Oftewel geniet van het leven, dat is wat er door ons hoofd ging toen wij dit jaar een nieuwe uitdaging aangingen. Als ik het over ‘wij’ heb, dan bedoel ik mijn zus Monique en ik. In 1998 hadden wij al een keer een grote stap gemaakt door samen een bedrijf te starten in kerstpakketten en relatiegeschenken, maar na 15 jaar waren wij weer toe aan iets nieuws.
Enkele maanden geleden hebben wij onze eigen sieradenlijn gelanceerd met onze visie dat we moeten genieten van het leven, elke dag weer, vandaar…. Disfruta.nu
‘Samen met een zus wat gaan ondernemen’? De één moet er niet aan denken en de ander lijkt het fantastisch. En de uitdrukking ‘met je familie moet je wandelen en niet handelen’ is deels uitgekomen, maar gelukkig niet tussen ons tweeën.
Achtergrond
Ik zal eerst iets vertellen over onze achtergrond.Onze ouders hadden een bedrijf in de scheepsbevoorrading. Dit bedrijf is behoorlijk uitgegroeid, maar vroeger was het kantoor aan huis. We zijn dus vertrouwd met 'handel' en hard werken.
Aangezien ik geen keuze kon maken voor een studie zou ik een halfjaar als hostess in het buitenland gaan werken. Maar een half jaar werden meerdere jaren in o.a. Joegoslavië, Spanje, Oostenrijk en op een ferry. Monique kwam me dan opzoeken met mijn ouders. Wij schelen 7 jaar en hadden een liefde-haat verhouding. Als we elkaar zagen waren we dolblij en na 1,5 uur vochten we elkaar de tent uit. Karate kid was er dan niets bij.
Op de vraag wat Monique later wilde worden, antwoordde ze standaard ‘hetzelfde als Karin’ en dat is haar ook aardig gelukt.
Ik als reisleidster, zij als animadora voor Engelse gasten op Mallorca. Ik op een ferry, zij op cruiseschepen. Op een bepaalde leeftijd vallen de verschillen weg, grappig is dat toch.
Daarna ben ik in de zaak van mijn ouders gaan werken, waar mijn broer directeur werd. Ik ben een alles of niets type, dus ik werd al snel een workaholic genoemd. Toen Monique klaar was in het buitenland is zij ons komen versterken.
Gelukkig deed zij de binnenvaart en ik de zeevaart, zodat we enigszins los van elkaar werkten, want als we ruzie kregen, dan doken ons collega’s of onder hun bureau of de keuken in. Elastiekjes, kokers, linialen, nietmachines … van alles vloog door het kantoor. De volgende ochtend was er geen vuiltje aan de lucht.
Nieuwe uitdaging
Toen kwam het moment dat we wat anders wilden. De vele uren, stress en het feit dat we altijd onder hoge tijdsdruk werkten en de wrijving met onze broer, werd ons te veel. Ik kreeg zelf te maken met een zware burnout, iets waar niemand toen nog van gehoord had. Hoe ik dat ervaren heb en mijn gevecht hiertegen, daarover zal ik binnenkort schrijven. We wilden wat anders. Maar wat! Waar konden wij ons in onderscheiden?
Opeens wisten we waar onze uitdaging lag. Een rederij had ons gevraagd om kerstpakketten samen te stellen en dit was een groot succes! Aangezien wij zelf hele slechte kerstpakketten kregen van toeleveranciers, werd dit onze nieuwe uitdaging. Custom made kerstpakketten! Vanaf mijn zolderkamertje zijn we van start gegaan met 1 dag in de week, vaak 's avonds en in het weekend.
Anekdote
Even een grappige anekdote. Internet was net in de opmars en ik wist er weinig vanaf. Wat heb ik gelachen toen ik met een Duitse importeur belde en zij ons e-mailadres vroegen.
Ik vertaalde 'apenstaart' in Affenschwanz en die Duitser schoot gelijk in de stress. Monique lag helemaal dubbel van de lach en souffleerde mij heel de tijd 'Ed'? Ik me maar afvragen wie Ed was en waarom ik dit moest zeggen. De hilariteit werd nog groter toen ik bij punt was aangekomen. Als ik Punkt zei, porde zij me hard en noemde steeds 'dot'. Je zal mijn verwarring begrijpen.
Achteraf hebben we gehuild van het lachen. Och en zo hebben we nog zoveel gekke dingen beleefd en veel blunders gemaakt. Ik was al jaren van plan om het eens ‘op papier’ te zetten, maar dat ga ik nu zeker doen en met jullie delen.
Keuze maken
Op een gegeven moment moesten we een keuze maken en zijn 100% voor onszelf gaan werken. Dit was wel een risico, aangezien ik nog niet hersteld was van die burnout. We hadden geen businessplan maar wel een visie en passie. Met wat spaargeld hebben we gewoon een ruimte gehuurd en ingericht.
Op de vraag of we nou al wat verdiend hadden, moesten we de eerste maanden negatief antwoorden, maar wat waren we blij als we ons kantoor met showroom binnenkwamen. De vreugde om met plezier naar je werk te gaan was ons alles waard, al was het maar voor een jaar. Achteraf hoorden we dat veel mensen ons voor gek verklaarden. We hebben een lange aanloop gehad, maar onze werkwijze was succesvol.
We hebben zelfs nog de laatste kerstpakkettentest van Bizz van Elsevier gewonnen. We carpoolden en als we ruzie hadden gehad, zeiden we elkaar nauwelijks gedag. Een half uur later hingen we alweer aan de telefoon met de nukkig gestelde vraag 'wat ga jij doen?' en kort daarna waren we weer samen aan het tennissen of skaten en was alles weer vergeten. Dus zo kan het ook.
Samenwerken
Nu werken wij inmiddels 15 jaar samen met de nodige up's en down’s en gaan zeker door met ons bedrijf in relatiegeschenken, maar je moet jezelf blijven stimuleren en een uitdaging hebben. We hadden te weinig vreugde meer in ons werk. Wij denken dat werken met passie en een visie het allerbelangrijkste is. Werken vanuit je inspiratie. Waarom sieraden?
Wij merkten dat als we geen geld uit wilden geven, wel thuiskwamen met een leuk sieraad. Je kunt je kleding hiermee net even iets extra's geven en je wordt er blij van. Haha ... je kent het vast wel.
Toen wisten we het! Geprikkeld door de mooie kleuren van kralen en stenen besloten wij onze eigen sieradenlijn te beginnen.
Wij zijn nu bezig met het in de markt zetten van ons merk en iedereen is razend enthousiast. Super! De kleuren en de Bohemian- en Ibizastijl zijn prikkelend. De naam van ons merk is hetgeen wij uit willen dragen. 'Geniet van het leven', leef met passie, probeer vreugde te halen uit de kleine dingen, ervaar de rijkdom die wij hebben in vergelijking met zoveel arme mensen in andere landen, probeer je geluk te pakken en laat het niet voorbij gaan.... oftewel Disfruta La Vida en doe het nu!
_67_67_c1.jpg)
