Armen met kipfiletjes en het dronkenman’s loopje, wat hebben deze dingen met elkaar te maken? Voor de meeste vrouwen geldt wellicht alleen het ‘armen’ probleempje, voor mij, gelden helaas alle omschrijvingen.
Met het ouder worden, althans, zo werkt dat bij mij, wordt het lijf minder strak. Ik heb al behoorlijk last van kipfiletarmen of, zoals Sylvia Witteman het omschrijft: bingo armen. Er bungelt wat overtollig huid cq vet aan onderkant van mijn bovenarmen.
Charlie Chaplin loopje
Ook heb ik last van een Charlie Chaplin loopje, ook wel bekend als het dronkeman’s loopje. Je weet, een wat zwabberende loopje, een beetje wijdbeens. Kortom, lopen alsof je een wijntje teveel op hebt. Zelf heb ik zo’n loopje in combinatie met het lopen met stok: ik loop dus zoals Charlie Chaplin loopt. Een beetje zwabberen met een stok. Ik heb alleen bolhoedje op (soms wel een beginnend snorretje, maar dat is weer een ander probleem).
Dit loopje is bij mij niet gevolg van een borreltje teveel. Ik loop zo de hele dag, in de loop van de dag, als de vermoeidheid toeslaat, wordt het erger. Ik heb dan steeds meer ruimte nodig om te kunnen lopen.
Balans
Dit alles als gevolg van MS, op de een of andere manier beïnvloedt MS bij mij (en vele anderen) de balans. Door de beschadiging van de myeline en daardoor de werking van het centraal zenuwstelsel, gaat de aansturing van de spieren en het zien minder goed. Tot zover de theorie, de praktijk is dus een verslechterde balans en dat lijdt dan weer tot het Charlie Chaplin loopje. Dus als jullie me zien lopen; nee, ik ben niet dronken!
