Ik heb het weer overleefd. Sint bedoel ik. Het heerlijk avondje.
Mijn surprise werd door een afhankelijke jury (manlief & kids) tot de mooiste uitgeroepen. Nou, ik heb er dan ook heel wat uurtjes aan besteed.
Zodra manlief & kids de deur uit waren, ging ik aan de slag.
Nadat meerdere ideeën een vroege dood stierven, was mijn laatste idee (het nabouwen van een heus voetbalstadion, inclusief spelers, scheidsrechters en coaches,de broertjes de Boer) het meest haalbare.
Surprisestress
Liters verf, meerdere rollen plakband (waarom plakt de plakband altijd vast aan mijn vingers c.q. het tapijt, c.q. het naastliggende cadeautje c.q. de schaar i.p.v. daar waar de plakband behoort te plakken, te weten de surprise.
En waarom is de schaar altijd kwijt op het moment dat ik die nodig heb (omdat ik er op ben gaan zitten…). En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het is maar goed dat de uren die ik in het maken van de surprise gestoken heb, niet van de waarde van het pakje afgingen, anders had dochterlief mij moeten betalen i.p.v. dat ik haar een cadeautje gaf.
Ontbijtkoek
Het is dus uiteindelijk allemaal gelukt. Iedereen kreeg een cadeautje naar zijn of haar wens. Waar het ene kind, zoonlief, de winkel niet wist te vinden waar bepaalde cadeaubonnen werden verkocht (vertaling: hij was te lui was om op pad te gaan) en dus maar contant geld in het pakje had gestopt, maakte het andere kind (dochterlief) gebruik van een aloude, niet te overtreffen suprisetruc.
Je weet wel: cadeautje verpakken in plastic en dit verstoppen in een vieze, natte, kleffe brei van ontbijtkoek, ik ken dit nog wel van vroeger. Dit alles wel verpakt in een bijzonder mooi vormgegeven appel (ja, van dat merk).
De jongste wist dus wel de winkel te vinden, waar cadeaubonnen werden verkocht. De oudste had wel zijn tijd gestoken in de surprise zelf. Je kunt de verfsporen overal terugvinden (en dan bedoel ik op zijn kleding, zijn kamervloer en in de badkamer.
Mijn dure verftubes zijn bijna leeg, de verf moest er immers dik op, anders dekte het niet. Het eindresultaat mocht er zijn. Manlief had zijn energie i.p.v. in een surprise in een gedicht gestoken. Daar was ik dan weer blij mee, omdat ik deze keer tenminste niet de enige was met (te) lange gedichten.
Zelfs de hond kreeg een cadeautje. Een hondenkoekje in de vorm van een hond. Iedereen blij.
De Sint-film
Nadat alles was uitgepakt togen wij, als gezellig gezin, met z’n allen voor de buis. Ik had de film Sint opgenomen.
Aangezien iedereen in ons gezin inmiddels 12+ is en ik een stoere dochter heb, leek me deze film geen probleem.
Maar na de eerste paar scènes te hebben gezien, was de jongste al afgehaakt, ging de oudste er nog maar eens goed voor zitten en vond manlief het ook niet leuk meer.
Rex tot besluit
Toen hebben we maar een Commissaris Rex dvd opgezet, dat was een Sint-cadeautje voor dochterlief. Rex, voor diegenen die hem niet kennen, is een schattige doch stoere en slimme herdershond, die alle dieven vangt.
Met onze eigen hond naast ons, hebben we het heerlijke avondje afgesloten met deze gezellige, onschuldige Rex. Er was geen sprake van bloedvergieten, de lijken liggen er decent bij en de boeven werden keurig gevangen. Eind goed, al goed.
Rex, heeft overigens wel een heel leuk baasje, dat baasje zet ik volgend jaar op mijn verlanglijstje (haha).
