Vroeger als klein meisje keek ik elke winter naar de schaatsers Ard Schenk en Kees Verkerk. Ze hadden gebreide mutsen en waren absoluut mijn helden. Eerlijk gezegd was ik heimelijk verliefd op Ard.
In zwart/wit natuurlijk zag ik hem baantje na baantje glijden op het ijs. We zaten met pen en papier klaar om de tijden te noteren. Bij elk interview dat hij gaf, zat ik smachtend voor de tv. Ik droomde natuurlijk van hem als mijn latere man en welke landen we wel niet zouden bereizen.
Ard Schenk
Rolschaatsen
Samen met mijn broer en geïnspireerd door de heren Ard en Keesie pakten wij steevast na elke wedstrijd onze rolschaatsen om buiten op de stoep de wedstrijden na te bootsen. De boom aan het einde van de stoep voor onze huis, was het keerpunt. Mijn broer was altijd degene die in de echte wedstrijden had gewonnen,
dus meestal was hij Ard en ik dan Keesie.
Een hele enkele keer mocht ik Ard spelen, nou dan was mijn dag helemaal goed. Hoe simpel was het toen eigenlijk. Ik vraag me wel eens af of er nu nog kinderen zijn die onze huidige schaatshelden buiten op de stoep naspelen! Als ik Ard Schenk nu wel eens op tv zie, denk ik blij dat ik toch maar nooit met hem getrouwd ben.
Wat is dat een saaie man geworden of misschien altijd wel geweest!
Ontmoeting met Hein Vergeer
Een andere held van me, Hein Vergeer, mocht ik vorige week zelf in levende lijve ontmoeten. De week ervoor had ik adembenemend zitten luisteren naar zijn verhaal op tv over de oorzaak waarom hij tijdens de Winterspelen van 1988 helemaal wegzakte. Heel mooi en integer in beeld gebracht door de NOS Andere Tijden Sport. Wat een lijdensweg heeft Hein doorgemaakt.
Het bleek dat hij een ader in zijn lies had, die door een val van een paar jaar eerder dubbel is gaan zitten, waardoor zijn linkerbeen na een aantal rondjes schaatsen geen voeding meer kreeg. Hein werd toen, na de spelen, volledig afgebrand door iedereen. Gelukkig voor hem ontdekte men in 2001 wat de oorzaak was van zijn falen.
Maar goed, vorige week stond ik ineens oog in oog met mijn andere schaatsheld. Tja wat zeg je dan? Dat is zo stom. Ik ontmoet toch aardig wat bekendheden op de diverse feestjes en sta nooit met mijn mond vol, maar als ik iemand ontmoet waar ik vroeger veel respect voor had, een echte held voor mij, dan weet ik niets te zeggen.
Enfin... ik begon maar over de uitzending die ik onlangs had gezien. Hein vond het zelf erg mooi en eerlijk in beeld gebracht. Dat kan ook wel eens anders zijn, daar weten wij alles vanaf! Uiteindelijk stonden we samen over ons werk te praten, totdat Willibrord mij van verre riep: 'Gees, kom even. Je moet even een foto maken'. Ik riep daarop: 'tuurlijk schat, ik kom eraan'! Ik hoorde Hein lachen en dat was het einde van mijn rendez-vous met mijn voormalige held.
Hein Vergeer
Meerdere schaatshelden
Er zijn eigenlijk zoveel schaatsenhelden geweest. Ik heb altijd enorm genoten van Bart Veldkamp, Leo Visser, onze mooie Rintje Ritsma...en nog een heleboel anderen. Maar mijn held van dit moment is toch echt Sven Kramer. Wat had ik met hem te doen 4 jaar geleden. Ik zag dat hij verkeerd wisselde, zag Gerard Kempkes (ook zo'n goede schaatser toentertijd) hem de verkeerde baan aangeven. Wat een verschrikkelijk moment, 4 jaar voor niets getraind! Weer 4 jaar moeten wachten op een nieuwe kans. En die kans is er vandaag, 8 februari!
Zet 'm op Sven!
Ik zit er helemaal klaar voor, ben zelfs erg gespannen en nerveus voor Sven. Hij is de gedoodverfde winnaar. Gelukkig is hij behoorlijk nuchter, maar toch! Goud of niets liggen zo dicht bij elkaar met de Olympische Spelen. Ik kan niets anders doen dan alle positieve gedachten te zenden naar Sven en hopen dat hij zijn meer dan verdiende Goud gaat winnen!
Succes Sven, we leven met je mee!
Sven Kramer
