Even een nogal girliegirlie-dingetje: ik heb een hele tijd een behoorlijke Grey's Anatomy-verslaving gehad. Ik weet het, Fargo, House of Cards en Suits klinken allemaal véél hipper, maar het was al te laat.

Die filosofische voice-over, de corny quotes en de muziekmontage... allemaal ontdekt tijdens een griepje - je moet toch wát - en daarna kon ik niet meer stoppen.

Inmiddels ben ik wel afgekickt. Maar vandaag moest ik toch wel even denken aan de scenes waarin personage Izzie, om een teleurstelling te verwerken, begint met bakken. En hoe! Tientallen taarten en massa's muffins.

Controlfreak

Ik zit momenteel in een periode waarin ik even wat rust moet nemen. Dus ben ik meer thuis en heb ik meer tijd. Wandelen helpt en hardlopen, maar ook mindfulness, schrijven, bloggen, lezen, en - 'kuch' - kleuren.

En sinds een tijdje bak ik dus ook. Nu ben ik zeg maar echt het tegenovergestelde van die beeldschone keukenprinses, die in haar bloemetjesschort allerlei smetteloze op-gevoel-gemaakte improvisaties tevoorschijn tovert. Met d'r snufje hier en een scheutje daar, allemaal veel te vaag voor mij. Dus halleluja voor het bakken!

De controlfreak in mij wordt echt helemaal happy van al dat afwegen, opmeten en timers instellen. I-de-aal: overzichtelijk mise-en-placen (met je eitje, afgewogen hoeveelheid bloem en maatbeker melk), vervolgens ultiem rustgevend een beetje kneden of klutsen en terwijl je huisje zich daarna met heerlijke geuren vult, begin jij alvast aan het af-cateren.

Beslagkom door de afwas en klaar. Veel zenner dan dit wordt het niet. En nooit geweten dat je ook überculi kon doen at home! Wát een ontdekking.

Baksels for breakfast

Bakken voor jezelf is trouwens súpersaai. En succesjes moet je wel een beetje delen, vind ik, dus heb ik afgelopen week gastvrij geserveerd, aardig aangesneden en mega meegebracht. Sharing is caring en bloggen is ook delen, dus een recept kan natuurlijk niet uitblijven.

Mijn meest verrassende oventraktaties waren deze ontbijtmuffins. Baksels for breakfast, wat een luxe. En dat zonder roomboter en zonder suiker. Hatseflats! Applaus voor jezelf.

Benodigdheden

• 125 gr havermout
• 125 ml soyamelk
• half doosje frambozen (vriesvak)
• handvol blauwe bessen
• handje fijngehakte amandelen
• 1 ei
• 1 1/2 banaan
• halve eetlepel kaneel
• halve theelepel bakpoeder

Bereiding

Oven voorverwarmen. Banaan fijnprakken en mengen met het ei. Daarna de havermout, soyamelk, kaneel en het bakpoeder toevoegen. Kloppen of mixen. Dan pas de frambozen, blauwe bessen en amandelen erbij doen en het mengsel in de muffinvormpjes scheppen en 20 minuten op 200 graden in de oven laten et... voilà!

Door het halfwarme fruit voor mij zoet genoeg, maar mijn vent bedruppelt ze in de morgen nog graag even met honing.

Slagveld

Of ik opeens in een bake-my-day-held veranderd ben? Nou, niet echt, natuurlijk. Het waren niet allemaal
'ik-verdien-een-lintje'-exemplaren, want de inhoud van mijn splinternieuwe taartvorm kon ook een keer zó door naar de vuilnisbak. Nu snap ik trouwens ook eindelijk waarom 'misbaksel' tevens als scheldwoord gebruikt wordt. Rotding. Maarre... beginnersfouten genoeg, dus.

Veel geleerd: bakpoeder is niet - ik herhaal - niet hetzelfde als bakmeel, cacaopoeder betekent eigenlijk stofwolk en mixers moet je never nooit (ook niet) 'heeeel even' bovenhalen. Niet doen. Is heel blond. Oh... en natuurlijk brandde ik mijn onderarm bijna elke keer als ik heel trots iets uit mijn oventje wilde halen.

Een ontplofte keuken als strijdtoneel, mijn haren vol beslagspetters en ik, die moedig, maar gewond van het slagveld terugkeerde.

Mazzel dat die Grey's Anatomy quotes bij bijna alles helpen:

'So chin up. Put your shoulders back, walk proud, strut a little. Don't lick your wounds. Celebrate them. The scars you bear are the signs of a competitor. You're in a lion fight. Just because you didn't win doesn't mean you don't know how to roar'.

Dus ik, ik bak lekker door. Wroaaarrrrr...