3 Kg, een heleboel ponden en wat minder stone. Wat doet het er toe? Nou je zal maar gepakt worden met 3 kilo coke, dan doet het er opeens wel toe.
Maar mijn weegschaal heeft er grote moeite mee mij een goed humeur te bezorgen in de ochtend.
Elke keer hoop ik dat als ik mijn T-shirt uitdoe dat het een paar honderd gram scheelt. Maar nee dat doet het niet. En dat terwijl ik als ik op vakantie ga geen extra T-shirt mee mag van mijn man want anders hebben we overgewicht. Ondertussen doet mijn weegschaal er niet moeilijk over hoor... aan/uit het maakt niet uit.
Ik heb al verschillende manieren geprobeerd om mijn weegschaal te benaderen. Van achteren er voorzichtig opstappen had weinig resultaat op de cijfers in het vakje maar er in 1 keer opspringen had nog wel eens effect.
Ik spring dan met twee voeten tegelijk op mijn digitale weegschaal en de seconden daarna zijn extatisch.
De teller gaat als een gek te keer en die komt zelfs boven de 100 kg uit om dan binnen drie seconden alweer uit te rusten op precies hetzelfde gewicht van mijn eerdere pogingen. Maar goed die drie seconden euforie zijn zo heerlijk dat ik daar gescheurde enkelbanden, verrekte pezen en zelfs gebroken botten voor over heb.
Te zwaar?
Nu gewoon even de keiharde cijfers. Ik ben te zwaar. Althans dat zegt de mevrouw van het BMI kantoor.
Zij zegt dat ik max 68,8 mag wegen en ik woog wel 80 kg. Nu was dit wel met kleding aan opperde ik nog, maar zei die gezellige mevrouw, de weegschaal houdt rekening met 1 kg kleding.
Nou dan had ik nog mazzel want thuis was ik in mijn slip al 80 kg en zulke zware slips draag ik niet. Of toch wel en moet ik dat eerst even gaan checken. Je weet het maar nooit. Volgens mij is het een groot complot die lingeriefabrikanten en zo… Ik zie de slogan al voorbijkomen
Deze slip voelt heerlijk licht bij het dragen maar zodra die slip een weegschaal ziet, wordt hij loodzwaar. Nee ik sla op hol dat is het gewoon niet. Ook de smoes: 'Ik heb wel een kind gekregen hoor, het komt door de bevalling', daar kom ik zelfs bij mezelf niet meer mee weg. Want mijn schattige baby is nu toch alweer 5 jaar oud.
Afvallen
Kortom ik moet afvallen en daar ging ik. Appeltje met drie walnoten in de ochtend en pas havermout met appel en soyamelk als ik echt honger krijg. Niet snoepen, geen koeken, niet frituren en veel sporten.
Ik met mijn kind naar school die voor me uit fietst en zegt dat het veeeeeeel harderrrr moet. Ik boks 2 keer in de week, ik doe aan hot yoga (je weet wel dat gedoe met veel zweet en waarbij ik dus een keer uit mijn broek scheurde). En alsof dat nog niet genoeg is, doe ik ook nog aan ballet.
's Avonds eet ik zelf gebrouwen soep en doe niet aan pasta, aardappelen, rijst en zo min mogelijk brood.
En zie daar
Ben ik toch drie kilo afgevallen en wat denk je, iedereen ziet het! Zelfs die bijziende buurvrouw van schuin boven (god meid het gaat lekker he, je bent echt afgevallen hoor, ik zie het al van verre). Oke hoe dik was ik dan wel niet en was ik misschien die dikke Buuv geworden.
Om een lang verhaal kort te maken: ik was zo trots op mezelf dat ik het heb gevierd met een dikke kaasfondue en nog een lekkere Indiaase maaltijd. Resultaat... een hele kilo eraan die er nu al twee weken niet af gaat.
Ik mag ook nooit wat! Terwijl ik dit schrijf, gaat mijn wekker op de iphone, het signaal dat ik weer rennend naar school moet want ik zal en moet die 75 kg behalen. Want ook ik ben gevoelig voor mijn spiegelbeeld en ook voor complimentjes.
Die dikke muffintop, die vetkwab rondom mijn middel is ook wat aan het slinken en ik hoef nu niet zo bang meer te zijn dat mensen denken en dan ook zeggen: goh gefeliciteerd, leuk he voor Juul een broertje of zusje erbij. Niks baby erbij! Eraf met die vetkwab. En dat doet 3 kilo dus.
Nu net terug van het rennen, ben ik me bewust dat er veel ergere dingen zijn in de wereld en zelfs in mijn leven, maar dit kwam in me op en daarom schrijf ik erover.
Ik ben van mezelf een behoorlijk zeker en extravert type en schaam me nergens voor, want zelfs met 83 kg ga ik gewoon in een resort in Turkije in een string hoor. Tja anders word ik niet bruin zei de half Surinaamse die toch al redelijk gekleurd is van de zonnebank (de titaan om precies te zijn).
Ik voel me beter als ik slanker en bruiner ben dus dat gaan we regelen. Nu bijna 6 jaar na de bevalling begin ik me eindelijk weer wat vrouw te voelen. Eerder was het enige waar ik om gaf zit het lekker en brengt het geen stress met zich mee, dus hoge hakken waren uitgesloten.
Nu 6 jaar later wil ik er ook weer leuk uitzien en ik kan dan ook nu pas de discipline opbrengen om er echt wat aan te gaan doen. Raar hoe dat werkt als je een baby krijgt, alles draait om de baby en mezelf verwennen deed ik met lekkere hapjes die ik gerust wel mocht, want ik was er die nacht wel zes keer uit geweest dus het mocht en zeur niet aan m’n kop.
Ik ga er dus voor. In november 2015 wil ik 70 kg wegen. Helpen jullie me een beetje? Hoe? Schrijf eens iets leuks hieronder mijn blog, want echt dat helpt!
