Tussen kinderen en ouders wordt er vaak gediscussieerd over de hoogte van het zak- of kleedgeld. Natuurlijk vinden kinderen dat ze te weinig krijgen en horen ouders vaak dat die en die uit de klas veel meer zakgeld krijgt dan je eigen zoon of dochter.

Veel ouders vinden dit een lastig onderwerp, want het is  vaak appels met peren vergelijken. Net als dat het salaris van mensen afhankelijk is van leeftijd, opleiding en vakinhoud, is het zak- of kleedgeld afhankelijk van persoonlijke omstandigheden.

Doel

Moeilijk in deze discussie is dat de ene ouder veel geld 'over' heeft en het kind een wat ruimere beurs meegeeft en dat de andere ouder met moeite de eindjes aan elkaar weet te knopen, zodat er nauwelijks geld overblijft voor zakgeld.

De hoogte van het zakgeld is dus sterk afhankelijk van het inkomen van de ouder en dat is niet altijd even gemakkelijk om dat aan de keukentafel met je kind te bespreken. Zeker als je hoort dat het klasgenootje van je zoon of dochter 'veel en veel meer zakgeld krijgt' dan je eigen kind.

Bedenk dan op zo'n moment dat zak- of kleedgeld een instrument is om kinderen te leren hoe ze met geld moeten omgaan. Het doel is dat kinderen leren wat de waarde van geld is en dat je keuzes moet maken (want je kunt namelijk niet alles kopen) of prioriteiten moet stellen (soms moet je sparen om iets groots te kopen).

Dit oefenen voor later is nodig, zodat kinderen later weten hoe ze financieel op eigen benen moeten staan.
Dit oefenen gebeurt stapsgewijs en is vaak afhankelijk van de leeftijd van het kind. Jonge kinderen krijgen minder zakgeld dan pubers, maar hoeveel meer of minder is nu redelijk? Deze vraag (en twijfel) is tijdens de keukentafel nu precies het discussiepunt tussen jou en je kind.

Afspraak

Op de website van het Nibud zijn mooie overzichten te vinden wat per leeftijd nu een mooi gemiddelde is.
Dit geeft je als ouder een richtlijn om te weten of je nu wel of niet redelijk bezig bent. Maar dat is nog niet alles. Belangrijk is om met je kind afspraken te maken wat wel of niet van het zakgeld betaald mag worden.

Sommige ouders vinden het belangrijk dat het kind leert sparen. Je kunt dan bijvoorbeeld afspreken dat een kind de helft van het zakgeld vrij mag besteden en dat de andere helft in de spaarpot moet. Handig hierbij is om een concreet doel te hangen aan deze spaarpot, zodat het kind ook begrijpt waar het naartoe moet sparen.

Bijvoorbeeld: je spaart voor een Lego of Playmobil set van ruim € 100. Dan kun je samen met je kind uitrekenen hoeveel weken het  nog duurt voordat ze dit daadwerkelijk kunnen aanschaffen. Spreek ook af met je kind of ze cadeautjes voor vriendjes of vriendinnetjes wel of niet zelf moeten betalen.

Kleedgeld

Als een kind kleedgeld krijgt, is het goed om af te stemmen wat je zelf nog betaalt en wat je puberzoon of puberdochter zelf moet betalen. Kleding is vaak een belangrijk middel om je op school te onderscheiden en dus uitermate geschikt om kinderen te leren keuzes te maken en prioriteiten te stellen.

Reken eens samen uit hoeveel kleding er nu jaarlijks nodig  is, wat dit allemaal kost en maak dan de verdeling wie wat gaat betalen. Denk aan een winterjas, zomerjas, schoenen, sportkleding, spijkerbroeken, jurken, trui en shirts, overhemden en blouses, ondergoed, toiletartikelen en accessoires.

En als een kind voor het eerst een mobiele telefoon krijgt, kun je eerst beginnen met een prepaid model, alvorens een puber een telefoonabonnement afsluit.

Het nut van afspraken maken is het kind (en je zelf) helderheid geven, want dat voorkomt een hoop discussie. Leg dit voorbeeld vast in een zakgeldcontract (hierover is al een keer eerder een blog geschreven). En vergeet nooit dat zakgeld een middel is en geen doel op zich.

Jij en je kind zijn samen bezig om je kind financieel op te voeden, zodat het kind op eigen benen leert te staan. Fouten maken mag en gaandeweg bijsturen hoort erbij. Dus geef je in zo'n discussie over zakgeld soms toe aan het argument van je kind en soms niet.