Een aantal dagen geleden kreeg ik de vraag van Monique van FemNa40 of ik het leuk zou vinden om als één van de bloggers artikelen te leveren over mijn vak, hobby en passie: gelaatkunde.

Lang hoefde ik daar niet over na te denken, want met regelmaat kom ik nog mensen tegen die nog nooit van gelaatkunde hebben gehoord.

Omdat ik het zelf dagelijks gebruik (het is mijn tweede natuur geworden) en ik jullie deze mooie vorm van mensenkennis niet wil onthouden, ben ik meteen met enthousiasme aan de slag gegaan!

Kennis van de 'geheimtaal' van ons uiterlijk zal elke 40+ vrouw waarschijnlijk al hebben verworven uit levenservaring. Met gelaatkunde kun je echter net de puntjes op je 'i' krijgen en feitelijk bevestigingen krijgen van wat je gevoel je al wilde vertellen.

Ik hoop dat jullie je zullen laten verrassen door mijn blogs en je gaan verbazen over wat er daadwerkelijk allemaal zichtbaar is in de uiterlijke vormen van mensen in relatie tot gezondheid, geestelijk welbevinden, karaktereigenschappen, verworven talenten en de daarbij behorende valkuilen.

Gelaatkunde is een onderdeel van dat wat ik praktische mensenkennis noem. Hierbij spelen ook lichaamsvormen en lichaamstaal een rol.

Wat zegt je uiterlijk over je innerlijk?

Tijdens mijn gelaatkunde activiteiten kom ik natuurlijk heel wat mensen tegen. De reacties die ik krijg zijn doorgaans positief en enthousiast, zelfs daar waar men geen of een heel ander beeld had van wat gelaatkunde nou daadwerkelijk voorstelt.

Het is voor een leek natuurlijk ook niet gemakkelijk om je voor te stellen wat er nu precies met gelaatkunde wordt bedoeld. Wat mij betreft dekt de term gelaatkunde ook niet genoeg de inhoud.

Dit vanwege het feit dat je als gelaatkundige nooit alleen maar naar een gezicht kijkt, tenminste als je een volledige analyse van iemand wil maken. Vaak is men verbaasd te horen dat gelaatkunde te maken heeft met een optelsom van zichtbare feiten en een degelijke studie uit echte boeken.

Gelaatkunde is dus de kunst van het mensen kijken. Zo leg ik het graag uit. Het is de optelsom van menselijke vormen, dus de hele mens. Lichaams- en gezichtsvormen ontstaan deels door het genetisch materiaal van je voorouders, deels door de invloed van je omgeving en deels door wat je van jezelf vindt.

Ervaringen en ingebrachte overtuigingen door de naaste omgeving spelen een rol in hoe wij over onszelf gaan denken en hoe wij reageren op situaties. En ja, dit is allemaal zichtbaar in het gelaat.

Het gezicht laat zien hoe wij omgaan met de buitenwereld, onze communicatie, ons gedrag. Soms wijkt dit gedrag af van de basis waarmee je bent geboren, waardoor er innerlijke conflicten kunnen ontstaan tussen gevoel en verstand.

Wat zie je aan mij?

Dat is een voor mij veel gehoord vraag. En logisch, want hoe bijzonder is het dat je zoveel kunt zien aan een mens zonder iets te weten over de achtergrond van deze persoon! En tja... wat zie ik? Of eigenlijk, waar KIJK ik naar?

Als eerste word ik altijd aangetrokken door datgene wat opvalt aan een persoon. Meestal is dit iets wat zichtbaar is aan het gezicht of lichaam en niet doorsnee is. Het lastige is dat dit leuke zaken kunnen zijn,
maar ook oud zeer of niet verwerkte emoties.

Je kunt je voorstellen dat het niet wenselijk is om dit dan vervolgens in gezelschap te delen. Iets waar men mij, achteraf, al geregeld dankbaar voor is geweest en vooral wanneer het ging om oud zeer of een ingewikkelde karaktertrek.

In tweede instantie kijk ik pas naar de persoon in het geheel. Ik kijk naar de verhoudingen van het lichaam en hoofd. Daar is namelijk al heel veel informatie te halen.

Dan is het hoofd in zijn geheel aan de beurt, met voor- en achterzijde. En als laatste bekijk ik de gelaatstrekken, de huid, rimpels en oneffenheden in het gelaat. Microsignalen en mimiek spelen ook hun rol in een karakteranalyse.

Aangezien ons gelaat één bonk met spieren is, is het logisch dat een veel gemaakte mimiek kan leiden tot een bepaalde gelaatstrek of een verstrakking daarvan. Denk hierbij aan de afhangende mondhoeken als uiting van verdriet of teleurstelling.

Soms brengen mensen daarnaast zelf veranderingen aan in hun gelaat. Voorbeelden hiervan zijn het (extreem) epileren van wenkbrauwen, het plaatsen van piercings en tatoeages in het gezicht of cosmetische ingrepen.

Veel van de zelf aangebrachte veranderingen zijn gelaatkundig verklaarbaar. Mensen zijn vaak verbaasd dat het zo goed klopt!

Moet je voor gelaatkunde een 'gave' hebben?

Het antwoord hierop is een simpele NEE. Voor gelaatkunde hoeft je geen gave te hebben, hoewel het mij regelmatig is opgevallen dat er wel bepaalde groepen mensen zijn die er wat 'beter' in zijn dan gemiddeld en het sneller leren toe te passen in de praktijk.

In deze groepen vallen bijvoorbeeld leerkrachten, personeel van de politie, zorgpersoneel en coaches/therapeuten. Eigenlijk is dat niet vreemd. De genoemde groepen zijn dagelijks in hun beroep bezig om naar mensen te kijken en hebben daarmee een natuurlijke vorm van mensenkennis opgedaan.

Het is voor mij erg leuk is om te merken dat men helemaal enthousiast kan worden wanneer men hoort dat er wel degelijk aanwijsbare zaken zitten onder hun gevoelsmatige kennis. Gelaatkunde geeft in deze beroepsgroepen handen en voeten aan dat wat men altijd al 'voelde'.

Gelaatkunde is door iedereen te leren en met een intensieve training van één dag is het echt mogelijk om een 'grove' analyse te leren maken van een persoon.

Dit gaat dan op basis van de structurenleer, de leer van de richting van de energie, uitleg over gezicht- en hoofdvormen en uitleg over de werking van mimiek op ons gezicht.

Om gelaatkundige te worden, is er echter een veel uitgebreidere kennis nodig en een gedegen opleiding met heel veel praktijk oefeningen.

Ik hoop dat ik jullie nog veel mag gaan vertellen over de geheimen van ons uiterlijk. En ga mijn best doen om jullie te besmetten met het gelaatkunde virus!

Groetjes,
Peggy