Het is al vanaf mijn jeugd dat ik met gedrevenheid paddestoelen pluk. En van mijn vader heb ik alle rituelen en de kleine trucjes geleerd.

Het enige verschil tussen nu en vroeger zijn de plaatsen waar ik jaag, de Nederlandse bossen in plaats van de hoge en wilde bergen van het
Val Grande in Italië.

’s Ochtends sta ik heel vroeg op, kijk buiten het raam en als het weer goeds belooft, schud ik mij wakker door middel van een koude douche. Na een rijk ontbijt vul ik met maniakale precisie de vakken van mijn rugzak met twee broodjes, een reepje pure chocola met amandelen, een half liter water, een paar stoftasjes, een schone doek en vooral mijn onafscheidelijke en scherpe Zwitserse mesje.

Stiekem op pad

Zoals in mijn jeugd verlaat ik stiekem mijn huis en kijk verdacht achterom of iemand (een buurman, een kennis of een goede vriend) mij achtervolgt naar mijn geheime plekken... Ja, omdat paddestoelen plukken vooral een geheime activiteit is. Niemand mag dat weten. Niemand!

De bossen, de vertrouwde wereld. De lucht is nog heel fris en vol met geuren, een laagje mist dekt het zachte, vochtige terrein en als een lui wolkje naar boven komt tot mijn knieën verdwijnen. De sacrale stilte is vaak gebroken door het tsjilpen van de vogels en mijn instinct zegt of een ree naar mij kijkt of een wild zwijn genoeg geïrriteerd is om mij aan te vallen.

Dan eindelijk wordt de prooi door mij ontdekt, een minuscule explosie van de grond… Met mijn fantasie probeer ik aan het geluid te denken, zo’n mini ‘big bang… plup’. De selectie is heel belangrijk. Niet alles kan de zak vullen. Nee, alleen de worteltjes van de beste paddestoelen worden met veel zorg uit de grond gesneden.

De ‘porcini’, het eekhoorntjesbrood, maar niet de grootste en niet zachtste, verdronken in een smakeloos vocht. Nee, alleen de mooiste en de gezwollen, met een korte steel bekroond met een mooie strakke hoed.

Gedachten in vrijheid, harmonie met de natuur, een sublieme eenzaamheid

En ’s avonds, na zoveel inspanningen, het welverdiende appetijtelijke moment, het feestvieren, een carpaccio van superverse tonijn bedekt met vlokken dunne rauwe porcini, olijfolie en druppels wasabi. Onmisbaar op tafel het krokante witte brood en een beker chardonnay.