur en zag een stralend lachende Robert voor me, met een bos prachtig rode rozen in zijn handen.

‘Hallo schoonheid, wat zie je er weer geweldig uit’, riep hij met vreugde in zijn stem. ‘Deze rozen smeekten in de winkel om mee naar jou te mogen. Alsjeblieft lieverd’. Ik nam de prachtige rozen aan en lachte. ‘Ja, ja... je weet het mooi te brengen, kom binnen ik zal ze in een vaas doen voordat we weggaan, dat hebben de rozen dan wel verdiend hè.'

‘Ik zocht echt geen excuus om even binnen te komen hoor’, grapte Robert. ‘Zodra je de rozen in de vaas hebt gedaan, gaan we lekker samen de stad in’. ‘O... en ik wilde je net een heerlijke kus geven voor de mooie rozen,’ zei ik uitdagend, terwijl ik mijn keuken in liep. ‘Aha... tja, als je het zó brengt, kan ik dat natuurlijk niet afslaan hè’.

Met die woorden pakte Robert mij om mijn middel, draaide mij van het aanrecht af en begon mij te zoenen. ‘Hmmm, dank je wel voor de mooie rozen, maar als ik ze nu niet in de vaas stop dan ben ik bang dat we hier over een uur nog zo staan.' ‘Eh... ja, doe dat maar snel dan, anders gaan we nooit eten en ik wil je heel graag naar de beste Italiaan van Utrecht brengen'.

Wordt vervolgd...

Al benieuwd naar het vervolg? Als je mij op Facebook of Twitter toevoegt, geef ik vooraf al een tipje van de sluier van het volgende hoofdstuk.

Lieve groet,
Sara Bos