Halverwege de vlucht van Curaçao naar Amsterdam met nog maar 2 uur en 22 minuten te gaan. Elke moeder kent het en vreest het. Kinderen vliegen uit.

Tranen rollen over mijn wangen als ik terug denk aan de afgelopen 2 weken. Wat mis ik haar nu al.

Mijn dochter, mijn meisje, dapper genoeg om 6 maanden geleden op 't vliegtuig te stappen en haar liefde achterna te gaan.

Afscheid

Een nieuw leven op Curaçao met haar 20 jaren jong. Ik heb heerlijk van haar en haar nieuwe leven mogen meegenieten.
Al vrezend voor de dag die vandaag kwam. Voor een tweede keer afscheid nemen, hoeveel kan een moederhart aan?

Je kind knuffelen en kussen en niet wetende wanneer je dat weer mag doen. God wat moest ik mij groot houden, om geen traan te laten, om er niet een dramatisch afscheid van te maken.

Ja, mijn moederhart huilt. Geen idee wanneer ik haar weer kan zien, even aan haar ruiken en knuffelen. Gelukkig is het donker in het vliegtuig en kan ik in stilte mijn tranen laten stromen.

Vlucht KL785, deze vergeet ik niet zo snel. Nog maar 1.45 uur te gaan. Het ontbijt wordt geserveerd. De lichten gaan weer aan in 't vliegtuig.

Tijdsverschil

Op Curaçao is het 23.48 uur, in Nederland is het 4.48 uur. Bijna thuis, mijn tranen drogen op en niemand die het gezien heeft. Dankbaar realiseer ik mij dat Ik een prachtige dochter heb en over een uur mijn prachtige zoon in mijn armen mag nemen.
Wat een voorrecht om hun moeder te mogen zijn!