Ik probeer echt elke week mijn verhaal op een digitaal papiertje te krijgen.
Helaas lukt mij dat niet elke week.
Het is hier standaard druk in huize Denise.
Zo nu en dan voel ik mij ineens weer een moeder van een groot gezin. Ik weet niet wat er niet klopt aan die laatste zin. Maar volgens mij zijn we naar Curaçao gekomen met zijn drieën. Hoe kan het dan dat ik in grote gezinnen pannen en potten sta te roeren alsof het een lieve lust is en de koelkast werkelijk uitpuilt met comfort food, drank en meer van dit alles.
Laat ik even teruggaan naar een aantal weken geleden. Storm lag in het ziekenhuis. Na ruim 3.5 week mocht de kleine gup goddank eindelijk het ziekenhuis verlaten. Het waren lange weken met absoluut een lach en een traan.
Nog steeds zijn we in afwachting van haar uitslagen en hopen die ergens halverwege april te krijgen. Het lot bepaalde zo dat de dag dat kleine Storm uit 't ziekenhuis kwam de relatie van mijn dochter verbroken werd en ze als het ware met baby en al op straat stond. Zo hadden we ons het feestje van het ontslag uit het ziekenhuis niet voorgesteld.
Zonder op details in te gaan, kan ik alleen maar zeggen dat dit met een hoop pijn en verdriet is doorstaan en we natuurlijk allemaal direct klaarstonden om zowel Sam en Storm een plekje te geven in ons huis.
Heerlijk om mijn meisjes weer thuis te hebben. Oude tijden herleven en gek genoeg voelt het alsof mijn gezin weer compleet is, zoals het ooit lang geleden was toen Sam nog gewoon de zolderkamer bewoonde in Eemnes.
Logeetje Maddy
Echter de week waarin dit allemaal plaatsvond, hadden we nog een logee. Een heerlijke troela van 16.
Een spring in het veld. Maddy. Maddy beschouw ik als mijn petekind. Ik hou van haar als of ze mijn eigen dochter is.
Ze is grappig, ze is bijzonder scherp, lief, bijdehand en boven alles erg mooi en ik kan mij voorstellen dat de vader van Maddy regelmatig met zwaar geschut bij de voordeur ligt om alle kapers op de kust met één schot neer te maaien.
Vanwege familiebezoek van haar vader in Nederland verbleef Maddy voor twee weken bij ons. Jullie snappen het, een huis vol dus. Ineens was er weer een overvloed aan dames in huis. De parfum geuren kwamen de badkamers uit. Make up, stijltangen en poederkwasten vlogen je om de oren.
Even wat anders dan alleen maar gesprekken over auto’s, bouten en moeren. Sam en Maddy waren genoodzaakt samen het logeerbed te delen en deden dat dan ook zonder enig protest.
Het was mooi om te zien hoe iedereen a la minute zich ontfermde over elkaar, Maddy die zich ontfermde over Storm, Sam die zich op haar beurt ontfermde over Maddy en in the mean while liep ik de benen onder mijn reet vandaan om alles in goede banen te brengen.
In plaats van 1 was per dag draaide de wasmachine nu overuren. Maddy werd gebombardeerd tot de koningin van het koken. Elke dag stond ze als een ware keukenprinses mij te helpen in de keuken.
Dan heb ik het nog niet over alle vrienden die hier dagelijks op de porch zitten. Stefan, goede vriend en compagnon van Sid. Mijn vriendinnen die hier binnenwaaien voor een borrel. Sam haar vriendinnen voor een schouder.
Noah de lieve schat had het maar zwaar met ineens zoveel vrouwen in huis en was erg blij als hij met zijn vader even echte mannendingen kon doen. Of zich kon terug trekken in zijn men cave.
Sidney werd een heuse pater familias en op zijn manier probeerde hij het leed voor Sam te verzachten door te troosten en er gewoon te zijn zoals alleen Sidney dat kan voor Sam.
Uitgelogeerd
Maddy is inmiddels weer thuis bij haar paps. We missen haar scherpe tong en enorme warme persoonlijkheid. Sam en Storm wonen nog steeds bij ons. Langzaamaan begint de rust weer terug te keren in huis, hoewel ik denk dat dat eigenlijk nooit echt het geval zal zijn. Immers mijn deuren staan voor iedereen open.
De zoete inval zal het altijd hier zijn. Ik denk dan ook dat ik het eigenlijk nooit anders zou willen. Mi casa su casa. Het zal de Indische inslag wel zijn. Hoe meer zielen hoe meer vreugd en daar voel ik mij senang bij. Maar je begrijpt dat het schrijven er soms even bij inschiet.
Op eerste paasdag heb ik even mijn momentje gevonden. In alle rust. Nou ja... inmiddels druppelt iedereen weer binnen. De koffie geurt door het huis en ach... gelukkig had ik genoeg paasbrood voor iedereen.
