Afgelopen vrijdag gingen Willibrord en ik naar de release van de nieuwe CD van Mariska van Kolck! Een verjaardagscadeautje aan haarzelf.
Van de zomer kwam Mariska bij ons thuis, helemaal opgewonden. Ze ging een CD maken! Haar ultieme droom.
Voor een zingende artiest is dat natuurlijk zoiets als een kindje krijgen. Alles van jezelf kan je erin leggen.
Ze vertelde ons toen wat haar beweegredenen waren om dit voor elkaar te krijgen.
Ze begon toen een idee te ontwikkelen voor een CD en vond een producer die het avontuur met haar aan wilde gaan, alleen deze persoon liet haar zitten. Weg droom!
Ze vertelde haar verhaal aan een vriendinnetje, waarop diens man antwoordde: 'Hoeveel heb je nodig?' Het bedrag wat Mariska noemde voor 16 nummers werd gedeeld en zo kwam er een bedrag per nummer uit.
De man van haar vriendin nam 4 nummers voor zijn rekening en zo is Mariska de boer op gegaan om sponsors te vinden voor haar CD. Ik vind het zelf een geniaal verhaal. Samen met haar broer heeft ze helemaal in eigen beheer de CD 'Wat een geluk' zelf geproduceerd. Hoe stoer is dat!
Regelmatig komt Mariska langs om Willibrord van haar plannen op de hoogte te stellen en dan zitten we gezellig bij te beppen, zoals we dat noemen. Na de laatste keer in de zomer wenste we haar uiteraard veel succes met de productie van de CD.
Een paar weken geleden belde ze helemaal opgewonden op, want precies op haar 50ste verjaardag, die ze in eerste instantie helemaal niet wilde vieren, omdat ze in de productie van 'Wim Sonneveld' op de planken staat en geen tijd had etc., etc.,
zou haar nieuwe CD gelanceerd worden, nota bene in Noordwijks Hotel van Oranje!
Daar aangekomen waaide ik helemaal uit en het regende ook nog als een gek. Het feest werd gehouden in het strandpaviljoen. Ik was not amused, vooral omdat ik ’s morgens nog even gauw mijn haar had gekruld. Weg krullen!
We werden door een klein golfkarretje van de parkeerplaats naar het strand gereden. W. en ik zaten al, toen Arnold VanderLyde instapte. Wow, wat een grote vent is dat toch, maar ook een hele lieverd, dat zie je zo! Hij vroeg gelijk aan W. met diep respect: 'grote meester, hoe is het met je?'
Het valt mij altijd op dat mensen die zelf de top hebben bereikt een enorm respect hebben voor Willibrord, dat doet mij goed en ben er enorm trots op dat ik op zulke momenten aan zijn zijde mag staan. Willibrord heeft werkelijk alle groten der aarde in het verleden geïnterviewd en dat krijg je niet zomaar voor elkaar. Alleen als je een gedrevenheid van een topsporter hebt.
Enfin, Antje Monteiro met een vriendin stapten ook in. Het begon dus al zeer gezellig! Aangekomen bij het strandpaviljoen stonden de fotografen en camera’s al te draaien. Antje riep nog: zo ga ik niet op de foto! Maar ik denk dan bij mezelf, ach het is toch op het strand! Ik duwde m’n haar een beetje in model en nam mijn glimlachende pose naast W. aan, die ongetwijfeld volgende week in de bladen te zien zal zijn.
Mariska was helemaal uitgelaten en blij dat er zoveel vrienden van haar waren, maar was toch ook wel nerveus voor de lancering van de CD. Wij gingen even socializen zoals dat heet en kwamen Jan en Monique des Bouvrie tegen, Dick Jol met zijn verhaal over de rimboe, Karin Bloemen, Dries Roelvink die aanstaande woensdag een nieuwe CD lanceert, Leontien van Moorsel en een groot aantal zakenmensen.
Op een gegeven moment moesten we allemaal in een grote kring rond het podium gaan staan. Arnold kreeg de eerste CD overhandigd en vertelde een zeer smakelijk verhaal over zijn vriendschap met Mariska en zijn geloof dat mannen heel goed alleen maar bevriend kunnen zijn met vrouwen en dat daar niet altijd seksuele gevoelens bij hoeven te komen. Ik vind dat een hele mooie. Zelf heb ik een groot aantal mannelijke vrienden zonder dat daar enige andere gedachten bijkomen.
Mariska zong 4 nummers van haar CD, allemaal even mooi! Eén liedje raakte mij enorm en dat is het liedje 'Een laan in Den Haag' van Conny Vanderbosch, die helaas veel te vroeg is overleden.
Dat liedje doet mij denken aan mijn puberteit en mijn hang naar Den Haag, omdat ik daar geboren ben, mijn familie daar woonde en ik er veel ging logeren. Op dat moment van mijn leven wilde ik altijd liever in Den Haag zijn en het voelde altijd alsof Conny mijn liedje zong!
Na het zingen was Mariska helemaal opgelucht, eindelijk kon ze genieten van alle felicitaties en haar verjaardag vieren!
Wij kropen er langzaam tussenuit om zo weer terug te gaan naar onze 'laan' in Laren, waar ik ’s avonds tijdens een borrel in ons café Het Bonte Paard een lezeres (ja echt!) van mij tegenkwam en mij complimenteerde over deze blog. Wat een kleine wereld weer!
