Heel soms zou ik wel een BN’er willen zijn.

BN’ers die op TV meedoen aan diverse spelletjes daar kijk ik altijd met enige verbazing naar.

Beter gezegd, ik kijk niet vaak, maar als ik kijk dan doe ik dat met enige of zeg maar grote verbazing.

Ik heb het dan over programma’s als Expeditie Robinson, Wie is de mol, etc. Ik zie dan volwassen mensen (althans zo zien ze eruit) kinderlijke spelletjes doen. En dat met een fanatisme waarvan ik denk (maar dat doe ik ook bij voetbal) waar gaat het over.

Zet 22 mannen (of vrouwen) op een voetbalveld, geef ze een bal en daar gaan ze.

Ben ik nu gek of zijn zij dat 

Ik kom hierop nadat bij een Expeditie Robinson de deelnemers zo snel mogelijk zoveel mogelijk emmers
(of zoiets) met water moesten vullen. Volwassen mensen die als het ware weer kinderen worden.

Ik snap dat gewoon niet, ik bedoel wie gaat er voor zijn lol op zijn of haar rug op een of ander houten rad liggen om op die manier een emmertje met water te vullen. Ben ik nu gek of zijn zij dat. Het schijnt ook dat BN’ers in de rij staan om mee te mogen doen.

Emmertjes water vullen

Op ons vakantieparkje werden 1x per week ook dat soort spelletjes georganiseerd, maar dan voor de jeugd, kinderen van 4 tot 17 jaar. Ook zij moesten emmertjes water vullen. Maar dan gewoon met behulp van kleine emmertjes water of gewoon natte handdoeken.

Bij Expeditie Robinson doen ze dus hetzelfde, maar dan met wat ingewikkelder apparaten.

Hugo Boss zwembroek

Bij een ander spelonderdeel werd er iets in het zwembad gegooid dat door de teams opgedoken moest worden. Omdat dit voor de kleintjes te gevaarlijk was, vielen de ouders van die desbetreffende kleintjes in. Zo ook de bekakt pratende man met oversized Hugo Boss zwembroek.

Ook hij werd weer kind. Iedereen deed mee. Ik niet, ik keek toe vanuit mijn luie stoel aan de rand van het zwembad en moedigde mijn kinderen aan.

Marrakech met rolstoel

Ik kijk dus met ongeloof naar series al Robinson of De Mol maar ook met enige jaloersheid. Het lijkt me eerlijk gezegd stiekem toch best leuk om ook een keetje mee te doen. Niet met de spelletjes, daar ben ik niet zo van, maar wel als een soort van gratis vakantie naar de mooiste bestemmingen.

De deelnemers van Wie is de Mol bezoeken fantastisch mooie gebieden en steden waar ik waarschijnlijk zelf nooit zal komen. Alhoewel, nadat ik het ‘volwassen-spelletjes-programma’ Atlas gezien had, ben ik een jaar later naar Marrakech geweest. Dat was gelukkig, met rolstoel, wel haalbaar en ook heel bijzonder.

Kilo’s weg en buikje bruin 

Aan Expeditie Robinson zou ik wel mee willen doen omdat dit voor mij dé manier zou zijn om eindelijk van die overtollige kilo’s af te komen. Al zou ik aan één maand niet genoeg hebben, Ik denk aan minimaal een half jaar op zo’n tropisch eiland.

Ik zou dan ook pas gefilmd willen worden vanaf de 6e maand. De 1e 5 maanden heb ik nodig om er,
qua buikomvang, enigszins toonbaar uit te zien. Mijn buik is nu dan wel lekker zacht en roomblank, maar zo kom ik liever niet in beeld.

Vandaar pas filmen vanaf maand zes: kilo’s weg en buikje bruin. Maar los hiervan is afvallen in een tropische omgeving toch iets prettiger dan hier in ons koude kikkerlandje.

Ik ben een beetje een BM’er

Maar ik ben geen BN’er. De kans dat ik gevraagd wordt om mee te doen, is dan ook heel klein. Alhoewel ik wel een heel klein beetje een BM’er ben (bekende Mijdrechtenaar). Ik ben de enige in ons dorp met een witte scootmobiel.

Ik hoor dan ook regelmatig van bekenden: ‘ik zag jouw scoot bij de AH, kapper’ etc. Mensen die mij niet kennen, spreken mij aan en complimenteren mij met mijn scoot. Mede scootmobiel-gebruikers idem dito.

Maar goed, een beetje bekende BM’er zijn, is niet genoeg om uitgenodigd te worden voor zo’n programma.

Los daarvan wil ik eigenlijk helemaal geen bekende BN’er worden. Ik zit er niet op te wachten om onverwachts gefotografeerd te worden. Ik ga vaak zonder make-up te deur uit. Deels omdat ik gewoon vergeet iets op te smeren en deels omdat ik er vaak geen tijd voor heb.

Alles gaat wat langzamer bij mij, waardoor ik me vaak moet haasten om op tijd te komen.

Koppen in de Privé en de Story

In de roddelbladen zouden vast en zeker de volgende koppen komen: ‘Mia’s wankelende loopgang, is ze dronken'? Wat is er met Mia aan de hand'? ‘Slopend ziekteproces zichtbaar op haar gezicht’. ‘Mia zwanger, wanneer komt de liefdesbaby'?

Nee, ik ben niet in de wieg gelegd om BN’er te worden. De enige reden waarom ik BN’er zou willen worden, is dat ik dan mee zou kunnen doen aan Wie is de Mol (voor de mooie natuur) en Expeditie Robinson voor de natuur en het ultieme afvallen.

Deel svp mijn blogs

Als jullie nu mijn blogs maar vaak genoeg delen, word ik wellicht een bekende BM’er en wie weet zelfs een BN’er. Mocht ik ooit gevraagd worden om deel te nemen aan zo’n programma, dan horen jullie dat als eerste.