De slager

Elke slager die ik ken, heeft in zijn vitrine minimaal een schaal met een berg rundergehakt. Klanten zijn er dol op! Een paar honderd gram svp, jazeker mevrouw, oeps, een handje vol vlees, anders nog iets…?

De klant is geholpen, de transactie is snel, efficiënt en goed voor de omzet. Als de schaal leeg is, liggen er in de koelcel nog een paar schalen klaar om verkocht te worden.

 

Dat het vlees lekker is, is meestal secundair. Een klant heeft haast, wil snel geholpen worden en naar huis gaan. Waarom dan zeuren als het vlees niet rood is van kleur maar witroze door al het vet dat het bevat?

Niets weggooien

Alle afsnijdsels, het vet en de restjes die een slager dagelijks produceert, worden nooit weggegooid, giammai! Nee, die gaan door de gehaktmolen met andere stukken vlees. Als jouw slager liefde en aandacht heeft, kun je een lekker product krijgen, anders heb je pech. Betrouwbaarheid en ervaring van je leverancier heeft hier zeker een grote rol.

Net als vorig jaar bleek uit een onderzoek dat het lekkerste gehakt - qua hygiëne, vetpercentage en prijsverhouding - te koop is in de supermarkt. Iedereen dus naar de Lidl?

Zelf maken

Nee, ik niet in ieder geval. Als ik (runder)gehakt nodig heb, kies ik zelf een lekker stuk vlees en die hak ik met mijn Kitchen Aid of ik vraag aan mijn slager een paar schouderkarbonades en een lekker stukje runderlap te malen. Circa 7 euro voor 600-700 gram. Misschien iets duurder dan normaal maar wel goed en vol van smaak.

En jij? Hoe doe jij het?

Gerelateerde artikelen

Knutselen aan Ceviche

Door:

Voordeel van werken in een restaurant: vijf dagen per week wordt er voor mij gekookt. Personeelseten is vroeg, vaak haastig en gezellig tegelijk en natuurlijk eten wat de pot schaft.

Lees verder

FemNa40