Chris Veraart is overleden, op 70-jarige leeftijd. Chris Veraart was een bijzonder mens.
Een bevlogen advocaat, strijder voor de natuur en een mens met MS.

Hij was ook een dichter en schrijver; zo schreef hij het boek: ‘Valse Zeden’, over valse aangiften m.b.t. zedenmisdrijven. Nu verplicht lesboek voor aankomende rechercheurs. Ook schreef hij de boeken: ‘Ja kun je krijgen’ en ‘Opa Toetoet'.
Zijn ziekte was zijn inspiratie, Chris was een krachtig mens. Aimabel en kwetsbaar.

Ja kun je krijgen

Toen Chris Veraart hoorde dat hij MS had, was dit niet alleen een verklaring voor de klachten die hij al had, ook kwam hij in een andere wereld terecht. Hij ontving van Renate Rubinstein een exemplaar van haar boek:
‘Nee heb je’, haar persoonlijke verhaal over leven met MS.

Hij wilde dit boek eerst niet lezen en besloot zelf een boek te schrijven: ‘Ja kun je krijgen’. Hij schetst hierin, met veel humor en zelfkennis, allerhande situaties waar hij dankzij zijn ziekte in terechtkwam. Ik heb beide boeken gelezen, eerst Renate, later Chris.

Over het op pad gaan met zijn scootmobiel schreef hij, voor mij heel herkenbare, leuke anekdotes. Zo moest hij met zijn scoot iets gas geven om de drempel van de slijterij over te komen, om vervolgens vlak voor de uitgestalde dozen met flessen Beaujolais weer tot stilstand te komen.

Heel herkenbaar. Ik ben zelf niet tegen een dozen Beaujolais gebotst, maar wel tegen een glazen deur.
Een glazen deur bij het gezondheidscentrum. Ik had mijn remweg niet goed ingeschat, moest gasgeven om over de drempel te komen, het had gevroren, de vloer was glad... botsing. Glas kapot en ik beschaamd naar de receptie om het voorval op te biechten.

Als mensen hem in het dorp tegenkwamen op zijn scoot en tegen hem zeiden: ‘wat ben jij achteruit gegaan’, antwoordde hij steevast: ‘nee hoor ik ga juist vooruit’. Hij heeft nog jaren als advocaat gewerkt, tot het niet meer ging.

Het was altijd al een uitdaging om in een rolstoel de rechtbank te bezoeken, maar MS is slopend. Toen zijn ogen achteruit gingen en het lezen moeilijker werd en hij de papieren niet meer goed kon vasthouden, is hij ermee gestopt.

Hij bleef zich inzetten voor het paddenpad, ter bescherming van de padden tijdens de paddentrek. Hij kon het, net zoals ik, niet laten om te proberen collega scootmobiel rijders in te halen, steevast benieuwd naar hun verhaal.

Opa Toetoet

Zijn kleindochter noemde hem Opa Toetoet, haar speciale opa op zijn scootmobiel. Voor haar schreef hij het kinderboek Opa Toetoet. Het is zijn eigen verhaal. Van een jonge vader die met onverklaarbare klachten bij het ziekenhuis komt, na onderzoek de diagnose MS krijgt en dan verder met zijn leven moet.

Door middel van speelse illustraties wordt duidelijk gemaakt wat MS is, dat het beschermlaagje rond de zenuwen kapot gaat. Vergelijkbaar met de bescherming om een elektriciteitssnoer. Beschermlaag kapot: kortsluiting en uitval.

Hij heeft mijn exemplaar persoonlijk ondertekend. Zoals ik al zei, aan zijn handschrift was de kortsluiting al duidelijk te zien, zijn vingers deden niet meer wat hij zelf wilde. Ik heb het mijn kinderen vaak voorgelezen.

Documentaire: ‘Het gaat slecht, verder gaat het goed’.

Op 13 december 2010 werd een documentaire over zijn leven uitgezonden. Hij werd 5 jaar gevolgd. We zien hem in zijn eigen huis, op de momenten als hij naar het ziekenhuis moet. De documentaire laat zijn relatie zien met zijn dochter en kleindochter. Hoe hij met zijn kleindochter op pad gaat, zijn relatie met zijn hulpverleners. We zien hoe hij ondanks alles de regie in eigen hand hield.

Wat mij bijzonder raakte was zijn uitspraak over balans. Als er door de MS iets uitvalt, iets achteruit gaat, heb je tijd nodig om een nieuwe balans te vinden. Loslaten dat wat je nog kon (en nu niet meer), balans vinden met hoe het nu is.

En als je die balans gevonden hebt en je oprecht kunt zeggen het gaat goed, dan komt er weer een nieuwe uitval/achteruitging. Moet de balans weer opnieuw gevonden. ‘Het gaat slecht, verder gaat het goed’. Ik heb veel bewondering voor Chris, hij heeft zoveel los moeten laten, maar bleef de balans zoeken.

Website: Gezond24

Telegraaf / 25 oktober 2014

MS-boegbeeld Chris Veraart overleden
door Eline Verburg

Bergen 
In zijn woonplaats Bergen is op 70-jarige leeftijd mr. Chris Veraart overleden. De strafpleiter, die al ruim 30 jaar aan MS leed, kreeg in dubbel opzicht landelijke bekendheid.

 Foto: Telegraaf

Niet alleen was hij een boegbeeld van de strijd tegen de slopende ziekte, ook als advocaat trok hij voortdurend de aandacht door zijn onvermoeibare kruistocht tegen valse aangiften in zedenzaken.

Boeken 'testament'

Over dat laatste schreef hij het standaardwerk 'Valse Zeden', waarin hij bij politie en justitie een doorbraak forceerde om aangiften in dit soort kwesties veel kritischer tegen het licht te houden. Op grond van zijn praktijk wist Veraart als geen ander hoe onschuldige verdachten zware gevangenisstraffen riskeerden door uit haat of wraak verzonnen beschuldigingen van partners of ex-partners. Zijn boek Valse Zeden noemde hij niet zonder trots ’mijn testament’.

Opzienbarend

Over zijn ziekte MS schreef hij boeken als 'Ja kun je krijgen!' en 'Spelen met vuur'. Ronduit opzienbarend komt daarin zijn optimistische en humoristische levenshouding tot uiting, een inspiratiebron voor ongetwijfeld vele lotgenoten.

In Ja kun je krijgen! schetst hij hoe hij voor het eerst gebruikmaakt van z’n scootmobiel. 'Je mag er wel mee naar de duinen, maar niet naar het dorp, dan ben je zo’n echte invalide',’ raden familieleden en vrienden hem aan.

'Zijn jullie helemaal belazerd?'’ protesteert hij. 'Het eerste wat ik ga doen is vijf rondjes om de Ruïnekerk scheuren, zodat het ze het allemaal goed kunnen zien!’'

In het dorp komt hij een bekende tegen die meelijwekkend roept: 'Tjongejonge, wat ben jij achteruitgegaan'! Veraart geeft gas en antwoordt: 'Achteruitgegaan? Ik ga juist vooruit!’ Een bijzondere mentaliteit die een steeds zwaarder lijden toch draaglijk maakte. Tot zijn dood.