Volgens mij is het grootste geheim van de Italiaanse keuken, de reden van haar succes en het feit dat ze in de hele wereld zo populair en gewaardeerd wordt, is dat ze feestelijk is.
Ja, feestelijk!
Je wordt meteen blij en gelukkig met een piatto di spaghetti, het zuigen van die sliertjes die ‘al dente’ gekookt zijn... En wat doe je als je een stukje pizza op je bord hebt? Dan zet je je tanden erin: hard bijten en gulzig verslinden, de gesmolten mozzarella naar binnen slurpen.
Wel eens gelet op mensen, jong of oud, druk bezig het onderste gedeelte van hun ijshoorntje uit te likken? En... word je depressief van een stukje tiramisù?
Plotseling denk ik aan een kopje erwtensoep: heerlijk, maar zo serieus als een gotische kathedraal, met een droefgeestige lepel die moeite heeft door de soep heen te komen. Zó dik is deze…
Oh, ik ben echt gek op de Nederlandse keuken en de Nederlandse kookgewoontes, zeker! maar feestelijk is voor mij wel wat anders.
Creëren stevige maaltijden en stamppotten vreugde?
Hachee, zuurkool en andijvie, klapstuk en de geijkte vlees-groenten-aardappelen-appelmoes combinatie? Saucijsbroodjes, balkenbrij en lekkerbekjes? Pindakaas of een kalfskroket met wat mosterd? Patat oorlog en kaassoufflétjes? Vlaflip als dessert? De Limburgse vlaai van de winkel? Appelflappen, wentelteefjes,
Zeeuwse bolussen?
Ik word erg blij van oliebollen en pannenkoeken met appel en spek maar echt Hollands zijn deze gerechten zeker niet. En de Bossche bollen natuurlijk, vol met zoete slagroom en het deeg bedekt door pure chocolade… Voor mij 100 procent feestelijk en super-, súperlekker!
