In december worden de supermarkten massaal bestormd om allerlei fantastische ingrediënten voor het kerstdiner in te slaan.

Voor een groot deel van de mensen is vooral vlees daarbij heel belangrijk.

Ik vind dat gruwelijk, vooral met de kerst. De reden is een jeugdtrauma.

Ooit had ik namelijk lieve konijntjes die ik kon knuffelen en waarmee ik kon spelen. Een paar dagen voor kerstmis was het feest afgelopen, ineens waren de konijnen weg. Toen met de kerst konijn op het menu stond, was het niet moeilijk om te te bedenken dat mijn speelkameraadjes op tafel stonden, al waren ze onherkenbaar veranderd.

Totdat ik dochters had die vegetarisch wilden leven, dacht ik serieus dat een mens zonder vlees op het menu uiteindelijk voedingsstoffen tekort zou komen. Inmiddels weet ik beter door theoretische kennis en een eigen ervaring met een geblesseerd paard.

Ik voelde aan de spieren van een paard om te kijken waar het precies pijn had. Ineens werd me duidelijk dat een paard zijn geweldige spieren uit niets anders dan gras en ander plantaardig voedsel opbouwt.

Laatst kwam ik het boek 'Een leven lang fit' bij een tweedehands winkel tegen. Dat boek wilde ik vijftien jaar geleden al lezen, maar daar heb ik me van laten weerhouden. Een verpleegster zei toen tegen mij dat ik in geen geval op die manier kon leven, ik zou namelijk veel te weinig voedingstoffen binnenkrijgen.

Nu kreeg ik het boek voor minder dan een euro in handen en heb het in één adem uitgelezen. Bijzonder leuk vond ik het verhaal over de gorilla. Een gorilla kan namelijk een volwassen kerel zomaar als een frisbee door de straat smijten. En wat eet een gorilla over het algemeen: bananen en ander fruit!

Er is dus voldoende reden om in de natuur naar bruikbare planten te zoeken. Ik hoef niet ver te zoeken en kom mijn favoriete bloemen in de natuur tegen: teunisbloemen. Ik vind ze ontzettend mooi, ze staan overal. Ik had al eens gehoord dat de wortels eetbaar zijn en ging op onderzoek uit. Vrij snel vond ik bijzonder leuke informatie over deze geweldige plant.

De wortels van de teunisbloem zijn niet alleen eetbaar, maar in Frankrijk ziet men ze zelfs als een delicatesse. Daar worden ze ‘Jambon Végétal’ genoemd, dus plantaardige ham. Ze kunnen gekookt in soepen verwerkt worden, maar ook gebakken in pastagerechten of andere culinaire hoogstandjes.

De smaak lijkt op ham. De wortels hebben ook nog eens een lichtroze kleur. Uit de zaden kan bovendien een voortreffelijke spijsolie geperst worden. Ik ga me er toch maar eens in verdiepen hoe ik zèlf olie kan persen.
Ik heb het eindelijk door. Ik kan alles vinden in de natuur, al is het weer nog zo guur!

Bea Möllers is een echt groene onderneemster. Geboren in Duitsland op een boerderij plukte ze al toen ze een kind was wilde eetbare planten en had ook altijd een eigen moestuintje.  Tegenwoordig tuiniert Bea op haar duinlandje in Egmond aan Zee. 

Culinairinspiratie Lijf &Gezondheid