Ai… Wat is dit precies?

Ik word ontzettend geraakt, boos, verward en voel me machteloos.

Wat kan ik hiervan leren?

Van het me zo rot voelen, dat ik niet weet waar ik heen moet of wat ik moet doen. Ik ben naarstig op zoek naar het van me afpraten, schrijven (ik blog, dankbaar!) en tekenen. En ja... ik heb ook een zak chips leeggegeten.
Dat dan weer wel.

Ik ben een emo-eter bij tijd en wijle. Ik gun het mezelf ook wel. Soms dan. Als een mankementje dat bij me hoort. Daarom zitten m’n broeken dan weer strakker en ben ik eigenlijk een paar kilo te zwaar.

Gaat het goed met me dan hoor je me niet. Maar als het een beetje tegenzit of ik werk zelf de boel weer tegen, dan lukt het me ook niet altijd om maar lekker te tekenen en weer in m’n goeie hum te komen.

Huilen doe ik dan ook veel en troost zoeken in de natuur, de vogels, toch tekenen en oke die zak chips.
Maar hee, zo lang het 1 zak chips is (en dan was het ook nog zo’n kleintje, niet een voordeelverpakking). Prima!

Je bent ook nog steeds mens. Ik ook. En ik weet het niet altijd wat ik met m’n gevoelens aan moet. Waarom ik reageer op iets zoals ik reageer.

Ik vind het wel interessant. Beroepsmatig helemaal natuurlijk. Dus ga ik zeker op onderzoek uit en probeer het via het tekenen of mediteren of praten met een coach of iemand wiens mening ik erg op prijs stel uit te vogelen. En ja dan kom je tot inzichten.

Ah!

Mijn werk bestaat uit het zorgen voor het opdoen van inzichten voor mijn cliënten. Huh? Ja, mensen komen zelf tot inzichten bij mij door een combinatie van praten, tekenen en schrijven bijvoorbeeld.

En die inzichten zijn waardevol. Heel waardevol! Ik schrijf ze voor mezelf vaak op. Om het niet te vergeten.
De situatie, de gevoelens en uiteindelijk het inzicht. Het aha-moment.

Vervolgens kan er weer iets in mijn glazen weckpot met briefjes waar ik op schrijf waar ik dankbaar voor ben.
Ik ben er vorig jaar voor het eerst mee begonnen, de Gratitude Jar, dankbaarheidspot. 

Op 31 december is het jaar voorbij en lees je alle briefjes nog eens opnieuw. Heerlijk, verfrissend, verhelderend en zo leuk om terug te lezen. Het hele jaar in vogelvlucht en dan juist de positiviteit, de lieve briefjes, maken het zo speciaal.

Dan denk je toch: ik doe het best goed eigenlijk. Ik heb een heleboel om dankbaar voor te zijn. En ik ben er ook dankbaar voor.

Het woord dankbaar is wel een dingetje bij mij. Ergens heeft het een negatieve lading. Ik heb er een idee bij dat ik iemand dankbaar moet zijn en met sommige dingen rijmt dat niet met hoe ik het zie.

Sommige dingen zijn zo vanzelfsprekend dat ik ook niet verwacht dat een ander mij daar dankbaar voor is.
Het is wel een ‘verlicht’ woord, dat dankbaar. Past helemaal in deze tijd.

Ik ben er iets te nuchter voor en te aards. Ik draag te vaak rode sokken denk ik. Daarnaast ben ik een Stier van sterrenbeeld  (Aarde-teken) en mijn ascendant is Steenbok (ook Aarde-teken).

Ik zou dus te nuchter ‘moeten’ zijn voor het werk wat ik doe, medium zijn, intuïtief creatief coach. Ik vertrouw erop dat die combinatie mij mijn werk op de allerbeste manier laat doen.

Maar verlicht zijn, is wat we tegenwoordig nastreven met die flow enzo. Tja… ik ben nog steeds hier op Aarde, met beide voeten in rode sokken en vind een heleboel mensen lief of aardig.

Maar soms ben ik gewoon boos. En wil ik even ergens tegenaan schoppen. Of ga ik heel hard fietsen tegen de wind in. Of kras ik een tekenvel vol. Dat lucht op! Echt!

Wat doe jij als je het even niet weet? Ik ben heel benieuwd!

Laat je het me weten?