Wat is ouder worden toch mooi… De kinderen groeien op, je krijgt wat ruimte voor jezelf, hebt meer tijd om iets samen met je partner te ondernemen, maakt meer mee, waardoor je persoonlijke ‘ONT’-wikkeling een boost krijgt.
Mooi is dat. Mooi is het om steeds meer te ontdekken hoe het leven werkt. Hoe je soms getest wordt op de meest onverwachte momenten en dat je je ups en downs mag hebben…
Enkele maanden voordat ik 40 werd zei ik al tegen de mensen om mij heen ‘het leven begint bij 40’. Na wat ‘omzwervingen’, ontdekkingen, wisseling van banen, doorstane privé omstandigheden en persoonlijke groei heb ik ontdekt dat het voor mij inderdaad zo voelt. Inmiddels ben ik (ruim) 40 en kijk met een goed gevoel terug op de jaren die vooraf gingen aan deze mijlpaal. Het lijkt wel of alles wat ik geleerd heb in het ‘verleden’ nu in de praktijk mag gaan brengen. Overdragen aan de volgende generatie of aan familieleden of vrienden die iets aan mijn ‘kijk op de zaak’ hebben.
Naar binnen keren
Toch blijft de maand februari lastig voor mij. Al jaren merk ik dat deze maand iets met zich mee brengt. Het lijkt wel of er ieder jaar in februari iets ‘boven mijn hoofd’ hangt. Klinkt vreemd waarschijnlijk, maar zo voelt het wel… Doe er iets aan, is mij ooit gezegd. Tja, maar wat dan? Het is denk ik de tijd van het jaar, somber, koud, de winter duurt te lang, maar gelukkig worden de dagen iets langer. Het is geen depressie te noemen, integendeel. De laatste jaren leef ik bij de seizoenen. Ieder seizoen heeft iets moois te bieden. Kijk naar de natuur om je heen, naar de gezelligheid binnenshuis, naar het feit dat mensen naar ‘binnen’ keren, naar groenten en fruit dat in het seizoen verkrijgbaar is. Kortom: een stuk ‘terug naar de basis’.
Terug naar de basis
Is dat het dan?! Nu ik dit schrijf bedenk ik mij dat dat het misschien wel kan zijn. Net vers in mijn gedachten, dus nog even wennen en voor mijzelf evalueren. Zou dat het zijn? Mijn ware ‘zelf’ geeft aan dat we (met name voelbaar) in de maand februari even een pas op de plaats gaan doen. Even geen gekkigheid. Niet hollen, vliegen, rennen. Geen beloftes doen die je niet na kunt komen, omdat de energie mij ontbreekt. Al wil ik nog zo graag. Luisteren naar mijn lichaam. Dat is het! Grenzen aangeven, energie besparen om in het voorjaar weer volop in ‘bloei’ te kunnen staan.
Nu ik het inzicht heb, ziet de maand februari er ineens heel anders uit. Ik kijk er nu anders tegenaan en ga volgend jaar zeker weer de uitdaging aan!
