Tweedeling

Bij ons in de wijk is sprake van een ware tweedeling. Ik heb het dan niet over allochtoon versus autochtoon of hoogopgeleid versus laagopgeleid. Ik heb het over de leeftijd van de kinderen.

De ene helft van de kinderen is 14+ en de andere helft is jonger dan zes. Omdat de 1e groep zich vooral verstopt op zijn of haar kamer en omdat de 2e helft vaak op staat te zien is, vallen vooral de 6-minners op.

Binnen die zes-minners vallen dan weer de meisjes-meisjes op. Te herkennen aan roze jasjes, roze fietsen,
roze schoenen en roze elastiekjes. Nu heb ik zelf ook wel iets met de kleur roze, maar ik ben en was alles behalve een meisje-meisje. Stoere jongens trokken me meer.

Meisjes-meisjes

De relatief grote groep roze meisjes-meisjes in de wijk hebben nog meer overeenkomsten. Ze zijn allen welbespraakt, nieuwsgierig en niet verlegen aangelegd. Ik ben de enige in de wijk met een scootmobiel en dan werpt natuurlijk vragen op. Ik geniet daarvan.

Mijn jongste (ooit ook een meisje-meisje, nu een stoere voetbalster van 15 jaar) kwam gisteren thuis met het volgende verhaal.
Ze werd ‘ondervraagd’ door een paar van die roze meisjes. In de ogen van een meisje van 6 is een meisje van 15 natuurlijk al heel oud.

Ik zal proberen hun gesprek waarheidsgetrouw weer te geven (rm = roze meisje, j = jongste).

rm: Hoe oud ben je?
j: 15 (rm was even stil).
rm: In welke groep zit je?
j: Ik zit niet meer op de basisschool maar ik zit in de 3e klas van de middelbare school.
rm: ??
j: Na groep 8 komt er een andere school en daar zit ik op.

De rm's, vol bewondering, waren even stil, de kinderen uit groep 5 zijn immers al zo groot, dat er daarna nog een school kwam, ging hun voorstellingsvermogen te boven.

rm: Hoe oud is jouw broer?
j: 16.
rm: Hoe oud is jouw vader?
j:: 56.
rm: Hoe oud is jouw moeder?
j: 51.
De roze meisjes waren weer even stil.
rm: Is jouw moeder al zó oud, rijdt ze daarom in een karretje?

Speeltoestel

Nu is dat karretje niet alleen voor mij handig. Buurmeisjes (ook 6-minners) mogen er af en toe wel eens opzitten. Ik haal het sleuteltje er dan natuurlijk wel uit. Buurjongetje sluit dan aan in de rij en vraagt bedeest of hij ook even mag. Dag mag.

Buurmeisje 1 (5 jaar) kwam gisteren weer naar me toe en vroeg hoe de scoot harder of zachter kon gaan.
Ik vroeg haar welk dier sneller is: een schilpad of een haas. Dat was natuurlijk een domme vraag, de haas natuurlijk.

Gelukkig is een scootmobiel wat dit betreft eigenlijk ook geschikt voor gebruik door kleuters:
het schildpadknopje als je langzamer wil gaan of het haasknopje als je sneller wil gaan (en dit is geen grap).

Ze mochten natuurlijk even allebei op de knopjes drukken en tevreden gingen ze verder op de glijbaan.
Op deze manier hebben we er op ons pleintje gewoon een speeltoestel bij.

Kom je me iedere dag halen?

Toen ik onlangs met de jongste naar school ging voor een gesprek met de decaan (over vakkenpakket en dergelijke) ging zij natuurlijk op haar fiets en ik op mijn scootmobiel.

Iedereen in de Ronde Venen kent de brug wel waarover menig scholier 2x per dag heen moet, een behoorlijke steile helling. Wat is er dan leuker dan een moeder hebben aan wiens scootmobiel je je dan vast kunt houden?

Of ik haar niet iedere dag op kon komen halen, vroeg ze. Dacht het niet. Alhoewel ik hier dan weer van geniet. Nog niet zo heel lang geleden fietste ze ver vooruit. Ik bedoel, welke puber wil er nu gezien worden met een moeder die op een scootmobiel zit. Nu doet ze er haar voordeel mee.

Mini-scoot

Ik heb ook een klein karretje. Een zogenaamd opvouwbare scootmobiel. Dit ding is in vier delen uit elkaar te halen en die passen vervolgens in de kofferbak. Die zit dan natuurlijk helemaal vol, maar toch handig dat het kan.

Het nadeel van deze kleinere, opvouwbare scoot is dat hij maximaal 6 km per uur gaat, wandelsnelheid dus.
En daar voel ik me dan weer te jong voor.

Als opa en oma naar een feestje

De jongste en haar BFF wilden ook heel graag een keer op mijn mini-scoot rijden. Helemaal toen ze hoorden dat je daar geen rijbewijs voor hoeft te hebben. Ze mochten om de beurt een rondje op het pleintje rijden.
Gierend van de lach reden ze weg.

Na een eerste proefrondje gingen ze op de mini-scoot naar een feestje bij ons in de wijk. Ze hebben een oma- en een opamasker gekocht. De mini-scoot wordt versierd met ballonnen.

Met ons drietjes gingen we op pad. De jongste en BFF met hun masker op, om de beurt op mini-scoot, wat een lol kun je hebben met zo’n ding.

Handig hè, een moeder met MS

Bij de betreffende straat aangekomen, leende BFF mijn stok, de jongste op de scoot, giechelend zoals alleen pubermeisjes kunnen giechelen. Samen maakten ze zo een indrukwerkende entree.

‘Handig hé, een moeder met MS,’ riep ik naar ze. ‘Ja, ontzettend cool’, was het antwoord. En wederom heeft elk nadeel z’n voordeel. Zo’n karretje, dat hebben al die andere ouders niet.

De jongens en meiden wilden ook allemaal wel een rondje rijden. Dat hebben we maar niet gedaan. Dat karretje heb ik daarna zelf maar naar huis gereden, wel zo veilig, de mini-scoot staat weer veilig in de schuur.