Dit is een onderwerp dat voor velen bekend voorkomt/kwam.
Stel je voor je wordt uitgenodigd op een feest of verjaardag, wat trek je dan aan?
Ga je als jezelf… of pas je je aan, aan wat die mensen leuk vinden, om maar vooral niet op te vallen.
Dresscode
Ik had er een gesprek over met 4 dames die een eigen business hebben, die goed gekleed moeten gaan. Eén van hen had een interview met de Glossy, waar gezegd werd dat ze rustige kleren moest aantrekken. Haar antwoord was: 'dat wil ik niet, want ik wil als mijzelf komen, ik ben wie ik ben.'
Dit gebeurt natuurlijk veel vaker, je moeten aanpassen, dat doen we vaak genoeg. Bij bepaalde gelegenheden doe je dat ook, gewoon uit respect en soms is er een dresscode, ook dat is weer leuk.
Onzekerheid
Maar vaak, misschien onbewust, pas je je aan aan je omgeving, terwijl je liever op bijvoorbeeld hakken, gympen of flatjes loopt. Het commentaar van je vriendinnen, familie of werk wil je voor zijn. Is dat je eigen onzekerheid? Ondertussen valt je eigen identiteit weg.
Leeftijd
Misschien heeft het met ouder worden te maken, want ineens doe je dat niet meer, je aanpassen. Ik in ieder geval niet. Dat is het mooie van ouder worden, je ziet ineens dat er meer geaccepteerd wordt.
Acceptatie
We waren afgelopen weekend met 50 mensen naar Lissabon (met het bedrijf van mijn man). Het was prachtig om te zien, iedereen was zichzelf en het kon!
De één liep in spijkerbroek, de ander in een prachtig jurkje. Het was zo een fijne, gemoedelijke sfeer.
Acceptatie en vooral niet oordelen, dat is denk ik waar het eigenlijk allemaal om draait. Wie je bent of wat je doet, het mag allemaal niet uitmaken… leven en laten leven!
Natuurlijk moet je je soms aanpassen, dat doe je zelfs voor je man en kinderen, maar het moet niet je IK veranderen.
