Aan mij werd gevraagd mezelf voor te stellen op deze website. Dat bleek best een lastige vraag voor mij. Want wie ben ik? Aan die vraag hebben de meeste mensen hun leven lang de handen vol.
Ik in ieder geval wel! Het antwoord komt in stukjes als je er voor open staat. Persoonlijke groei noemen we dat: jezelf leren kennen!
Diagnose
Mijn verhaal begin ik bij vandaag precies 14 jaar terug. Op 9 december 1997 kreeg ik te horen dat ik kanker had. Sterker nog…ik had twee vormen kwaadaardige kanker tegelijk. Een vorm in het bot en lymfestelstel en een in de bloedbaan. Vervolgens werd er ook nog een hartafwijking geconstateerd. Van de ene op de andere dag was ik van een gezonde, sportieve, werkende vrouw een kankerpatiënt. Ik was niet meer de chemisch analiste, de collega van, de medewerker van, ik was niet meer de hardloopster, de gymjuf, de…. nee ik was ziek en vanaf dat moment moest ik meegaan in het proces dat mijn lijf aangaf. Mijn hele ik deed zeer. Het was een keerpunt in mijn leven.
Ziek
Ik was niet meer wie ik dacht dat ik was. Ik was ziek, nog meer ziek en nog meer ziek en kreeg mijn ontslag (in het ziekenhuis waar ik als analist werkte, was ik ook patiënt en kennelijk kon je zomaar ontslagen worden). Een en al actiekracht kwam boven. Maar natuurlijk ook angst en leegte. Niets was meer gewoon. Hoe konden mensen nu gewoon lachen op straat. Ik begreep er niets van. Mijn wereld was immers ingestort. Als ik nu terug kijk zijn deze laatste 14 jaren met elkaar een groot groeiproces geweest. Heel veel puzzelstukjes zijn op zijn plaats gelegd. Maar dat ging natuurlijk niet vanzelf. Daar was de kracht van actie voor nodig. Ik weet niet hoe het werkt, maar ik had het gevoel dat er iets in de kosmos is wat mij oppakte en stuurde. Er was ook de enorme support en liefde van mijn familie en andere mensen om me heen. Wat een lijntjes lopen er waar je geen weet van hebt als je daar niet mee te maken krijgt. En op de een of ander manier had ik zelf ook een enorme drive om te bewegen, te leren..om door te gaan…kortom… om te leven!
Wat actie betreft: ik ben een cursus natuurgids gaan volgen. Het sporten zat er met al die operaties en behandelingen even niet meer in dacht ik. Heerlijk om met andere mensen buiten te struinen.
Opleiding
Vervolgens deed ik een opleiding kleurentherapie. De kwaliteiten en eigenschappen van kleuren kunnen helend werken en de kwaliteit van de dag vergroten. Van kinds af aan heb ik al een passie voor kleuren. De opleiding analytische tekentherapie volgde daarna. De kennis over de werking van kleuren en de analyses van beeldend werk (de taal van het onbewuste) is echt een cadeautje. Wat heeft me dat veel zingeving gebracht! Want dat is waar het om gaat! Zingeving: de dag, je leven zin geven.
Voor dat ik ziek werd (ik betrap me zelf erop dat ik het vaak over ‘voor mijn ziek zijn’ en ‘na mijn ziek zijn’ heb), had al een sport en spel opleiding. De combinatie van werken in de natuur, recreatieve sportlessen geven en werken in de beeldende therapie, is voor mij echt goud! Doordat ik de kans kreeg en genomen heb om te gaan doen waar mijn hart een sprongetje van maakt (natuur, sport, kleur en vooral de ontmoeting met de ander) en daardoor mijn passie ben gaan volgen, ben ik thuis gekomen in mezelf. Het klinkt misschien wat abstract, maar ik kwam terecht in het stille midden
Om in dat stille midden te komen (dat gevoel gun ik echt iedereen) is ook de kracht van kwetsbaarheid nodig. Toegeven dat het pijn doet, rouwen om dat wat niet (meer) is, is een must. In actie komen en tegelijkertijd kwetsbaar durven zijn brengt balans. En balans brengt rust.
Tekst: Marijke Kroon
