Alles ging fout vandaag. Het begon met de bleekselderij die op was.

En ik moét bleekselderij in mijn groene smoothie anders krijg ik het echt niet naar binnen.

Daarna ging mijn föhn stuk, belde mijn moeder dat haar poes op de bank had gepist, tierde mijn dochter Jantje de hele boel bij elkaar omdat ze haar OV pas kwijt was, zette zoon Manus zijn verzameling dertig aangekoekte borden en schaaltjes op het aanrecht, zag ik man Stephan met een kreukelblouse waar de Pyreneeën niks bij zijn en had ik met mijn stomme kop snel een legging aangetrokken met slobbertrui en groene laarzen, omdat ik dacht dat ik vandaag een rustig dagje zou hebben op kantoor.

Bleek ik een belangrijke presentatie te hebben waar mijn baas de hele goegemeente voor had uitgenodigd en ik in het middelpunt van de belangstelling met een powerpoint-presentatie iedereen moest uitleggen wat onze nieuwe visie en missie was.

Ik dacht dat dat morgen was. Ik was het compleet vergeten. Zoals ik zoveel vergeet.

Focussen

De dames in het gezelschap - o lang leven onze broederschap -  en heren namen me van top tot teen op. Als ik nu maar geen opvlieger krijg. Niet nu. Rustig blijven ademhalen. Er is niks aan de hand. Het gaat om de inhoud. Rustig blijven. Je kunt het.

Damn. Totaal foute focus. Dan kun je erop wachten. En ja, hoor. Daar ging ik. Ik kon niet meer ademhalen.
Het zweet droop van mijn voorhoofd. Rode vlekken in mijn nek.

Ik weet niks meer. Ben totaal leeg. Er moet eerst wat in, voordat er wat uitkomt. En wel NU.
Mijn visie: wegwezen hier. Mijn missie: een frikadel scoren in de kantine.

Wegwezen

‘Ik moet even naar de wc. Zo terug.’  Door naar de kantine. Ik moet een frikadel, een broodje kroket, een saucijzenbroodje.

Maar ik ben veel te vroeg. De frituurpan staat nog lang niet aan. Het is pas kwart over tien.

Dan maar een gevulde koek en een Snicker. Even ontspannen. Ooo, zo lekker. Even mijn trui uit. Mijn laarzen uit.
Een Bounty kan er ook nog wel in. Ooo, even bijkomen. Rustig ademhalen.

Mijn briesende baas legt een hand op mijn schouder:  ‘Susan, dit kan zo niet langer. Amy heeft het overgenomen. Wij moeten ernstig praten.’

Hartig woordje

Amy, die stagiaire van 18 met die enorme tieten, die platte buik en die lekkere kont.

Amy, Amy, Amy, Amy…
Niet Amy. Zij niet.

Ik wil naar huis en de koelkast plunderen.

IK BEN HIER DE VROUW MET INHOUD. Dat weet toch iedereen?

(Wil je nog meer: ga dan naar susanindeovergang.nl)

Bekijk ook het filmpje!