Ik heb een dikke kont, zo dat is er uit! Nu organiseer ik een yogavakantie die daar dan wel bij past...
die dikke kont? 

Is het niet zo dat yogamensen altijd van die dames en heren zijn die zeer beheerst en volledig in controle alles doen, dus ook eten.

Zelfs als ze behoorlijk laat zijn voor de yogaklas, zelfs dan doen ze rustig hun fiets op slot en geloven ze niet in het feit dat ze eigenlijk al te laat zijn voor de les (er is niet zoiets als te laat, tijd bestaat niet).

Oke goed, dan weet ik dat ook want ik haast me altijd de neten om op tijd te zijn. Ik kom soms hijgend de yogales binnen, rol net weer te hard m’n yogamat uit waardoor de professionele yogi’s enigszins verstoord opkijken. Ook zeg ik gezellig gedag tegen bekende gezichten. Dat is ook niet zo normaal als dat je zou denken hoor.

Yoga is zeer serieus en gezellig gedag zeggen hoort daar dus niet bij. Ben ik dan wel het type om een yogavakantie te organiseren? Mijn lichaam is ook niet echt yoga. Mijn knieën steken in lotus recht overeind. Mijn buik zit soms in de weg en mijn schouders hebben besloten om behoorlijk stijf te zijn. Maar van yoga word ik wel heel blij, ik merk dat ik de mantra’s zingen en het mediteren heel erg fijn vind.

Yogavakantie

Zo fijn dat ik maar eens besloot om op yogavakantie te gaan. Daar kwam ik er al snel achter dat het helemaal niet uitmaakt of je een dikke kont hebt of dat je buik in de weg zit. Het gaat erom dat je zoveel mogelijk ontspanning vind in de yogaoefening die je doet. Het moet niet gaan om verder te komen dan je buurman.

Acceptatie van je lichaam (met kont en buik) is een van de dingen die ik geleerd heb. Als ik door omstandigheden een tijdje geen yoga heb kunnen doen, verval ik net als zoveel vrouwen in het verbergen van kont en buik. Ik trek een lang shirt aan zodat alles maar bedekt is.

Mijn ontspanning in de asana is vaak verloren gedaan door mijn getrek aan t-shirt en/of broek. Dat getrek vond dan meestal plaats terwijl ik in een downword dog stond. En dit is niet de meest makkelijke oefening om precies dan aan je kleren te gaan trekken. En waar maak ik me druk om. Laatst in een Asthanga Vinyasa workshop heb ik er volledig maling aan gehad. M’n string kwam boven m’n yogabroek uit en m’n T-shirt zat onder m’n oksels.

Het kan me niets schelen en iedereen die mijn kont en buik, rug of andere delen van mij niet wil zien, kijkt maar lekker de andere kant op, o zo. Nu was er tijdens die workshops bij de nieuwe yogaschool dan ook echt geen tijd voor het goed en recht trekken van kleding, water drinken of andere dingen die we vaak zo belangrijk vinden.
Ik was stuk maar zeer voldaan.

Dus tip van de week: komt je buik even onder je shirt uit... so what!