Een half biljoen vrouwen in de wereld zitten in de overgang.
Ongeveer anderhalf miljoen leven er in Nederland, waarvan een kleine miljoen op de arbeidsmarkt actief is.
Dit leger rijpe vrouwen kan de plaats innemen in de directiestoelen. Ja, met opvliegers en al.
Maar zijn we daarvoor wel ambitieus genoeg voor?
Op de een of andere manier vind ik dat de woorden overgang en ambitie elkaar bijten. Alsof je niet èn in de overgang kunt zijn èn ambitieus. Gekkigheid toch? Of toch niet?
Stemmingswisselingen
De generatie voor ons beet in ieder geval nog liever haar tong af dan dat ze op haar werk een klacht zou loslaten over zoiets vrouwelijks als de overgang. Ze verbeet manhaftig haar opvliegers en stemmingswisselingen. Ze ging voor haar ambities. Ze ging niet door de overgang.
Pruillipjes
Hetgeen ook logisch was. De generatie voor ons moest zich staande houden in een mannenwereld. De beste strategie, zo hadden zij bedacht, was zo veel mogelijk te doen zoals mannen doen. Ongesteld zijn of juist niet meer hoorde daar niet bij. Ambitie had geen pruil- of trillippen maar een markante kin.
Aftocht
In haar kielzog heeft een hele horde vrouwen de arbeidsmarkt betreden. Uit onderzoek, zowel uit Nederlands als Brits, blijkt dat we nog steeds liever onze mond houden als het gaat om vrouwelijke ‘zwakheden’. We willen er geen ‘ruimte’ voor opeisen.
We verzuimen overigens wel meer. En als het ons helemaal te gortig wordt - zeker als we hoog zijn opgeleid - dan blazen we de aftocht door simpelweg uit het arbeidsproces te treden.
Op de een of andere manier zijn overgang en ambitie geen gelukkig paar. En dat terwijl de overgang zo ongeveer de meest helpende kracht in een vrouwenleven kan zijn bij het volbrengen van je ambities.
Leeghoofderig
Vooralsnog kiezen we ervoor massaal wat leeghoofderig te doen als het gaat om menopauzale zaken.
We weten er niks van. En de meesten van ons willen er niks van weten ook. We laten ons liever afschrikken door fabels en flauwekul dan dat we onszelf informeren. En dus kiezen we ervoor, bewust of onbewust, ons door de overgang te laten overvallen.
Na je veertigste
Want deze levensfase begint niet zoals de meesten van ons denken zo rond je vijftigste met wat opvliegers, woede-uitbarstingen en het uitblijven van je menstruatie, maar zo rond je veertigste of vijfenveertigste.
Met bijvoorbeeld tijdelijke vergeetachtigheid en concentratieproblemen.
Blanco
Door gebrek aan deze kennis kunnen je ambities behoorlijk om zeep worden geholpen. Want als je plotseling wordt getergd door vlagen vergeetachtigheid of een geest hebt die regelmatig op blanco schiet als je met je collega praat, krijg je niet meer zelfvertrouwen. En ambitie en tanend zelfvertrouwen is geen goede combinatie.
Worst case scenario
Als dan ook nog de twijfel aan je vermogens en ongerustheid over je gezondheid toenemen, slaat de stress gemakkelijk zijn klauwen uit. Bovenop de ‘normale’ stress die je gewend was omdat je nou eenmaal carrièredoelen voor ogen had. En dan zit je al gauw in een worst case scenario: een surplus aan stress laat zich tijdens de overgang nauwelijks hanteren. Depressies en angstaanvallen, zonder ‘directe’ aanleiding, liggen op de loer.
Profiteer optimaal
Dat neemt niet weg dat we er wel voor kunnen zorgen dat we optimaal profiteren van de carrièrekansen die deze hormonale transformatie biedt. Dank zij de terugtredende hormonen oestrogeen en progesteron kan ons testosteron zijn spierballen wat meer laten zien.
Dit proces maakt het ons gemakkelijker om ons minder aan te trekken van wat een ander van ons vindt en onbesmuikt, doelgericht en daadkrachtig te gaan voor onze eigen ambities.
Hitlijsten
Nu wil je natuurlijk ook weten wat mijn ambities zijn? Dat is ten eerste mijn boek ‘Alles wat je moet weten over de overgang’, minimaal een jaar lang op de eerste plaats van alle boekenhitlijsten. Dat is voor mij een aardige garantie dat veel ambitieuze vrouwen fatsoenlijk op te hoogte zijn van wat die levensfase nu precies inhoudt.
Op de directiestoel
Ten tweede wil ik ertoe bijdragen dat wereldwijd steeds meer rijpe vrouwen zitting nemen in bestuurs- en directiestoelen. Niet alleen omdat opvliegers tijdens belangrijke beslissingsprocedures dan heel normaal gevonden gaan worden, maar ook omdat daarmee de kans groter wordt dat ‘vrouwelijke’ inzichten en ervaringen een zichtbare rol van betekenis gaan spelen in besluitvorming die effect heeft op het leven van toekomstige generaties.
En zo kan ik nog wel effe doorgaan!
