Afgelopen week gebeurde er eigenlijk niet zo heel veel bijzonders, behalve natuurlijk de begrafenis van Lajos Kalanos. Een mooie, imponerende uitvaart met een dienst in onze Basiliek van Laren,
de St. Jan.
Er werden veel verhalen verteld over de markante man, zigeuner muziek gespeeld en heel veel foto’s vertoond. Als afsluiting was er een condoleance in Moeke Spijkstra, waar veel tv-mensen uit Hilversum waren.
Lijfspreuk
De dagen na zijn overlijden leef je in een soort niemandsland. In eerste instantie moet je nadenken over de soort begrafenis. Merel was toen 7 en Nikita, Hans z’n dochter, was 19 jaar. Ik weet nog goed dat hij ’s middags overleed. Eigenlijk gebeurde het best gek allemaal.
Ik had op dat moment de leukste en stoerste kinderkledingzaak van Laren, Just Juniors. Ik werkte in de winkel en Hans vanuit huis, waardoor hij ook veel Merel bracht en haalde naar de diverse clubjes en naar school natuurlijk.
Hans had het weekend daarvoor besloten gezonder te gaan leven. Hij was een echte Bourgondiër, die het leven leefde.
Een van zijn uitspraken was ook altijd: 'er is geen mooier leven, dan een beter leven!'
Nieuwe fiets
Hans had op zaterdag een fiets gekocht in Hilversum, welke hij dinsdags kon ophalen. Op die bewuste dinsdag bracht hij Merel naar balletles met de auto en parkeert pal voor mijn winkel. Ik geef beiden een kus en hij stapt in de auto om naar Hilversum te vertrekken.
Daar switchte Hans met Nikita, die met de auto naar Laren zou komen. Hij ging dan op zijn nieuwe fiets terug naar huis.
Hans stapt in de auto om weg te rijden en ik roep nog lachend: 'Neem wel je mobiel mee, want straks knal je tegen een boom!'
Op een bepaald moment sta ik af te rekenen met een klant en de telefoon gaat. Een vrouw compleet in paniek schreeuwt:
'u moet nu naar huis komen, want uw dochter staat te gillen als een gek. Uw man is niet goed geworden…'
Op stel en sprong weg
Ineens voel je dan dat het serieus is. Ik ren naar de balletstudio, die vlak naast de winkel gevestigd is en zie daar gelukkig mijn allerbeste vriendin zitten, omdat haar dochtertje ook op ballet zit. Ik zeg haar snel wat er is gebeurd en vraag of zij Merel mee naar huis wil nemen, totdat wij duidelijkheid hebben.
Ik rij als een gek naar huis, gelukkig in het dorp. Daar aangekomen tref ik Nikita volledig over haar toeren aan en zie een buurvrouw mond tot mond beademing toepassen op Hans, die tussen de afvalbakken aan het begin van onze oprit ligt.
Helemaal grijs en grauw! Eigenlijk weet je op dat moment wel dat het einde verhaal is, maar toch. Ondertussen is er een politieagent gekomen, een bekende, die zich afvraagt waar de ambulance blijft.
Het heeft zeker 15 minuten geduurd voordat die er was, omdat ze onze straat (!) niet konden vinden en dat terwijl het ziekenhuis aan de andere kant van het dorp is.
Reanimeren
De straat is inmiddels volgelopen met omwonenden, Nikita’s moeder is bij haar en ik kniel neer bij Hans. Probeer nog contact met hem te krijgen, maar tevergeefs. Op dat moment komt de ambulance en de broeders sturen mij weg. Ze proberen Hans nog met schokken bij bewustzijn te brengen.
Teken van boven
Inmiddels staat naast Remco, de wijkagent, ook Frits Spits, mijn buurman, bij mij. Ik weet niet meer hoe lang, maar op een gegeven moment komt er een lichtstraal door het wolkendek heen en ik krijg een rilling over mijn hele lijf.
Ik zeg tegen de heren: 'Hij is weg!' Binnen een minuut komt één van de broeders naar mij toelopen en zegt dat hij niets meer kon doen en Hans is overleden! Zomaar plotseling op een dinsdagmiddag…..
Papa is dood
Vanaf dat moment gaat het hele circus draaien. Mijn zeer doortastende schoonzus is inmiddels ook aangekomen en neemt een deel de leiding over. Hans wordt na de nodige formaliteiten bij ons op de bank gelegd in afwachting van de uitvaart-maatschappij.
Nikita en ik zitten aan mijn 'keukentafel' met mijn broer en schoonzus. Mijn vriendin komt met Merel, want die wilde perse terug naar huis. Ga dan je kind van 7 maar eens zeggen dat papa dood is…
Ik denk dat dat voor mij het heftigste moment is geweest, wat ik ooit heb meegemaakt. Merel is een wijs en zeer gevoelig meisje. Ik zei tegen haar: 'ik moet je wat zeggen… papa is dood,' waarop zij mij aankijkt en met hele kleine stem en een traan rollend over haar wang vraagt: 'zie ik hem dan nooit meer?'
We nemen Merel mee naar de bank, waar het lijkt alsof Hans slaapt en ze geeft hem een kusje. Wij gaan terug naar de keuken verder met de gekte van dat moment.
Een 'vrolijk' afscheid
Die nacht liggen Merel, Nikita en ik in bed. Ik vraag hun hoe zij de begrafenis willen hebben, waarop Merel zegt: 'Mama, we maken er een feestje van. Papa hield altijd van feestjes en jij maakt altijd goede feestjes.' En zo begonnen wij met zijn drietjes te fantaseren over het feest dat wij Hans wilden geven.
Het is een hele spetterende dag geworden, met een zeer volle Basiliek. Hans was een hele goede bekende geweest in de reiswereld en een echt notabele van het dorp Laren. Daarnaast was heel Merels klas aanwezig met alle ouders, want dat wilde Merel heel graag.
Er was natuurlijk heel veel verdriet, maar ook vrolijkheid. Ik had iedereen gevraagd zich kleurig te kleden en vooral veel bloemen mee te nemen. Bij de teraardebestelling werden ruim 50 gekleurde ballonnen opgelaten en hadden alle kindjes uit Merels klas een gekleurde vlinder gemaakt, die door juffrouw Manon waren geplastificeerd. Deze vlinders hebben maanden lang op Hans zijn graf gestaan!
Je kunt mij altijd bellen
Tijdens de condoleance die wij hielden in het geweldige restaurant Hamdorff, leek er geen einde te komen aan de rij,
om uiteindelijk het glas op Hans te heffen!
Van een van de dames uit het dorp kreeg ik het boekje 'Je kunt mij altijd bellen' van Karin Kuipers, de weduwe van Karel Glastra van Loon. Een echte aanrader voor iemand die pas weduwe is geworden, omdat hierin precies het proces staat beschreven van jezelf, maar vooral ook hoe de buitenwereld met jou en je gezin omgaat.
Ik heb er enorm veel aan gehad. Binnenkort koop ik het ook voor Jutka, de vrouw van Lajos, die helaas nu ook door die hel moet van verdriet, verwerken, teleurstelling in vrienden/familie, je leven weer langzaam oppakken op jouw manier en ook weer het plezier terugkrijgen in je leven!
