Afgelopen weken is er veel gesproken over Zwarte Piet, voor de één een lastig en gevoelig onderwerp, voor de ander iets wat gewoon bij onze traditie hoort.
Maar bij ons in de stad is dit jaar de intocht…
En dan ga je toch heel anders kijken en luisteren naar wat er allemaal geschreven en gezegd wordt.
Ga ik nou de stad in om dit kinderfeest te vieren of blijf ik thuis omdat er misschien een vervelende sfeer zal gaan ontstaan tijdens het arriveren van die meneer met zijn Pieten… (welke kleur ze dan ook zijn)?
Ik wist het niet, het ene moment dacht ik: we gaan gewoon! en het andere moment dacht ik: we kijken wel lekker tv! Totdat we afgelopen zaterdag de stad in gingen, toen had ik opeens het antwoord: we gaan met de intocht naar de binnenstad!
De stad van Sinterklaas
Ik ging afgelopen zaterdag met mijn dochter Bo de stad in, lekkere boerenkaas kopen en kibbelingen eten.
Dat kibbelingen eten doen we altijd zittend op de trappen van het stadhuis op de markt. Terwijl we daar zaten te smikkelen van de warme dampende visjes in een krokant jasje, onze vingers onder de viskruiden en saus,
zag ik opeens waar we terechtgekomen waren; In de stad van Sinterklaas!
Het stadhuis is niet meer het stadhuis
Het is het huis van Sinterklaas! En waar normaal niet geparkeerd mag worden, daar staat nu een P bord... we gingen op onderzoek uit! Jawel, een parkeerplek voor Amerigo! En een straat vol met vlaggen, waar druk geoefend werd door kinderen die gaan optreden voor de Sint.
Er kon geknutseld worden, 3D kleurplaten, een echte Sinterklaaswinkel, aftelkalenders, jute zakken buiten op straat, kadootjes… Ik was om!
Sinterklaasvirus
Ik ben ook dit jaar weer gevangen door het Sinterklaasvirus, ik vind het toch nog steeds leuk, al gelooft mijn dochter sinds vorig jaar niet meer, zijn de liedjes misschien dit jaar anders, is er een kaaspiet en een stroopwafelpiet, maakt mij niets uit!
Voor mij blijft het gewoon, hoe het ook gevierd wordt, een familiefeest met een hoop gezelligheid, warmte, kruidnootjes en liedjes zingen bij de kachel!
Nog maar een paar nachtjes slapen, dan staan we te wachten op de kade, vliegen de pepernoten ons om de oren, gaan we met koude handen lekker ergens binnen een warme choco drinken, zingen we voor het slapen gaan een lied, stoppen we een peen in onze schoen. En worden we de volgende ochtend veeeeel te vroeg wakker van de spanning!
En dan is het aftellen begonnen... op naar 5 december!
