Bouwjaar 1965. Nog meer gedachtekronkels en weetjes over het 50 worden.

38

Mijn vriendin (zij is gelukkig ouder) en ik hebben het jarenlang geroepen: wij werden ieder jaar 38 jaar.
We hebben dit lang volgehouden. Van 38 naar 50 is wel een hele grote sprong. Toen ik 48 werd was mijn dochter zo lief om een poster te maken: 48 is het nieuwe 38. Doorredenerend: kan ik toch nog 40 blijven.

Grijs haar

Ik geef toe, ik, heb her en der een paar grijze haren. Vooral boven op mijn hoofd, althans dat zeggen manlief en dochter. Ik kan ze zelf niet zien en wat ik niet zie, is er niet. Struisvogelgedrag noemen ze zoiets, toevallig wel een van mijn favoriete dieren.

Ik heb ooit, in een grijs verleden, beloofd dat ik mijn haar zou verven als ik 50 was. Dat was ooit. Met een schok realiseerde ik me vorige week dat ‘ooit’ al bijna is. Nu zit ik natuurlijk aan die belofte vast. Ik heb al gedreigd om alles dan maar grijs te laten verven, ben ik overal van af. Maar dat was helaas niet de bedoeling.

Deze maand  hoef ik me nog geen zorgen te maken over een verfbeurt bedoel ik. Ik ben straks een heeeel jaar 50, volgend jaar als ik richting mijn 51e verjaardag ga, zal ik er echt aan moeten geloven.

50 worden

Toen ik nog 48 was, hoorde om mij heen wel van mensen die 50 werden. Manlief was die grens al en breed over, maar ja, die is dan ook veel ouder dan ik. Toen een studiegenootje van me 50 werd, kon ik wederom zeggen:
ja, die heeft een ander bouwjaar.

Toen mijn in Zweden woonachtige vriendin 50 werd, kwam het ’50-worden’ al iets dichterbij. Maar goed,
zij woont nu helemaal in Zweden en dat maakt haar een soort van leeftijdloos. Daarbij is ze ook nog blond,
dus geen grijze haar te bekennen.

Een tijdje terug stond er in het lokale krantje een kleine advertentie. Wat leuk zei ik tegen mijn man, een jeugdfoto van een overbuurmeisje en tevens klasgenootje van de middelbare school: ze was 50 geworden.
Ik herkende haar direct.

Nog viel bij mij het kwartje niet, ik had de link met haar 50 worden en mijn naderde 50 worden nog niet gelegd. Dat 50 worden zou bij nog heel lang duren, volgend jaar pas. Tja... en nu is het volgend jaar en ben ik bijna aan de beurt.

Facebook / bouwjaar 1965

Op Facebook kom ik steeds vaker een soort van oproep tegen. Een oproep voor iedereen geboren in 1965 om aan een onderzoek mee te doen. Ik heb me nog niet aangemeld, teveel gedoe. Ik ben niet zo van het invullen van vragenlijsten. Maar ik werd wel getriggerd door de oproep an sich.

Bouwjaar 1965. Vele klasgenoten of het nu van de basisschool, de middelbare en de HEAO is, zijn van ditzelfde bouwjaar. Dat geeft ook wel weer een gevoel van troost. Ik sta er niet alleen voor.

Toen ik gisteren onze hond uitliet, liep ik langs het huis van Peter, een oud klasgenoot van de Middelbare School. Hij had zojuist een banner ’50 jaar, Abraham’ opgehangen bij het huis van zijn buurman. 'Ja, zei hij,
dat was mijn banner’. Logisch, hij is natuurlijk ook 50 geworden.

Ik vertelde hem dat ik binnenkort ook aan de beurt ben. ‘Ja, zei hij. Bouwjaar 1965, dan weet je het wel, die zijn dit jaar allemaal de sigaar’. Ik dankte hem voor zijn opbeurende woorden en slofte naar huis. Ik had nu dringend koffie met iets lekkers nodig.

Omroep MAX

Heel soms kom ik bij het zappen uit bij een programma van omroep MAX. Best aardige programma’s,
maar ergens voel ik me hier nog te jong voor. Tot een paar weken geleden. Omroep MAX zond een concert van de BeeGees uit. Zomaar op een zondagochtend. Ik bleef erna kijken, heerlijk om al die oude nummers weer te horen, van die inmiddels oudere mannen.

De leadzanger is nog steeds even appetijtelijk als vroeger. Bij sommige nummers kan ik gewoon niet stilzitten. Ik moet dan bewegen, dansen. Manlief en kids waren verbijsterd. Enerzijds omdat ik naar omroep MAX keek en anderzijds omdat ik aan het dansen was. Beide helemaal fout. Maakt niet uit, ik vond het een mooi concert.

Vriendinnen

Ik moest er lang over nadenken of ik mijn 50ste verjaardag wel wilde vieren. Ten langen leste besloten om dit toch te doen. Een mens wordt maar 1x in zijn of haar leven 50. Dat geldt natuurlijk ook voor 49 of 51 worden, maar gevoelsmatig is dat voor mij toch anders.

Ik vond een oude foto van mezelf in een raceoverall (ik was toen 25 jaar, mijn dochter moest 2x kijken om te zien dat ik dat echt was) en besloot die foto te gebruiken voor de uitnodiging. Het feest gaat er dus komen, Lady’s only, wij zullen ons best vermaken.

Leuk waren de reacties van vriendinnen. Diegenen die mij al voorgingen riepen: ‘welkom bij de club’,
diegenen die nog iets jonger zijn, schrokken ervan. In de trant van: ‘als jij 50 wordt, ben ik dus binnenkort ook aan de beurt'. Super, dan kan ik op mijn beurt zeggen: ‘welkom bij de club.'

Hondje

Tot slot (althans voor nu), zowel Lenette van Dongen als de dames van de Hormonologen raden iedere 50+ vrouw aan om een hondje te nemen. Laatst las ik ergens dat je ook een hondje moet nemen als je pubers hebt (is er tenminste iemand blij als je thuiskomt).

Dat hondje heb ik gelukkig al en inderdaad, ze is altijd blij als ik thuiskom. Daarnaast heeft onze hond ervoor gezorgd dat ik niet meer aangesproken wordt als ‘moeder van…’, maar als ‘vrouwtje van’.

Natuurlijk ben ik bovenal van mezelf, dat mag ook wel als je 50 wordt.