Deze week heeft de Volkskrant elke dag een artikel over armoede in Nederland als voorbereiding op Prinsjesdag.

Aanleiding voor dit stukje was het artikel 'de arme met een baantje', want er is opvallend veel armoede onder werkend Nederland.

Een zelfstandige die door de crisis minder opdrachten heeft, echtscheiding, restschuld na (gedwongen) verkoop van het huis of verlies van (tweede) inkomen door werkloosheid.

Ongeluk

De uitdrukking 'Een ongeluk zit in een klein hoekje' laat zien dat iets onverwachts grote impact kan hebben. Wie had gedacht dat de aanschaf van het huis (voor de hypotheekcrisis) jaren later bij verkoop toch nog in een restschuld zou resulteren?

En bij het geven van het jawoord ga je er eigenlijk niet vanuit dat je later wederom weer single wordt. En dat de 'triple dip' uiteindelijk toch het verlies van je baan zou inluiden, was ook niet bij je opgekomen als je regelmatig reorganisaties en inkrimping overleefd had.

Voor je het weet, beginnen de rekeningen zich op te stapelen. Je raakt in de stress doordat je het ene gat met het andere gat moet dichten en begint bang te worden om de telefoon op te nemen, uit angst voor een incassobureau.

Je begint je te schamen, wordt wellicht ziek van de stress en je kunt zelfs depressief worden.. Voor allen die in een dergelijke situatie zitten, is dit een heel herkenbaar verhaal. Zij hadden nooit gedacht dat hen dit zou overkomen. En terugkijkend zullen ze ongetwijfeld verzuchten dat ze – als ze het over mochten doen – toch andere keuzes gemaakt zouden hebben.

Pleidooi

Eigenlijk is dit artikel dan ook meer een pleidooi voor diegene die zich niet herkent in dit verhaal. Als je namelijk genoeg verdient, je zelfs (2x) op vakantie kunt gaan of niet na hoeft te denken of je iets wel of niet kunt aanschaffen omdat je het doodgewoon wel allebei kunt doen, dan besef je wellicht onvoldoende wat een rust dit geeft.

Of beter gezegd, wat een luxe dit is. Deze groep heeft geen moeite om te voldoen aan de oproep van Rutte om meer te besteden, zodat we onszelf uit de crisis trekken.

Dan past hier mooi het verhaal van Jozef uit het boek Genesis bij. De Farao die droomde over koeien en aren, dat synoniem stond voor tegenspoed en voorspoed.

In de goede jaren is het verstandig om rekening te houden met de magere jaren, die ongetwijfeld zullen komen. Dat is één ding wat de crisis van nu ons namelijk wel leert: zekerheden zijn er niet meer.