Er zijn wel 100 redenen om naar het Food Film Festival te gaan.

Ik geef je er één. 

Poes hoort in het ziekenfonds

Ik heb hem driemaal mogen ontmoeten. Nou ja, bedienen, dan. En ik had wel een zwak voor 'm. Ik heb zijn morsige jas opgehangen, hem zijn gekke bril tientallen keren op en af zien zetten, zijn kaken eindeloos en langzaam zien malen en -inderdaad- zijn Laguiole Rossignol op tafel zien verschijnen. En ik heb bij zijn laatste bezoek gezien hoe ontzettend moeizaam hij de trap naar het restaurant opkwam.

Zijn gehijg, gepuf en gesteun, zijn wandelstok en zijn rode scootmobiel. We wisten allemaal dat hij niet in goede conditie was en toch was het even schrikken. De dood van Johannes van Dam.

In de dagen na zijn dood heb ik veel over hem gelezen en terwijl hij natuurlijk als een corrigerende bullebak bekend stond, kwam ik in een prachtig interview in Opzij deze quote van hem tegen: 'de poes hoort in het ziekenfonds, vooral voor alleenstaanden, zoals ik'.

Aaaaaah. Ik stroomde acuut over van ontroering, vergaf hem meteen zijn norse uitstraling en geheimzinnige stilzwijgen als gast aan tafel en wilde meer van hem weten.

Kwakzalvers

Al websurfend leerde ik dat hij op zestienjarige leeftijd zijn vader verloor. Tijdens een ongeluk waarbij zijn vader, zijn zusje en hij met de auto in het water belandden. Van Dam redde zijn zusje. En dat hij geobsedeerd was door bedrog. Naast al die kookboeken, schijnt hij dan ook een enorme collectie werken over oplichters en kwakzalvers te hebben gehad.

Hij studeerde medicijnen en psychologie, maakte beide studies niet af, woonde in een woonboot en bracht zijn gastronomische bibliotheek onder in een zelf opgezette stichting. Ook bestaat er een verhaal waarin Van Dam een taart naar de redactie van Het Parool stuurde, met '20' erop, omdat hij die dag 20 jaar voor de krant werkte en dat feit vergeten werd.

Kijk. Dat vind ik leuk. Dus moest ik natuurlijk ook meteen naar De Keuken van Johannes, een docu waarin we meer zouden zien van de man áchter de bruine jasjes en strenge recensies. Ik verheugde me mínder over de schoolmeestertrekjes, méér over dat verbluffend goede smaakpalet en misschien ook méér over zijn poes en zijn pretoogjes.

Johannes, the movie

Ja, want hoe zat dat ook alweer? Bianca Tan, vooral bekend van het AT5-programma 'Eten met Bianca',
maakt de laatste afleveringen van haar programma over Van Dam en daaruit groeit het idee om een documentaire te maken. Voor de financiering van het project wordt een beroep op het volk gedaan. Dus gaat april 2012 de Crowdfunding Campagne van start. Iets meer dan een jaar later is er 45.585 euro gedoneerd. Nooit eerder werd er zoveel geld opgehaald voor een Nederlandse Film.

Tijdens de Donateurs Première in Hotel de Goudfazant ligt de grote meester zelf in het ziekenhuis. Maar hij eet dan geen ziekenhuisvoedsel. Het eten dat voor de vertoning in het restaurant geserveerd werd, is die avond naar zijn ziekbed gebracht. 'De Keuken van Johannes' gaat drie maanden later, tijdens Film By The Sea, voor het echie in première. Het is in dezelfde week waarin Van Dam op 66-jarige leeftijd overlijdt.

Food Film Festival

Eind vorig jaar draaide de film nog een paar keer in Rialto en hoewel ik fanatiek kaartjes bemachtigd had,
maakte een fikse griep meedogenloos een einde aan de euforie. Daarna waren de kansen om de documentaire op groot doek te zien helaas helemaal opperdepop. Enorm teleurgesteld gastvrouwtje hier.

In de categorie 'schrale troost' verscheen onlangs de dvd en die is natuurlijk meteen op mijn verlanglijstje gezet. Morgen ben ik jarig, maar die dvd heeft opeens wat minder haast gekregen. Want dit weekend bracht mij namelijk zomaar uit het niets al een groot cadeau! En het is het verrukkelijke, fantastische en fabuleuze
Food Film Festival dat weer eens mijn wensen vervult!

Vorig jaar genoten we hier van de docu Make Hummus, not War en drie keer raden wat er dit jaar draait? Juist ja. Mijn tickets zijn in de pocket. Een spontaan vreugdedansje vanwege Meneer van Dam, wie had dat gedacht?
Het is hem gegund...

'We zien Van Dam, die nooit veel deelde over zijn privéleven, aan het werk, in gezelschap van zijn assistent en zijn geliefde kat. Het karakter van Johannes komt er zonder opsmuk in naar voren: soms nukkig, maar als hij kan converseren over eten en smaak, vurig en vol enthousiasme. Lichamelijke gebreken hinderden hem aan het eind van zijn leven, maar Van Dams kennis over eten kent zijn weerga niet. Dit portret is een eerbetoon aan een connaisseur pur sang.'

Food Film Festival. 9, 10 en 11 mei in de Westergasfabriek, Amsterdam. En ja, er zijn nog wat kaarten.