'Je mag de komende dagen niet op je kamer komen hoor,' zegt Willibrord van de week tegen mij. 'Hoezo dan,' vraag ik vrij onnozel.
Momenteel ben ik erg veel buitenshuis aan het werk en kom eigenlijk alleen nog maar thuis om snel te eten en te slapen en ben al helemaal niet met mijn verjaardag bezig.
Merel en Willibrord hebben samen een blijkbaar groot cadeau gekocht wat ik pas maandag mag openmaken.
Heel anders was het 2 jaar geleden, toen Willibrord een groot feest had georganiseerd voor mij toen ik 50 jaar werd. Alles was uit de kast getrokken, maandenlang was hij er helemaal druk mee. Al mijn vrienden, kennissen, zakenrelaties en uiteraard familie waren aanwezig.
Er lag toen een rot jaar achter mij en hij wilde uit waardering en respect, zoals W dat altijd zo mooi zegt, een feest geven om nooit te vergeten. Nou dat is gelukt!
Mooie locatie
In het nabij gelegen dorp hadden wij een locatie gevonden met grote kroonluchters en gouden spiegels, chique maar ook niet té. De gastenlijst gaf op een gegeven moment meer dan 150 personen aan die ook allemaal hadden aangeven te komen.
Alleen was er een noodweer voorspelt zoals we afgelopen week hebben meegemaakt, met bomen over de weg en takken in het rond vliegend, waardoor er toch op het laatste moment wat minder mensen waren, maar dat mocht de pret niet drukken.
De hele dag waren wij in de weer om ballonnen op te blazen, auto’s met borden langs de weg te plaatsen, zodat de mensen wisten waar ze moesten zijn, grote foto’s van mij in allerlei leeftijden sierden de wanden.
Een grote poffertjeskraam voor de deur, een heuse portier (een oude vriend van Willibrord), een volledig zeevisbanket ter beschikking gesteld door onze vrienden van Schmidt Zeevis uit Rotterdam.
Een keur aan zangers op podium
Het podium was opgebouwd, want er zouden verschillende zangers optreden. Alles was klaar voor het grote feest. Aan het eind van de dag ging ik langs de kapper en toevallig bij mijn DA drogist in Blaricum zat een visagiste van Chanel, die mij helemaal mooi opmaakte voor de avond! Het kon al niet meer stuk!
Altijd aan het begin van zo’n feest komen de eerste wat twijfelend binnenlopen, maar op een gegeven moment was het lekker druk, alleen het weer buiten werd steeds heftiger en heftiger!
De eerste zanger zong geweldig en de stemming kwam er goed in. Er was eten en drinken genoeg en tussen de artiesten door hadden wij een DJ in de vorm van mijn eigen 'schoonzoon'. Op een gegeven moment ging Merel samen met Karlijn,
haar vriendinnetje vanaf haar 2de jaar, een liedje van Allson Moyet zingen, Zo mooi, zo ontroerend!! Echt kippenvel.
Film over m'n leven
Toen was het de beurt aan Willibrord, die samen met zijn kinderen een film over mijn leven gemaakt hadden. In een half uur tijd werd iedereen meegenomen in mijn leven, van klein stout meisje naar de vrouw die ik nu geworden ben, met vele heftige momenten.
Zelfs de laatste toespraak van mijn moeder op haar sterfbed zat erin verwerkt. Tranen vloeiden alom, omdat veel mensen niet wisten van de vele dierbaren waar ik inmiddels afscheid van had moeten nemen, maar die wel prominent in de film aanwezig waren.
Tot op de dag van vandaag merk ik dat mensen die toen op mijn feest waren en mij niet zo heel goed kenden, een hele andere kijk op mij hebben gekregen, dan alleen maar de partner van Willibrord of de moeder van Merel.
Na deze ontroerende film kwam een zanger die een geweldige performance weggaf van André Hazes. De zaal ging helemaal uit zijn dak! Geweldig. Ik heb die avond alleen maar lopen genieten, gedanst, wat ik graag doe en gelachen! Heerlijk! Het was echt mijn avondje, mijn verjaardag!
Laatste afzakkertje thuis
We gingen nog door in de kleine uurtjes, maar moesten op een gegeven moment toch richting huis, wat slechts een paar straten verderop was. Moe maar zeer voldaan kwamen we thuis, waar we nog helemaal geen zin hadden om naar bed te gaan.
We hadden de overtollige schalen vis maar meegenomen, want ik had door alles helemaal niets gegeten en gedronken. Ik was zo opgegaan in mijn feest. Met een klein groepje hebben we toen nog lekker zitten nagenieten.
Ik heb mezelf toen voorgenomen…ik vier nu mijn 50ste verjaardag, maar daarna niet meer! Nou…misschien weer een feestje als ik richting de 60 ga, maar eerder niet.
Vandaar dat ik aanstaande maandag gewoon mijn dingen doe die ik altijd doe, ik moet zelfs naar een rapportgesprek van Merels school. We gaan ’s avonds even iets eten buiten de deur en ik mag het restaurant kiezen…, maar voor de rest geen polonaise voorlopig op mijn verjaardagen!
