Afgelopen weekend waren wij in het mega gezellige Eindhoven. Niet zozeer qua stad om te winkelen, in ieder geval heb ik de leuke winkels niet kunnen ontdekken in het stadscentrum, maar wel om de mensen zelf.
We waren uitgenodigd door Pieter van de Leegte van de VDL groep voor de voetbalwedstrijd Eindhoven-Excelsior. Ze verloren glansrijk van mijn Rotterdamse clubje, maar dat mocht de sfeer in de business lounge niet drukken.
De stemming werd er goed ingebracht door een DJ en de nodige drank uiteraard. We kwamen zulke vriendelijke mensen tegen. Eén ervan was de zeer goed uitziende 75 jarige Ed, die als stelregel had: de meeste mensen sterven in bed, dus ik ga nog maar even door!
Om 00.30 uur was het over in de business lounge, dus gingen we met z'n allen nog een afzakkertje halen in het centrum. Uiteindelijk lagen wij pas om 03.00 uur in ons hotelbed! de volgende dag hadden we het 50 jarig huwelijksfeest van mijn oom en tante. Ik was blij dat ik de wijn flink had afgewisseld met Spa blauw. Willibrord had het een stuk zwaarder!
Op naar Toscane
Na een druk weekendje dus, eindelijk naar Toscane. Ik moet zeggen dat het waar is wat er over de streek wordt gezegd. Het is er schitterend, de mensen zijn vriendelijk en je ademt hier Renaissance.
Florence met haar mooie beelden en gebouwen, maar je kunt er ook goed winkelen. Na een dagje zo rondgesjouwd te hebben, kwamen wij in hartje stad in een café annex pizzaria terecht, namen een klein hapje en een goed glas wijn (dat hebben ze hier volop!) en raakten aan de praat met Alex de eigenaar.
Het blijkt dat hij een huis heeft in de Warmoesstraat en jaar in, jaar uit in januari komt. We drukte hem op 't hart dat hij beslist naar ons Spaanse restaurantje Centra moet gaan, wat bij Alex praktisch om de hoek is.
We namen afscheid van Alex en zijn mooie Italiaanse vrouw om richting de trein te gaan naar ons Hotel in het gezellige plaatsje Montecatini Terme.
Herkend als BN'er
De eerste nacht verbleven wij in een hotel cq countryhouse in Bologna, waar we 's avonds rond 21.30 uur aankwamen,
nadat we een hele heisa hadden gehad met de autoverhuurder. Het begin was dus niet zo lekker.
Enfin, we kwamen aan in ons eerste hotel, waar we snel onze koffer in de kamer hadden gezet om naar het restaurant te gaan. We komen daar binnen in een typisch Italiaans etablissement. Wanden vol met foto's, families aan tafels, geroezemoes,
maar wel schoon.
We kregen het enige tafeltje wat nog vrij was toegewezen en werden uiterst vriendelijk door de eigenaar en diens zoon geholpen om iets lekkers uit te zoeken. Toen wij heel gezellig zaten te praten met elkaar, zei de eigenaar in zijn beste Engels tegen Willibrord: 'you are from television, isn't?'
We keken elkaar aan, zo van in de middle of nowhere krijg je van een lief Itialiaans mannetje ineens uit het niets deze vraag.
Hij vertelde dat W. een markante kop had en hij hem herkende. Apart toch!
Een strandje pikken
Op onze tocht in Toscane gingen wij naar het strand en kwamen zo in de badplaats Viareggio terecht. Deze plaats wekt bij mij herinneringen op uit de verhalen die ik gelezen heb over Coco Chanel in Deauville. Mooie oude statige panden richting de zee, een ruime boulevard waar iedereen flaneert.
Later die dag gingen wij langs de kust rijden om rond 14.30 uur ergens een hapje te gaan eten en kwamen zo in het kustplaatsje Forte dei Marmi terecht. Met veel moeite konden we een parkeerplekje vinden tussen alle grote Porsches, Audi's en BMW's en stapten uit.
Winkelstraat
De restaurants aan de straat zaten helemaal vol en gaven behoorlijke prijzen aan. Ik zei tegen W. dat we maar even verder moesten kijken en zag in de verte winkeltjes landinwaarts. We liepen tegen gesloten winkels van Prada, Louis Vuitton, Chanel etc aan. Maar geen eettentje.... Iedereen liep over straat te paraderen in de meest fantastische kleding en dito schoeisel, zoweggelopen uit een modemagazine. Het leek ons eigen Laren wel.
Eindelijk vonden we op een pleintje een klein restaurantje, waar een serveerster ons uiterst onvriendelijk liet weten dat ze gesloten waren, terwijl het terras helemaal vol zat.
Gelukkig een klein stukje verderop was een heuse koffiebar met lekkere broodjes en uiterst vriendelijk personeel, zodat wij onze honger en dorst even konden stillen en lekker genieten van de heerlijkste cappuccino en mooi aangeklede mensen (high heels is écht de mode in luxueus Italië).
Lucca
Op de terugweg naar ons hotel wilden we ook nog even langs Lucca. Op de weg ernaar toe was het enorm druk en op een gegeven moment zagen wij allerlei verklede mensen lopen. Volwassenen o.a als Sneeuwwitje of als ridder, ook flinke Halloween uitdossingen.
Lucca is omgeven door een middeleeuwse stadsmuur en daar binnen waan je je in de middeleeuwen en zeker nu iedereen er sprookjesachtig uitzag, was het plaatje compleet. Het bleek dat de eerste editie van de Comics aan de gang was. Het leek wel alsof we in het decor van een speelfilm terecht waren gekomen.
Dit schouwspel achter ons latend, trotseerde we wederom de drukte en de file, om zo lekker in een straatje achter ons hotel de dag af te sluiten met een kleine maaltijd en daarna zeer voldaan richting bed te gaan!
