Het is volbracht.

Ik mag mij nu officieel een 50-plusser noemen.

Lijfspreuk

Er zijn heel dus veel redenen om een hondje te nemen. Voor mij gaan ze allemaal op. Ik werk niet meer en ben dus meer thuis, ik heb pubers en ik zit al een beetje in de overgang. Ik ben dus ook heel blij met onze hond.

Nog een reden om een hond te nemen, is dat je echt naar buiten moet, weer of geen weer. Dat lijdt dan weer met leuke gesprekken met andere ‘baasjes’ en ‘vrouwtjes'.

Ik heb ooit een notitieboekje kado gekregen met daarop de tekst: ‘Walk through life and talk to everyone!
Dat was in de tijd dat het lopen heel moeilijk ging, ik vond het toen een beetje cynisch. Hoezo lopen, als je benen niet doen wat jij wilt, ben je snel uitgepraat.

Als snel begon ik de tekst met andere ogen te zien; er zijn veel manieren om in beweging te blijven en contact te maken. Het lopen gaat, dank zij de ‘looppil’ beter en inderdaad, ik praat met iedereen (vraag maar aan Karen, (zie hieronder).

Dus ook met de ‘baasjes en vrouwtjes' van. Het is een beetje mijn lijfspreuk geworden, net zoals ‘Waarom zal ik moeilijk doen als het ook makkelijk kan’. Ik koester mijn lijfspreuken, ze passen bij me.

Ik ben die tante

In een van mijn eerdere blogs (zie deel 3) schreef over een iets oudere tante c.q. huisbaas die met haar nichtje c.q. huurster in het weekeinde op stap wilde. Vorige week was ik die tante. Hoewel ik nu dus echt 50 jaar ben, voel ik me nog steeds 40 (en heeeeel soms 20).

Vorige week moest ik in verband met een oogontsteking onverhoopt naar het ziekenhuis. Het was droog en ik besloot met de bus te gaan en niet met de regiotaxi. De bushalte is nog geen 10 minuten lopen en dus een eitje. Toen ik bij de bushalte stond te wachten, kwam er een kennisje naast me staan, Karen. Zij is de 18-jarige dochter van een moeder die ik van de basisschool ken.

Als eerste ging ik zitten, Karen ging naar een ander plek. Omdat ik het wel gezellig vond om verder te kletsen, gewoon oprecht benieuwd naar hoe het met haar studie ging, ging ik naast haar zitten. De hele weg naar het station hebben we (in mijn optiek) gezellig zitten kletsen. Over haar studie, over mensen en kinderen die we allebei kenden en meer van dat soort zaken.

Ik zag Karen wel regelmatig op haar mobiel kijken, maar ik kletste gewoon vrolijk verder. Alsof we al jaren vriendinnen waren. We bleken ook in Woerden dezelfde richting op te moeten lopen. Leuk dacht ik nog,
kletsen we gewoon verder. Eenmaal aangekomen, had ze wel erg veel haast om de bus uit te stappen.

‘Ik spreek je nog wel’, riep ze en weg was ze. Ik had de komende 15 minuten, al lopend, de tijd om hierover na te denken. In het ziekenhuis aangekomen moest ik eerst naar de WC, moet ik altijd. Toen ik in de spiegel keek zag ik wat zij ook gezien moest hebben. Een niet meer zo’n piepjonge vrouw met een tikkeltje overgewicht en al een paar grijze haren.

Kortom, ik zag die tante die zich nog jong voelt, maar het niet meer is. Ik zag die docente Nederlands toen ik nog op de Middelbare School zat. Dat was even slikken, pas op de plaats, ik ben geen 20 meer.

Golden Earring

Ik ben al jaren fan van deze bands en heb de Golden Earring al 3x live gezien, Ook hebben manlief en ik een solo concert bezocht van drummer Cesar Zuiderwijk. Leadzanger Barry Hay en Cesar komen wat mij betreft beiden in aanmerking voor de ‘Leuke Mannen’-serie in het blad LINDA, alhoewel haar leuke mannen meestal wat jonger zijn.

Gisteren las in de krant dat de Golden Earring 50 jaar bestaat en een concert gaan geven in de Ziggo Drome in Amsterdam: het ‘Five Zero’ Concert. Ik probeer daarbij aanwezig te zijn.

Top 40 & de Stones

Ook de Top 40 bestaat al 50 jaar. Een van mijn andere favoriete bands zijn The Rolling Stones. In 1965 stond het nummer ‘I can get no satisfaction’ op de eerste plaats in de Top 40. Tijdens schoolfeesten heel veel gedraaid en nog altijd in de top 40 van mijn lievelingsnummers.

Nu ik dit zo opschrijf begin ik me toch iets ouder te voelen. Een beetje nostalgisch. Het besef dat deze bands al bestonden toen ik geboren werd. Raar idee. Ben ik nu toch een ‘oudere jongere’ of een ‘jongere oudere’? Ik hou maar op het laatste.

Via Youtube laat ik Satisfaction extra hard door de speakers knallen. Ik kan niet stil blijven zitten.
Geen probleem, alleen hond Jessie is thuis. Ik voel me weer 20.

Oja, ik ben dus 50 geworden (maar ik voel me nog steeds 40)

Ik ben altijd in beweging gebleven, van een driewielfiets, naar een kinderfiets, naar een gewone fiets, naar (heel kortstondig) een brommertje, naar een ‘busje van de zaak’, naar een race auto en om te eindigen bij een scootmobiel c.q. rollator c.q. rolstoel. Als het maar rolt.

Met behulp van deze vervoersmiddelen, het openbaar vervoer, de regiotaxi en lieve vrienden kom ik waar ik ziijn wil. Ook de komende 50 jaar!

Walk through life and talk to everybody!
Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan.
Van A naar Beter zogezegd, ondanks of desondanks de beperkingen door de MS

Op Zandvoort 1990

Ik blijf schrijven, over de leuke en minder leuke dingen in een leven met MS. Over het leven zelf. Met de nodige zelfspot en gewone observaties van de dingen en mensen om mij heen.

Wil je meer lezen, check dan regelmatig de FemNa40 site of mijn Facebook pagina.